Alle inzendingen over bajonet

Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten dat hij mensen heeft gered, van de dood, door bajonet.. En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten.. Bespuugd, met scheldwoorden overladen... Tegenstrijdig aan zijn triomf en heldendaden.…

Vast in de vrede, die geen angst kon deren, Verdonkren de gezichten, die zich keren Van waar de zon nog flauw in 't Westen brandt Achter het hoge bergkam-woud, als speren En bajonetten, dreigend zwart, geplant.…

Omstandigheden kastijden laten mij weer onverlet in duisternis ingebed de diepe afgrond berijden Wat mij doet lijden is het eeuwig verzet mijn denkend strijden met zwaard en bajonet Eens protest verstomd is en schaduwen niet meer misleiden als zij…

jouw geharnaste blauw groen en steenrood geschilderd gezicht op het doek kijkt me aan je hoofd valt uiteen in geometrische vormen met contouren zo scherp als de punt van een bajonet een zelfportret in staccato geschilderd een masker dat jou tot een ander maakt ben jij het die ik zie kan ik je anders zien?…

Span prikkeldraad en dreig met bajonetten en leg ons als sardines in een hong verdor ons hart, sla boeien om de tong onthoudt ons vitaminen, vlees en vetten plunder mijn huis die reeds mijn land bezetten ontruk mij aan mijn kinderen, mijn vrouw beloon verraders en bestraf de trouw Maar stuur in godsnaam eens wat sigaretten…

Met kogels, bajonetten en raketten Mag je dan lekker mee een land bezetten. _____________________________________ ...de VVD wil veroordeelde criminele jongeren na heropvoeding een baan geven bij Defensie...…

een vlinder vroom en bijbelvast stond in de vlinder-zondagklas bekend als vliegende fantast zo sprak hij bijna ongepast dat hij de here Jezus was vaak als ‘de heer’ was opgekrast klonk luid het ‘deo gratias’ toen vlindervanger Benedict hem met zijn vlugge vlindernet uit hemelvaart had opgepikt en met een speld als bajonet zo spijkerhard…

Schuilend voor de zon Sloeg de angst toe Door hard weg te lopen Sloeg de soldaat hem Zijn botten kraakten Zijn bloed vloeide vooruit Zijn adem staakte De bajonet ontkoppeld Het geronnen bloed Vervaagde in vergeten Na die laatste oorlogsdag Zijn leven sloeg geweten Zonder bloed en adem Begraven in de aarde Tot de jongste dag Die…

die bedoelen Begrip dat groeit In een verbinding die bloeit En blijft groeien en boeien Niet slechts met eigen riemen roeien Maar op betere wijze bemoeien Oh Heren het is u en ik En wat minder uw genitale tik Of zo u wilt: u en wij Samenwerken blij en vrij Zonder gevecht met gewei Het is goed Wat het u doet Zo is het maar net Zonder bajonet…

Plots staat hij tussen mij en De opgaande woestijnzon Een man gehuld in 't zwart Zijn blinkende sabel daalt Als de weerlicht op mij neer Ik pareer ‘t staal in ‘n reflex En stoot met een angstroep De bajonet in de schaduw Van zwak vlees en bloed De sabel valt in mijn voet Ik veer rechtop in m’n bed Masseer de pijnlijke plek De…

Verstoten door haar buren omdat ze inwendig gedood is en niets meer kon voelen dan pijn en walging en omdat ook zij niet meer kunnen geloven wie ze was thuis, in het paradijs voor de komst van de mannen die je wreed gebruiken tot ze je afdanken en de bezemsteel, oma's wandelstok, hun bajonet of een kogel in je spietsen De vrouw…

Gebombadeerd tot dorpsgek, de rest is vergeten Dat hij mensen heeft gered, van de dood, door bajonet.. En dat men weer gezinnen kon stichten, is aan deze dorpsgek toe te dichten.. Bespuugd, met scheldwoorden overladen... Tegenstrijdig aan zijn triomf en heldendaden.…

dat openlucht diner besloeg ons venster op de maan, die keer bedekte zij de sikkels van het zeer dat om mijn hals hing als een scarabee dit land, het was van mij, ik was getrouwd toch voelde ik een kracht die niemand ziet en alles in het ongewisse liet bedekt hield wat men liever niet ontvouwt als onderstreping plantte een muskiet zijn bajonet…

