Alle inzendingen over bebloed

Voor eens en nooit weer wacht ik kijkend naar boven Bebloed ongebroken, de veroordeling af Ik ben in de kerk, waar de priesters geloven In de macht van het schandblok, en bekering door straf Het onwetend oordeel, welk vandaag wordt geveld Zal verschoond of beschuldigd, mijn leven doen keren Geen straf zal mij deren, noch de eisen gesteld Want…

hij gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij…

de tikkende regen verstoorde de nacht mijn wangen betraand mijn hart bebloed stervend van je woorden tot in mijn ziel gestoken de brokken die ik maakten hebben je me laten kraken…

Macht loopt altijd naar eigen afgrond macht lacht nooit maar ontbloot de tanden je weet heel goed dat macht blind is hoe komt ze dan toch aan die bebloede handen -------------------------------- uit: 'Tussen de rivieren' (1999)…

Scheld je uit Laat je bloeden Bemin je woede Je grijpt me vast En trekt en drukt Je schiet me leeg Doorzeeft mijn lijf Maar zelfs bebloed zal ik wachten Zelfs dood sla ik mijn armen open En mijn ogen op.…

Tranen wellen op ik ben bezeten ik ben haar bezit ze duwt me onder mijn bebloede handen zonder waarschuwing: golven, haar golven overspoelen mij Golven eenzaamheid branding: ik herken het ruisen van een warme melodie…

Weerloos, als het monster komt, met zijn bebloede vacht. Die klauwen in de nacht.…

Probeer red elk bebloede diamant deur loopgrawe, deur brand in enige oorloggeteisterde vaderland.…

Hij stond te praten met ‘bebloede’ handen, Z’n wapens hield hij bij zich: mes, machete, Het was een daad van woede, van verzet, Zoiets gebeurt veel vaker ‘in zijn landen’. Maar wat me opviel aan die lompe vent, Was zijn perfecte Londense accent.…

“Waar is mijn GSM”, vroeg hij bebloed, “ik heb wel dertig kilo bel-tegoed.“…

nooit zou hij zich overgeven, nooit zijn kroon bebloed zijn troon verwoest zijn kasteel van gerimpelde stenen, in vuur en vlam. maar hoog in de lucht, waar kometen zich misdroegen, en draken doolden, hield hij zijn zwaard. tot, zijn koningshart werd doorboord en zijn moed bezweek allemaal om haar.…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

schrijf je gedichten op de blinde muren van mijn bebloede hart zie de gezichten uit verloren uren van mijn verdrongen smart hoor de verwijten in stiekem gefluister achter vele handen voel het verslijten van mijn ziel in 't duister dicht de dunne wanden…

vandaag de boodschappenlijst en elke dag de boodschappen met bebloedde nagels op muren gekrast om waarheid pijn en onrecht te onthouden de waarheid van vandaag van lang geleden van altijd om de schil van woorden altijd af te pellen met ongewassen handen om altijd de boodschappen met gekraste nagels te herinneren…

Pa slacht onze kip moeder braadt haar in heet vet de haan kraait driemaal - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - Schoon gewassen raam doorzichtige helderheid bebloede snavels - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - Ware onschuld wordt door volwassenen vermoord was ik maar weer kind - - - - - - - - - -- - - - - - - -…

de dagen werden geverfd in bruin en zwart wolken bebloed in rood het leven in het ijle van dood het land bevochtigd in bittere meidauw maar nimmer werd het hoofd gebogen voor deze immense tirannie hoor de noten op de muziekbalk klinkend in liefdevolle vrede onnavolgbaar breekt zij de duisternis van oorlog open…

Op het asfalt, liggend zo alleen Bebloed en geslagen fel over been. Om wat hij denkt, om wie hij is Werd zijn leven hem ontnomen, Maar niemand die hem mist. Hier, op het bruine asfalt Stervend en alleen Achtergelaten door de wereld Die waziger wordt om hem heen. Zijn leven werd hem ontnomen En liggend hier zo alleen.…

