Alle inzendingen over begrijpen

leg jij mijn schrijfgerei er neer beschildert het als een geheel met de zekerheid van terugkeer ik het weer meeneem naar elders jij het gevoel terugkrijgt dat mijn terugkomst gegarandeerd is dan bezie ik het als een positieve tic ik niet weet wat erin jouw geest leeft maar al te graag begrijpen wil…

Schimmen verdwijnen in het schemeruur van de dood, ze staren ons aan, veel eerder en verder dan we begrijpen, als het boek wordt gesloten over de klopjacht naar het ware bestaan, ontsproten in onze geest, te berusten in haar reis dicht bij mij vandaan.…

Mijn geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd mijn ziel zal rijpen om zichzelf te plukken.…

Ik kan verdragen dat je hier niet daar of niet ergens bent, ik kan ertegen dat je geen gedaante hebt, je stem geen kracht meer vindt naast alle doden bij elkaar als alles in elkaar beweegt levend of niet soms gekend of onherkenbaar verward zover men ziet ik weet niet hoe het komt dat ik je mis uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk…

Kan het niet meer begrijpen weet niet wat ik er mee moet waarom toch? waarom zoveel leed?…

grenzen van de moraal of een ander woord gebruikt als het hemeldak zich sluit in een tijdloze melodie, een kameleon van geluid, zijn zwijgzame boreling waarin ik meer te biechten heb dan schrijven kan de geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen…

Ik heb een schelp gevonden Zo’n bijzondere en fijne ronde Hierzo, op haar lichaam het strand Plotseling gestreeld door mijn hand Als door de goden zelf gezonden Ik fluister ertegen, dichtbij mijn mond Lieve dingetjes, ik verzin ze terstond Haar reactie is begrijpend liefdevol en zwijgend Sereen naar het bovenaardse neigend Verlicht toen…

je lichte tred, je blik, je ogen die zoeken naar diepte, verleden je houding laconiek alsof er niets terwijl er zoveel hoe je tovert met krachtig omhelzen je handen mijn lijf raken, mijn mond de jouwe smaken, jouw kreet horen slaken ik zal je ver weg laten en terug bij jezelf, los of met verstrengelde vingers ons zien nog beter wil ik begrijpen…

ken een heel lief meisje Met vaders, ja eigenlijk twee Eentje woont heel ver van hier Zij kent hem ook niet echt Maar feit is wel, hij heeft een mooie dochter Ook al is hij ver van hier Híer heeft zij dus nog een vader Maar ook hij is nu ver weg Niet omdat hij ver weg wóónt Maar koos voor een ander leven hier Het meisje kan toch niet begrijpen…

Eens te meer het besef dat we 'depressie' niet begrijpen Net een nieuw boek uitgegeven kon hij in elk tv-programma komen en iedereen zou weer aan zijn lippen hangen maar zijn lippen waren blijkbaar al dood, hij wilde niet meer praten zoveel heb ik van hem gelezen in de kranten over kunst en het fascinerende je las het en daarnaast…

Kunnen sprekenden begrijpen, zonder misverstanden? Zoals blinden met handen zien, wanneer ze liefde voelen. Doven geluk horen spreken, met hun beide ogen open. Zoals éénogigen koningen zijn, in verre liefdeslanden, waar ze leren zien. Kunnen pratenden zwijgen, temidden van emoties? Zoals woordeloze muziek, verhalen vertellen kan.…

glijden van mijn schoot het ruime water op, de boten waarvan de kiel te vroeg werd afgelegd, gebreeuwd met zwarte pek en wit katoen niet te laten zinken, het geluid loeit uit een scheepshoorn van beide zijden, de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens te begrijpen…

Ik begrijp je wel, kwetsbare bloem, de mensen zijn vaak zo bikkelhard, die leven onder een andere doem, kennen niet de pijn in jouw hart.…

Het niet kunnen begrijpen De onbeantwoorde vragen heeft men doen grijpen naar een macht die hoger is dan zijzelf Zich hierdoor te laten vergewissen heeft alle twijfel uitgesloten en niets of niemand zal ooit weten zich te vergissen.…

willen weten, mijn rust was dan het voedsel dat ik in stilte tot me had genomen, geen muziek met schrale teksten of beelden die nooit dimmen wij samen, het had gekund en niet gekund, onbezoldigde daden hebben geen afkomst doch mijn geest regeert als een vorst over al mijn zonden, gepleegd uit het verzet tegen al het onmenselijke waar het begrijpen…

