Alle inzendingen over balorigheid

De weg is vlak gebleven en, tot nu toe althans, boven rotsvaste twijfel verheven. Mijn weg is op schrift gesteld als vermaak doch ook lering, zo staat ergens vermeld. Een deviatie van een planetaire twist, meer stelt mijn weg niet voor, bovendien in een oogwenk uit eeuwigheid gewist. Vermits stiltes zich aaneenrijgen tot geboeide taal…

senryu duurzaamheid maakt dwars louter uit balorigheid koop ik een plofkip…

Een balorig stiertje in Dieren Liep laatst in 't weiland te klieren Zijn moeder zei: Wat een rund ben jij Om de boel hier zo te verstieren…

Ook hij speelt met ballen, die verstopt in balorig zitten, en ook in balorig zijn.…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor Lejo van Kuijeren…

Wiens leven zich Grotendeels in het Verborgene afspeelt, En kans ziet verse Blaadjes te snoepen Die zorgvuldig waren Opgekweekt Laat balorig een Zilverspoor achter Op de begane grond: Ze zullen potdorie Weten dat ik hier Geweest ben…

Soms gaan de poppen aan het dansen ofschoon de scène werd verdaagd De politiek mist alle kansen maar kreeg het script waar men om vraagt…

Ik was een waterfiets balorig in de plomp gereden Ik voel me nu 'versierd' met de groene franje uit het onderwaterrijk Ik heb -in 't slijk- vissen gezien kikkers, zelfs 'n schildpad Ik ben nu best tevreden ik zag 'wat van de wereld' een wereld onder water.…

Mij maakt het pissig, Melanie … balorig.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

er bevolkt mij een lichtzinnig gemoed zelfs nu luchten zwaar op daken leunen ik doe me aan schijngestalten te goed teneinde op rauwe voet te steunen luister, daar krassen zielen zich een weg langs erfgrens, Hoogmoedse Hymnen gezang, hun aller koppen boven de heg misschien om te zoeken zonder te vinden vroeger waren er nog eens tijden…

(versje van balorigheid) vallen doe je nooit naar boven dan heet 't vliegen naar de maan doch je moet je staande houden en op de benen blijven staan met een glimlach op de lippen schrijf ik alle nonsens op en om uit de band te springen kies ik voor het ruime sop teneinde langzaam op te drogen koester ik de warme zon met het simpele…

de boom van mijn leven draagt mijn werk als haar vruchten gerijpt werp ik ze af onderwijl wassend hoe anders weleer braaf als geleerd mijn leven als slaaf van de arbeid de tijd zien verglijden hoe anders weldra na balorige keuzes mag ik gaan zonder spijt mijn vruchten latend hun tijd van leven…

De sneeuwpret had zich ontpopt in sneeuwverdriet voor onze kleine meid jongens uit de straat hadden hem omgeschopt zo maar uit balorigheid zoiets verdiend haar sneeuwpop niet maak dan maar een nieuwe zei ik nadat ik haar had ingestopt morgen ligt er verse sneeuw echt waar heel veel nee opa zei ze huilend ik maak hem wel weer heel…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

getande tijden tikt de klok eentonig trekt de tijd balorig om ‘t kwartier westminster ding dong galmt het hout trilt de stilte rond de kast scheurt de slaap kreunt de vaak schrikt de kaak klapt ze dicht slaan de tanden op elkaar grijpen wielen met misbaar zo kraken de tijden…

in het stramme van bomen schuilt een onverschrokken dichtheid van het bos, met adem die we alleen kennen van geoliede wolken, vanaf hun strooisellaag roepen zij mij rechtstandig aan, rijzen tot ver boven ooghoogte neem mij bij de hand dan vergroeien wij tot hout tot diepgaand blauw en vergeten we samen de weg balorig als in onze…

Verveeld en balorig had de mens geen oren naar het verstrijken van de tijd Door rap te timen kon hij zich bewegen tegen de richting van de wijzers in Met plus en plus dacht hij de strijd te winnen maar raakte verder in de min Als om de aardas tolden en holden zijn gedachten met hem mee op een been hinkend Tot overmaat van ramp…

Achterberg ik kan zijn code nu wel dromen ik roep zijn gasfitter balorig in de les 6 vwo ziet hem liever gaan dan komen is dit verhaal ab ovo of in medias res beatrijs ik ken haar kloostercel van buiten ik roep haar minnaar aan onder de eglantier 4 vwo slaat melig aan het muiten vergalt al twee rapporten lang mijn lesplezier ik ben het lijdend…

Een saaie strijd, het lukte niet te scoren ik word daar altijd zo balorig van. Het voetbalspel kan mij niet echt bekoren maar gister raakte ik zelfs in de ban. Nul-nul, da’s niet gewonnen of verloren; een strafschop-serie ja dat krijg je dan. Al kan het voetbalspel me niet bekoren toen raakte ik zelfs deerlijk in de ban.…

De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. Ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…

Al is de conversatie nog zo lauw en stomvervelend door balorigheid, jij schudt een prima topic uit je mouw en nee, dat had je echt niet voorbereid. Als jij een grap vertelt is ie nooit flauw maar to the point, niet zeurend uitgebreid. Je schudt ze als het ware uit je mouw en nee, dat had je echt niet voorbereid.…

De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…

Kijk, Af staat in z'n kamer nu gezonderd En Qua weet zich geen raad met vriend Rantaine Het Île de la Cité ligt in de Seine En Pa boekt uit balorigheid een Rijs Voor zoonlief Co en zijn geliefde Rona De lock stemde hen down en depressief En Burn de hond wou ook nou wel eens out Met Co of Rona, ach, dat laat me koud...…

Zottige koppe Slaan kupige vlotte Een holderlin volderin Mottige mokkel Gaat klungelig lummelig Op leuterkoek slungelig Kriebelorig balorig Recht op en neer Stroeiwoeiend speuls Met danseke sjanseke Ganzeke zwanzeke Friemele manseke Lanzeke speer Met zottige totteke Kom lotte totte mij Jan Joris vlot in mij Totte mij zotte…

dicht hij voelde zich verwaarloosd en in de steek gelaten hij zou hierover toch heel graag met iemand willen praten ze hebben nu de lamp verteld dat elke tijd verandering zal geven daar is helaas niets aan te doen dat hoort nu eenmaal bij het leven de lamp berustte in zijn lot er zat voor hem niets anders op maar hij zette uit balorigheid…

Balorig stampt hij op de grond, Verschriklijk rolt zijn blik in ’t rond; Hij slaat zich voor de kop; Hij grijpt zijn RIJMREGISTER op… Daar leggen hem de ontsloten blaân Nog eens zijn ijslijk nood- lot bloot, En siddrend staart hij ’t aan.…