Confrontatie plek een veld zoals zo velen, waar de meters zijn bevochten met een stompe bajonet en leeggeschoten warmgelopen revolver Een vlek op de kaart doordrongen met engelse of duitse kreten smekend om de overheersende angst weg te nemen van het moederziel alleen in zijn doodsstrijd te moeten berusten Zij kijken in hun laatste…

Ik droomde dat het anders was De wolken gleden traag voorbij Wierpen schaduw op cichorei Diep verborgen in het gras Ze trokken naar het noorden Trage stappen die weerklonken Alleen de bajonetten blonken In deze kille dodenmars Sombere helmen diep gebogen Wisten waar het einde lag Wanneer de schrille schreeuwen stierven In het duister…

Ik droomde dat het anders was De wolken gleden traag voorbij Wierpen schaduw op cichorei Diep verborgen in het gras Ze trokken naar het noorden Trage stappen die weerklonken Alleen de bajonetten blonken In deze kille dodenmars Sombere helmen diep gebogen Wisten waar het einde lag Wanneer de schrille schreeuwen stierven In het duister…

halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan mijn syndroom is zonder oorlog een bajonet…

Aan het ontbijt begint hij met een ponjaard De koffie steekt hij weg met een floret Bij voorkeur neemt hij bij de lunch een kromzwaard De thee gebruikt hij met een bajonet Zijn rijk diner bestaat uit vele gangen Een keur aan messentuig versiert de dis Van dolken, sabels, degens tot klewangen Met als dessert een kronkelende kris Doch op…

En passie sterft op de bajonet van een geweer. Als een klaproos is het leven. Slechts de schoonheid van een dag. Gelukkig is diegene die zo een dag beleven mag. Sterf niet voor morgen, maar leef het leven met eer. Leef vandaag je leven. Morgen is een andere keer.…

Voor en achter de bajonetten golden andere wetten. Waren de geweren gericht op wat geen mensen meer mochten zijn. Slechts één vijandsbeeld restte in eenvormige gezichten; die inspireerde tot wat een overwinning had kunnen zijn.…

longen gaat over de rivieren van het hart emoties tekken op en slaan neer en waar vandaan die brandende pijn ik sta als een god toe te kijken waar ga je heen in die boot van zacht leer een speelbal op eiwitwateren een zon die in een zee wegzakt als alles vloeit is een lichaam nieuwe land voor de ploeg een nieuwe vijand voor de bajonet…

Of stootte je op een Duitse bajonet in de moordende muizenval van een veroverde loopgracht à Nieuport? Maaide mitrailleurvuur je neer na weer eens een zinloos bevel en stierf je in de modder van de Vlaamse velden à Nieuport? Op het kleine soldatenkerkhof staat een zerk, jouw naam erin gekapt.…

De bajonetten van glimmend taal op de tanden met glans gecamoufleerd besluipt ieder mens elke andere mens voortdurend verdenkend. Slechts in de stormloop der liefde soms, verovert hij pijnloos gebied en woont er kortstondig. ------------------------------ uit: Schreeuwlandschap…

( voor Oscar Wilde ) Gevangen in cirkels van haat viel hij in de diepste trechter naar de duisternis, maar het vervloekte bataljon van satan volgde hem tot op de verpulverde lippen, het land van zijn successen stak genadeloos een bajonet in zijn hartstreek.…

onze training geeft zekerheid de projectielen komen dichterbij we schieten door en doelgericht de onzichtbare vijand reageert heel snel groot gevaar ook achter ons we zijn dicht bij elkaar, ieder z´n eigen angst wie van ons is er het bangst en dan opeens, doodstil, geen enkel geluid kijk heel goed uit, roept onze Luit een stormaanval met bajonet…

Ik val nog steeds door zijn stilte Ik weet niet waarom de onverschrokken zon de bajonet raakte Maar ik weet dat er iets stond tussen die verloren bomen en alleen bewoog als ik bewoog…

Omsluit de radeloosheid van het utopia Jou ook af en toe Op die momenten Wanneer de schaduwen van bajonetten Opdoemden onder de lantarenpalen Terwijl de schittering van de sterrenhemel Die hoop begon te krijgen Boven de daken van de sloppenwijken Zich vermengde met de glinstering van de schepen Die altijd in de verte passeerden?…

De aan 't burgerbloed gemeste haan, Die 't strijdblazoen van Lodewijk, Verscheurde en trapte in 't bloedig slijk, Verwekt, hoe luid hij kraaien moog, Met trotse kam en vlammend oog, In 't hart van d'oude Held geen vrees, Die d'aadlaar eens de aftocht wees; En, die de blanke bajonet, Verkoos voor 't klaatren van 't musket; En…