Dat avondstil gebed, waarin ik U ontmoet
en aan Uw oneindige almacht denken doet
hoe nauw en dicht zijn dan onze banden
mijn leven dat zich ontvouwde in Uw handen.…
vanuit je heengaan
kwam je naderbij
zo kan ik thans ontdaan van meerder vragen
je toegestoken hand omvatten
en
bergen jou in dit bezeerd diepdroeve hart
vanuit oprecht gemis
langsheen gedragen smart
wordt de herinnering geboren
d'oude taal algenoegzaam uitgesproken
resteert een avondstil refrein:
"Ik heb je niet verloren......"…