Alle inzendingen over ballade dl 3

Waar is hij nu? Ik twijfel in hoever ‘k Me ‘t heb verbeeld. Ben ‘k gek? Ben ‘k een fantast? Maar ‘k draag nog steeds die zwarte jas als ’n klerk! Die me beknelt: ik voel me erdoor betast Voorzichtig voel ‘k de grond, waar her en der ‘k Nog glas en veren vind; ‘k ben niet verrast Dat dit gebeurt: de molen van Tietjerk Staat in de rouwstand: dit…

Mijn ballade Verdween in de kelders Van vergetelheid En ik.... verpieterde…

'k Sluip naar de keuken en zet koffie: sterk Hier achter heb ik van die Raaf geen last Mijn hartslag daalt terwijl ik staar naar 't zwerk Maar dan een shock! Ik sta genageld -vast- Achter die boom, verscholen in het perk Een vogel-mens vliegt op naar hier en krast! Het spiegelglas breekt, langs me strijkt z'n vlerk Zijn zwarte pen schrijft…

Een gedicht van G.K. Chesterton De galg die in mijn tuin staat, naast de vlier Is nieuw en netjes, hoog genoeg vooral Ik knoop de lus op 'n eendere manier Als iemand die zijn stropdas knoopt voor 't bal Maar net als heel de buurt -in groot getal- Diep ademt voor een kreet van puur plezier Bevangt me 'n vreemde stemming...ben ik mal(?) Ik…

Waarom? Dat wil ik weten Waarom heb jij mij verlaten? Waarom liet god dat toe? Ik zal je moeten missen Maar ik weet niet hoe Iedere dag ben ik gelaten Waarom Moest jij mij verlaten.…

Op die meedogenloze middag verstomt het leven in Orange Grove een woedende menigte doodt de plukkers hier is het bloed dat jullie dorst lest Een jongen van de Cariben sinaasappelplukker in Florida onzichtbaar verborgen in een greppel boven hem buldert de kolkende zon Een behoedzame vader steeds speurend naar veiligheid: pas op jongen…

Orange Grove de terugkerende dief in de nacht hij berooft de man van zijn slaap flarden van gospels en geschreeuw vermengen zich tot een gekmakend lawaai De kompanen de sinaasappelbomen zon beeld en geluid gaan hun eigen gang heen en weer voor en achteruit van zwart naar wit van wit naar zwart De man keert zich meer naar binnen de…

Een met wanen ver in West, een schooljuffrouw op hoge poten in de Clauskindereweg, maak met haar niet die grap een stewardess aan de Sloterplas met twee jongen nog een haperend hoofd, een toetje als je het ons vraagt. In de eerste keuken van die dag schuur ik het gele vet van de tegels, wat geheid het hele zomerrantsoen van twee uur kost, maar…

het lag vast aan de wijn zo los we leken onverbeterlijk de zon grootmoedigheid van eros hoe dan ook vandaag gun ik een ieder een ballade met een blos…

Mijn Oma. Mijn oma en ik. Nooit meer samen zijn. Nooit meer elkaar vastpakken op momenten wanneer je dat juist nodig hebt. Nooit meer samen lachen. Nooit meer samen huilen. Maar waarom moest je van ons heengaan? Terwijl we nog zoveel dingen moesten doen. Maar dat kan nu niet meer. Iedere dag is een nieuwe dag. Een nieuwe dag is weer een dag…

Je bent er nog niet klaar voor. Je wilt het nog niet. Maar je moet, je hebt geen keus. Het zwaar, je moet je er doorheen slaan. De een is daar beter in als de andere. Sommige mensen kunnen het niet. Die vinden niet de kracht om door te gaan. Die liggen dagen lang in bed te huilen. Maar dan is het ineens over. Je tranen zijn op. Je moet accepteren…

Onwetend deed jij mij zo veel pijn. Ik wilde dat het niet zo zou zijn. Maar jij ging gewoon door. Jij wist niet wat je me aandeed. Dat weet je nu nog niet. Ik stond altijd voor je klaar. Een tijdje wachtte ik aan de zijlijn Nu is dat voorbij. Nu is het mijn tijd om het veld in te gaan en wacht jij aan de kant.…

is een lied wat in de diepte speelt in een bloemvers van klaarheid vertolkt nu en later op edel papier gepend op maat en kleur in al haar facetten de la danse ballade menthe poivrée roses...…

Lichaam Vertel me jouw verhalen Zing de ballade van mijn weifelende handen Klapper mijn tanden Ril me los uit permafrost Rol de stilte op Huil de steen uit mijn hart…

het pierement speelt het oudjespaar danst een zomerregen valt de dichter is moe zijn laatste ballade een weg naar berusting op het lelieblanke blad het woord 'EINDE' als ultieme poëzie met slotstuk…

