Alle inzendingen over avondhemel

Zo veel kilometers hier vandaan 2 zielen die elkaar proberen te vinden via het licht van de maan, via de sterren die aan de donkere avondhemel staan De ochtendzon komt op, en slaat in als een bliksemschicht Felle stralen zon komen door de avondhemel heen, de zielen worden belicht Zullen zij elkaar ooit nog vinden, of zal de ochtendzon hen keer op…

En bij een avondhemel, stil verkleurend, wacht hen de weide zacht en geurend, het frisse groen met bloemen overdekt, die hen tot dis en leger strekt.…

Avondhemel doortrokken met rood. Met donkere vlekken maak jij een epiloog met wat leeft bij de dag. De onderliggende wereld gaat weldra sluiten. Jouw donkere pakking zal weldra bijna elke levensgang stuiten. Avondhemel bloed doorlopen. Met jouw avondrood weerspiegelt zich een dagsluiter die er wezen mag.…

Zacht kijkt de avondhemel heen door 't broze loof der sparren. Aan 't avondlichte blauw staat één reeds van de gouden starren. Ik ga in 't kleine sparrenwoud zo vrij denkend te lopen, dat 't is of mijn gevoel door 't hout zich op de grond spreidt open.…

zie haar ranke silhouet afgetekend tegen de kleurrijke avondhemel ze staat stil te turen naar de zee de hand houdt de hoed vast de zomerjurk wappert iets op haar hele verschijning gewoon klasse…, top!…

warmkleurige slingers schildert de zeewind langs de vroege avondhemel met een laatste vleugelslag bezweren vogels de ruisende geluiden en ik droom weg over zachtdeinend water uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks) Eli Stater…

Zo veel kilometers hier vandaan Twee zielen die elkaar proberen te vinden via het licht van de maan De ochtendzon komt op en slaat in als een bliksemschicht Felle stralen zon komen door de avondhemel heen, de zielen worden belicht Zullen zij elkaar ooit vinden Of zal de ochtendzon hen telkens afbinden…

Waarom moet ik blijven kijken naar die ansichtkaart - een roeiboot hij ligt op de rimpelende spiegel van een avondhemel verankerd met een dunne lijn aan iets in de diepte het is een foto maar je ziet hoe de boot schommelt en rukt aan zijn anker zo moet het altijd te zien zijn geweest een boot wachtend op zijn roeier er is gedacht…

De avondhemel rood verlicht een ziel die voor de aarde zwicht gloeiend aan de overkant steeg de zwerm vogels langzaam waarneembaar gevormd en kwam niet meer terug van verre felgekleurde hemeloorden heerlijkste zandkoekjes bakkend vol loyaliteit droegen engelen, je uitdrukkelijk zachtjes mee.…

stille dagen, aarzelen door de zwangere zomer velen hebben ons al verlaten naar verre nieuwe oorden fonkelende nachten waar sterren schuiven wetend dat Orion dra de avondhemel siert deuren van najaarsdagen zal ontgrendelen met eendere troosteloze uren en een huiverend klagen stilte niet te verdragen dagen niet te vertragen en zomers…

ik zie je staan ontdaan van alle luister nog trots en vol elan fluister tegen je zoals ik ook al deed toen jij in vol ornaat alles domineerde jij excelleerde als op een galabal met de lach van alle zomers vaak heb ik je omarmd als de zachte avondwind jouw sluiers even tilde kaal sta jij strak tegen de koude avondhemel afgetekend…

De avondhemel, In eenvoud gedeeld, Schrijft licht neer in jouw ogen. Zachtjes zoekt de wind jouw armen, Nog mooier dan de zee, In mijn dromen. De zoete geur Van onbegrensde liefde, In jouw ziltsmakende huid geboren.…

zorgeloos, het verlangen dat daarin verborgen lag, die wens om te vliegen, haast onzichtbaar te landen in de belofte van een nieuwe dag ik probeer dat gevoel in tijd te vangen, raak een verloren vrijheid aan voor een enkel moment valt het licht uiteen in schaduwen die ik nooit heb gekend, vergeten namen, één voor één, kleuren de avondhemel…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…

Straks is de avondhemel ook weer licht Onverplicht open vol stralende sterrenpracht Het begin van een nieuwe nacht verlichtte dromen En hoe het in bestaan zo ver tot hier is gekomen.…

Stilte verschijnt aan de blauwe avondhemel de natuur in rust Hoe laatste restanten van een dag nog even aan mijn huid blijven kleven op hetzelfde moment neemt avond langzaam de overhand in mij waarin er een prille stilte vestigt Uitdagend zorgt het daarbij horend licht- en schaduwspel voor mooie verstrooiing.…

Liefde heeft een wijzigingen in de partituur aangebracht, ademloos volgt een bliksemslag bij donkere avondhemel. De zachte compositie begint geheel onverwacht, herhaling. Voor het overige is van de feeststemming wenig te merken.…

Kent gij dat land, vol heuvlen, lachend schoon, En koele dalen, waar de reine toon Des nachtegaals bij brongemurmel klinkt, Als lentes zon aan d' avondhemel zinkt? Kent gij dat land? - Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen.…