Alle inzendingen over avondval

avondval wimpert. oogharen sluiten het licht. ook ‘s nachts groeit de boom.…

Avondval.... Het is den Haag bij avondval...…

Wanneer de avond voorbij is als een heel leven, de schemering geeft nog te zien wat net nog was, zonovergoten terras, een half glas wijn nog op tafel. Ze zijn naar huis en het licht gaat aan.…

Als de dag schemert, bepeins ik weer de wereld; purperreigers wenken. Hoeveel langer moet dit vermoeide hart nog mee in wind en regen?…

Een mystiek geval de avondval waarin zon verdwijnt in zee Neemt je mee door eb en vloed door elke golf zelfs huizenhoge zee Terwijl nacht op is komen dagen.…

De heer van Meegen, had even tegen de avondval Een wandeling willen plegen Die van rechtswege niet plaatsvinden kon De heer van Meegen, vrij verlegen "Ja zeg hoort u toch eens even, Wat zullen we nu gaan beleven, Het recht is me als mens gegeven, te wand'len waar ik lopen wil" De heer van Meegen Had even tegen avondval een wandeling…

en minnekozen bij avondval Het kussen geen getal strelingen tot in vingerkootjes Het zijn.... de kleinste kadootjes daar hoef je niet rijk voor te zijn.…

Het was toch samenklinken,samenklanken? samen...dat wij de zon onder zagen gaan Maan... ons zag zitten het hoofd schudde bij al dat geredetwist Wat wist de evenaar van trots wrok en argwaan of zelfmedelijden? Welke god of godin zou niet in de kleur van toorn of verdriet langs zo'n hemel rijden? Het alleen werd samen van…

De vrijheid lief te hebben te gaan en staan waar je wenst of wil De vrijheid lief te hebben woord te voeren, zin te zeggen als avondval en ochtendgloren De vrijheid lief te hebben lippen op elkaar .....stilgezwegen De vrijheid in te kunnen ademen ooit -in 5 jaren durende strijd- .........verkregen.…

in jou vergaat mijn leven maar ondanks mijn ziel ben ik ook vrouw en een rivier bij zon of regen waarin sterren vallen onbewust geef me een naam schreeuw de dichter door me heen in iedere morgen of in de avondval maar vertel me wanneer de woorden zijn gelezen dat ik meer ben dan een kreet meer dan het lied…

"de avondval omfloerst in oogopslag gevangen" schemertijd wordt verliefdheid geluk de helpende hand die iemand je toesteekt poëzie wordt het paspoort tot een grenzeloos land…

in harteloos verlangen als schaduwgordijn duistert haar ziel gesloten ogen schuwt zij nachten bij avondval waar ijzig bloed haar passie bekoeld zoekt zij verlossing minnestrelend in liefdesarmen een laatste keer kleuren haar kussen immer rood haar beet vol liefde behelst zijn dood…

het zinken doodstille dagen in blauwe koelte gewacht op de avondval een duister peilen van verlangen zonder naam eindeloze vlucht de vlagen van het donker het zinken naar de diepte de angst angst is al het wit het suizen in de oren de rand van de nacht het stuurse zwijgen het onuitgesprokene angst is al het wit voor het…

(toen de lucht zich terugtrok in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…

In een leven, de wind en zon daarover voorbij de taal, die mij de ogen sluit uit mijn verbaasde mond ontbreekt geluid hoor ik het muiten van de golven tussen morgenstond en avondval ver voorbij mijn taal die een andere toonsoort fluit onderwerpt zich aan een tijdloos verval lijken woorden anders, in een vals licht bestoven, waarin ik niet wil…

bij avondval ging Jezus naar de Hof van Olijven zeer bedroefd en met doodsangst in Zijn hart zou Hij drie dagen in gebed en stilte verblijven maar beklemmend werd hem die donkere nacht drie discipelen moesten met hem bidden en waken toen plots voor Zijn ogen een bittere kelk verscheen en zij die Zijn steun moesten zijn, lagen te slapen in…

bij avondval ging Jezus naar de Hof van Olijven zeer bedroefd en met doodsangst in Zijn hart zou Hij drie dagen in gebed en stilte verblijven maar beklemmend werd hem die donkere nacht drie discipelen moesten met hem bidden en waken toen plots voor Zijn ogen een bittere kelk verscheen en zij die Zijn steun moesten zijn, lagen te slapen in…

gabba gabba hey omdat we het beu waren klein te blijven drukten we ons in er was eens een huis onder een avondval dicht tegen de muur om in behang te veranderen hoho zei de muur zo zijn we niet getrouwd ga het tapijt maar wakker kussen handen thuis zei het tapijt ik ben in training later als ik groot ben wil ik gras worden twaalf…

omwaad’mend paars, Een heuveltje, op welks gele kop van zand Wat schaarse zwarte struiken en een stam, Van kruin beroofd, armoedig en alleen: En over alles buigt zich zacht de boog, Het zeeg’nend met zijn zuiv’re kleurenpracht, ’t Omhelzend met zijn macht’ge arm van licht, Die langzaam aan verzwakt bij ’t zongedaal En eind’lijk wegwaast in de avondval…

Aarde, zo hartelijk en troostend teder, Moederlijk bij oktobers avondval! Ziel zag God vluchtig, wanneer komt Hij weder? Het schemert, wanneer dat Hij komen zal? De avond staat rood ontloken in het westen, De lichte wind wordt wakker in de oost, O, ziel! uw beemden bloeien ook ten leste. Uw rozelaar staat bloedend overbloosd.…

Bij avondval zal hij de stemmen van de krekels horen. Zijn bladerdak, het schuilend nest van groot en klein, wacht tot de stralen van zonlief weer de lucht doorboren. Hij staat daar met zijn kruin verenigd met de wolken, kabouters, elfen die de spleten tussen wortels gaan bevolken.…

Maar door het dichte lover Riepen, bij avondval, Verre verlichte venstren Terug naar 't veilig dal: En naderbij gekomen Herkende ik bos en beemd, En stond weer, arme zwerver, Voor 't vaderhuis... vervreemd? Schuw blikte ik door de ramen; Daar stond, als tallentijd, Voor de genoden velen, Het bruiloftsmaal bereid...…

Mijn voet kan vóór de avondval Nog vele mijlen reizen, Wil één de weg mij wijzen Naar Lethe's dal. Wie over 't brandend blind bazalt Brengt mij naar Lethe? - O alles te vergeten Eer de avond valt!’ ------------------------------- uit: Stemmen (1907)…

Haar kleine fluiteliedjes Vergat zij gans en al, Haar lachen en verdrietjes In morge' en avondval. Daar stond het rozentuintje Weer zwijgend en alleen, De Meiwind roerde elk kruintje, De Meizon lonkte en scheen. En heel het blonde daagje Vergleed en glom zo teer, Geen lachje en geen klaagje Omzong de rozen meer.…