Eenzaamheid minachtend, Het roemrucht gefluister bedwongen De grootheid verzachtend de ballade bedachtzaam gezongen.. Tekenen tot algehele waanzin, tot het minimum beperkt... De boventoon komt van binnenin.. Door zijn illusie gesterkt...…

Men neme: duizend druppeltjes verstand Zo'n anderhalve lepel denkvermogen Vernuft, en strooie dat met gulle hand Wat intellect, niet zuinig afgewogen En om de efficiëntie te verhogen Ook ratio, alsmede veel benul Een scheut begrip, bij voorkeur één ampul (Dat is alvast een aarzelend begin Om tegenwicht te bieden aan hun kul) En spuite daar…

Als ballade aan de zon in alle kleur getooid Verschijn je aan de horizon als de regen wordt verstrooid Natuurlijk en fenomenaal ben jij geboren uit de zonnestraal Alleen kenbaar uit het juiste zicht ben jij natuurlijk een gedicht…

Ik kijk je aan de lichtjes in jouw ogen dansen een lentelied Lippen nevelen pareltjes ontluikend verlangen Sprankelend treft jouw lach mijn vurige zinnen samen bewogen tot een prachtige ballade…

Buurman’s hoofd boven de heg danst tijdens lopen op en neer rijst op uit de heg en zakt weg stuitert frequent keer op keer voor m’n venster heen en weer Dat beeld beheerst m’n leven geobsedeerd wacht ik bekaf tot het weer…

een lijn een welving een geur een kleur een klank een stem een blik een woord een lach een lied een passie een leven een tijd een einde een verdriet een herinnering het begon met een lijn en het werd een verhaal een ballade een gedicht een refrein van het zijn…

3 maanden zat ik binnen, 3 maanden getreurd. 3 maanden zitten denken, aan wat er is gebeurd. 's nachts kon ik niet slapen, voor een hele lange tijd. ik wil je wel vergeten, maar ik wil je ook niet kwijt. 3 maanden niet naar school, 3 maanden graag alleen. nu, 10 maanden later, er nog steeds niet overheen.…

3 maanden zat ik binnen, 3 maanden getreurd. 3 maanden zitten denken aan wat er is gebeurd. 's nachts kon ik niet slapen voor een hele lange tijd. ik wil je wel vergeten, maar ik wil je ook niet kwijt. 3 maanden niet naar school, 3 maanden graag alleen. nu, ruim 1 jaar later, er nog steeds niet eroverheen.…

dagen vol hoop en dagen vol verwachting dagen waarin alles een ballade leek dagen dat droefnis de vreugde opslokte en dagen die op hun sterfbed niets meer waren dan een verlossing ik bundel ze in een woord dat niets kan doen dan zichzelf zijn en zachtjes om jou smeekt…

Hij vloog niet meer Richting de zon Of geurende bloesem Zat ineengegedoken Zijn vleugel slap hangend Langs zijn tere lijf Verkleumd door regen en schrale wind Verdween hij in vergetelheid Geen ballade Voor de pas verwondde Vlinder…

. ------------------------------------------------- uit: 'Ballade van de windwaarschuwing', 2005.…

Van Gaal deed het met 5-3-2 niet slecht Maar Koeman volgt zijn eigen theorie En dat is ‘in principe 4-3-3’ U vindt het vast terecht of onterecht Ik doe niet aan die voetbalonzin mee En houd het hier voorlopig bij 4-2…

De man die bij mijn hek staat, naast de berk Is oud en mager, bleek en zwart gejast Een eender pak draag ik, naar ik bemerk Ik schrik. Ik schouw en vind het ongepast Net nu het droef geschuifel naar de kerk Versterft en dan, de dood bij mij te gast? Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk En leid hem om de tuin, een duivels werk!…

In 't duist're van de kameros Speelt Bianca op de pianos Ze weent veel hete trania En dat doet ze al drie dagen langia Refrein Zo gaat `t in Span-jos meestallos Signoritas cabaleros Zo gaat `t in Span-jos meestallos Signoritas cabaleros Tegen de ruiten vliegt een steentjos Bianca die denkt dat is hijos Ze opent haar balconramia En…

Het schip voer af. - Zij oogde ’t na… Het zonlicht ging met hem! Nog hoorde zij het laatste woord Dier jonge, diepe stem: ‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus, Die op haar lippen brandt, Zijn blik, die lang de hare zocht, En ’t wuiven van zijn hand. Zij bergt het alles in heur hart. Geen dag, geen nacht gaat om, Of voor haar ogen rijst…