Alle inzendingen over balanceren

pulver paddestoelen in mijn haar als ik naar verre oorden reis dompel mij onder in een boekettenzee mocht ik gaan zwerven aan de linkerkant laat mij zwarte aarde eten indien ik ten hemel stijg voer mij met de zwijnen als het lopen mij slecht vergaat leer mij al dat te doen zodat ik weet te balanceren op touwen die…

op zoek naar mezelf, grenzen verleggend al balancerend op het dunne koord voortdurend de lat steeds hoger leggend wordt vanwege mijn grote haast steeds mijn wiebelig evenwicht verstoord en stap ik er elke keer weer naast op zoek naar mezelf, een ideaalbeeld creeërend heb ik de eerste helft al achter de rug ondertussen af en toe mezelf…

Als een schim balanceer je op het randje van leven en dood. Vechtend, verlangend naar het leven voel ik je vragen door je ogen. Het heeft geen zin om oorzaken te zoeken, verwijten te maken of te oordelen. Het balanceren kost je al genoeg de inzet is hoog het is leven of de dood.…

alsof ik een sikkel in de hand draag één voor één de obstakels neermaai om mijn veld te overzien het wordt kaal maar klaarder nu nieuwe zaden komen aangewaaid en ze zoeken een stekje vaste grond onder mijn afgrondvoeten…

Aanvaard mij in mijn stille zijn als ik verdwijn in een schelp of in een steen daar ligt de bron die leven geeft zoekend in balans daar ligt het zijn wat niets verwacht niets wil niets moet en zichzelf ontmoeten wil zoals stil op de huid van mijn lief.…

ik heb de grenzen niet bepaald die jij nooit zal overschrijden respecteer ze om een crisis te vermijden natuurlijk raak ik in verkennen het gevoelige gebied lichaamstaal volstaat zorgt dat er niets geschiedt een lach en afleiden zijn de gebaande wegen toch komen wij elkaar vaak tegen het is als dansen op het slappe koord een balanceren…

zwiepende takken balanceren op de wind stilte in de storm…

Leven is aandachtig balanceren, tussen winnen en verliezen. Tussen leeg of veel te vol, zoals in ons eigen hoofd. Ons eigen stadion. Leven is naar spelen kijken. Leven is balanceren, zoals baldadig voetbal is. Spelen met een bal. Leven is samen balanceren. Is anceren zoals voetbal is. Leven in ons eigen hoofd. Spelen zonder bal.…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

Voor wie het succes naar het hoofd stijgt, is het als balanceren op de punt van een potlood. Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

Balancerend op een zijden koord.…

maar volgens mij staat er een muur in de weg deze tegenstand ga je zeker overwinnen je zindert van diepe emotie nu ineens drijf je op ontroering een vogel klapwiekt naar de horizon zo ken ik je weer, zo ben je jij bent echt smart, wel en wee steeds balancerend op de liefde…

Decennia lang Balancerend op De snijlijn van Ingehouden vreugde En onderdrukte levenspijn Te langen leste ontdekt Dat ik zonder angst Mag leren er te zijn…

Ze zeggen dat jij Voornamelijk op prooi Uit bent, altijd op jacht - Voor mij ben jij die Vogel met de zilveren vlucht - Altijd balancerend, schepping Van ongekende pracht…

Thuis zijn bij onszelf. Thuis zijn in vriendschap. Elkaar moeiteloos aanvaarden, omdat we erg verschillend zijn. Zelf adem brengen. Samen adem halen. Vrijheid schenken. Elkaar voeden. Liefde geven. Thuisheid dienen. Iedereen voor zich. Ieder voor ons allemaal.…

Borden "Welkom in de Elfde" hebben nog geen gasten verblijd Haar schichtige inwoners lossen op Verspreid over 10 provincies Velen zijn door hun toestand getroffen Weinigen komen even aankloppen Toch vult men licht een ferme hoofdstad vol lui met dak noch vooruitzicht De gure wind der achterstelling luwt niet achter pokdalige deuren Sjofele…

bang voor buitelingen bang voor het niets voor kijken naar witte plekken op de muur angst voor het balanceren op een dunne draad over de leegte je nam de angst uit duizend levens…

Koorddanseres op de spanne tussen dood en leven IJzersterk, de geest oerkracht om te leven Zo vaak balancerend op het zwiepend touw Nooit van het koord gevallen maar aan het einde aangekomen…

als op eieren balancerend loop ik heel voorzichtig op mijn tenen daar woorden zwaar worden gewogen is spontaniteit stervende instabiliteit verbleekt alles van waarde zijnde en kleurt de hemel grauw…

Ze danst dan als een houten plank, Maar zij verstaat de kunst te balanceren, Wat Torries, Whigs, EU dan ook beweren, Toch is ze weggestemd, als stank voor dank. De Brexit die zij zelf heeft voorbereid, Heeft ook haar eigen exit ingeleid.…

wil zelfverzekerd lopen naar de overkant fixeer het vaste punt de eerste stap is glijdend staan los van staal kan ik mij niet laten gaan voel het fenomeen word één met tijd en ruimte rol in rust volmaakt een lus zij hebben de loop gezien fragmenten uit bewegen maar niemand heeft mij die volmaakte eenheid in tijdloos balanceren…

ik heb er alles aan gedaan om te blijven staan op het slappe koord dat leven heet geboorte en dood verbindt van baby kind naar de volwassenheid totdat je de grond weer bereikt vaak was ik uit balans maar kon dat met fixeren op het verre doel weer repareren zag de rafels in de lijnen komen wist de realiteit vol met dromen zou er aan…

zij danst en trippelt koket op het staal van de draad vlindert speels haar pirouette op spitzen hij stapt strak afgemeten de stok in balans vangt haar dartelen in het wisselen van bewegen de laatste spagaat een lach en hand hun evenwicht houdt hij in stand…

de meeste dichters zijn altijd op zoek naar nieuwe woorden en die schudt je nu eenmaal niet zomaar uit de mouw zelf speur ik naar duidelijke taal waarmee ik simpel kan verwoorden hoeveel ik van je hou…

toch wel op de voet Verken ze maar de verlaten stegen De gaten en kieren in een vervallen huis Loop maar langzaam door de miezerregen, ook al was het daar voor jou niet pluis Kleine stappen Voel ze maar Het rafelig gordijn en de oude barsten in de vochtige ramen 'n verweerd kapot kozijn En ben je verdwaald of angstig Balancerend…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond zetten gedichten als gezichten op het net zonder mond facetten ogen virtueel net echt kussen woorden warmen zinnen als in bed belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest het ijle spinrag van contacten niemand…

ben op het slappe koord gestapt de armen wijd en voeten dwars voor meer balans maar nog geen pas ik wilde wel vooruit had moeite met het evenwicht mijn blik hield ik in voorwaarts gaan op jou gericht heb duizend angsten uitgestaan de safetygordel in de haast niet aangedaan toen ben ik voor jou gevallen jij reikte mij de hand…

Pose van gevaar, balancerend tussen begeerte en verweer: ik stijg, ik val en onderwijl: ik teken rozen rozen rozen en dit zijn rozen. ---------------------------------- uit: 'Verboden vruchten', 2017.…

je spitzen trapten op het koord je stapte zonder zinnen vroeg me om opnieuw beginnen ik nam je bij de hand je danste in fragiel bewegen samen kwamen we de woorden tegen die duidden op een vals cadans jij gaf mij de kans het koord weer aan te spannen zodat oneerlijkheid geen ruimte kreeg om van het touw te vallen je…