Rijzende nocturnes flitsen honend contouren van verachte flora uit hun losse pols Gekegeld op gepolijste kasseien druppelen zij bebloed de versmade grond in en smeken onnodig om herkansing Dan puft de maneschijn in 't holst van 'r nacht en gelukkig beklimt 'n schim de berg van hoogmoed en vergankelijke kracht…

Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen. Voor dat soort adviezen staat mijn deur altijd open.…

door de mand de romanticus met zijn mes in die bebloede hand en de eeuwige trouw blank als room zo lek gestoken door het heilig vuur dat hem zo verteerd en tenslotte gek gemaakt dromen zo bedrog zo cel voor levenslang te merrie elke nacht uitgespuwde mens zonder plek voor twee een liefde weggegooid door wat afwijkt tussen twee gespleten…

toen Ajax, na de val van Troje door waanzin en miskenning aangespoord een grote kudde schapen had vermoord daarna zichzelf in 't zwaard zou gooien wist hij: niemand kan ons leiden de bal is lek en rood bebloed de weiden Cruijff verrast door opstappen Van Basten 'De organisatie deugt van geen kanten, er zijn niet voor niets in twaalf jaar…

zie wat ik voel mijn naam is zwaar van zonde zie, hoe donker zwart door het ontbinden heen schimmen passeren voorbij mijn haard zie zie dan het gestamp van de nacht mijn waanzin ligt bebloed in de herinnering van het zelfmoordzaad zie en geef mijn borst een onvergeeflijke naam in het zwarte hart van wat ik draag zie zie…

de oorverdovende stilte van de vrede plooit zich als luizige rafelige dekens over de verwoeste en verkrachte landen heel laat in het nieuwe voorjaar wagen de eerste bloemen zich toch uit de bedorven en bebloede aarde in die zomer bloeit een golvend tapijt van papavers bloedrood onder de zon bloemen voor miljoenen doden een slagveld vol…

ook al is het dag gaan dreunende tonen door de zware lucht of maakt een snijdende flits telkens weer in het heden gewag van de dode tucht ook zijn er zielen, vele miljoenen in getal, die lijden in de gedachten van hen die overleven de oude vijand is verdreven doch in een andere gedaante hebben we nooit echt lang op een nieuw bebloed…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

lichaam Een nieuw slachtoffer gevonden Zij staart wat door het raam Haar lichaam vol met wonden De warmte is verdwenen En leeg is nu de stilte Haar witte, lange benen Zijn nu gehuld in kilte De kou trekt door haar lichaam Verdrijft nu elke kracht En starend door dat raam Had zij dat al verwacht Daar eenzaam en verlaten Is zij geheel bebloed…

Kom je uit je bed verkeerd de wekker gezet dan gaat het koffiezakje stuk valt de prut op je kruk gauw even scheren dat moet je nooit proberen met een bebloed gezicht begint de dag ontwricht eigenlijk weet je al van te voren deze dag beschouw ik als verloren alles komt vandaag verkeerd uit je handen zelf water laat je aanbranden tja, je hebt…

beekje meanderend in één van zijn lussen een lege fauteuil plompverloren neergezet de zon schijnt een zwoel briesje kietelt receptoren op het bijzettafeltje een asbak en een glas cognac halfvol op de grond een manuscript onaf de gsm met een open smsje ligt aan de voet van de zetel een geur van aftershave dwarrelt nog wat om de scene de bebloede…

Hoe dikwijls toog ik niet ten strijde en keerde met bebloede kop weerom, gesjochtener dan Job? - Toch blijf ik mij mijn passie wijden, nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden. ---------------------------------------------------- Uit: 'Wij hebben alles nog te goed', 2001.…

Op de A0 is een zondagsrijder gespot met bebloede ogen verkrampte hersenen herkennen oranjebitter op afstand akelamoeders dragen dagelijks kloeke rokken en halsdoeken die knoop je niet zonder bezwaar vast aan Heras hekwerken Welke afslag de moordenaar neemt is volstrekt duidelijk Afslag Vangrail, derde rotonde rechtdoor naar…