Geef mij een rede om nog te praten, geef mij een rede om te begrijpen, geef mij een rede om nog te bestaan... In deze harde wereld van zinloos geweld, misbruik, manipulatie en verderf.…

schaduw van het licht waarin je de werkelijkheid bewaart, geluidloosheid als oog van een orkaan, ik kan er moeilijk tegen dat je van gedaante wisselt, daarvan ik vrijwillig moest vervreemden, windstilte waaruit ik de kracht van je moest lenen, niet uitlegbaar dat zaken ook onbegrijpelijk kan zijn, de vrijheid te ontlenen niet alles te begrijpen…

I We lopen, beiden, aan de Waterkant Je kijkt me aan maar ziet me niet Alsof de wereld door je iris vliedt Ik begrijp: ik zit al aan je binnenkant II De mensen willen je naar hún beeld en gelijkenis kneden als een golem, uit modder, zwijgend en zonder rede, een dommekracht, zeven maal omlópen: “Shanti, shanti, dahat, dahat”.…

Ik zie mezelf, herkauwend mijn verhaal, luisteren naar dat van een ander, die een nog boeiender verleden lijkt, en 'k helpen wil meer op te diepen te begrijpen.…

Begrijp je het niet ? Ik ben een kind van de wind Niet zoals ik ben een kind van mijn vader want hoeveel woorden heb ik niet verspild En nog zijn wij elkaar geen geestestap nader. Voor mij is slechts je gefluister voldoende Het zachte geruis duidt op een verstaan.…

morgen ga ik verder waar je mij liet staan morgen ga ik verder met nieuwe dromen morgen ga ik verder waar jij niet kon gaan gisteren hield ik vast aan gisteren gisteren hield ik vast aan daar en toen gisteren hield ik vast luisterde niet naar jou maar nu hoor ik je helderder maar nu begrijp ik je meer jij liet mij niet los, maar…

Hoewel ik sommige grofheid toen heel erg waardeerde, begrijp ik nu waarom mijn lief mij boos corrigeerde. Mijn kennis van het Engels is zeker goed ontwikkeld en ben ik in die taal in een twistgesprek verwikkeld, dan vallen er woorden die ver buiten haar boekje gaan.…

Is dit een ritueel dat ik niet begrijp en vindt niemand dit gewoon lijp? desondanks wens ik jou een fijne dag met ja toch wel een lach.…

en is ‘t iets dat bestaat uit zeven getallen Nee nee, nu zit je op het verkeerde spoor het gaat mij namelijk niet echt om daden; ‘t Is beslist iets leuks voor je innerlijk oor zodat je door ons liefdesland kunt waden Op ‘t eind van dit dichtje is ’t mysterie op dan ook begrijp je hetgeen ik je hier vertel Dan kruip je wederom uit die…

Niemand die het begrijpen kan. Waarom voel ik toch die dwang? De dwang om te eten En alles om mij heen te vergeten. Het voelt als een drug als ik een eetbui heb. Al die calorieën en vetten die mij tijdelijk oppept. En daarna komt het verdovende gevoel. Dat gevoel, dat was dan ook het doel. Even niks voelen, even geen druk en pijn.…

achteraf leren maar het echte probleem ligt bij de mensen die door complottheorieën en malle geloven zijn verdoofd en nooit in een spuitje hebben geloofd het ergste zijn zij die dat belijden zij helpen juist het virus zich snel verspreiden velen van hen negeren het gebod tot naastenliefde van de Here zullen zijn ware bedoelingen nooit begrijpen…

alle woorden doen me pijn ik voel het in begrijpen in het te lang weer samen blijven ontstaat de irritatie en venijn het is de hel van hemel samenzijn ik pluk gedachten uit de lucht streel zinnen die beminnen je voelt je lekker vogel vlug om luchtig als een poes te knorren en op schoot te spinnen ik bied je rozen aan gewoon om te beginnen…

Straks maken we het mee dat wij elkaar begrijpen op een eenvoudig niveau: elkaar in de ogen kijken - zó moet het nou! Vandaag is morgen. We vorderen met het gevecht. Voor meer duidelijkheid. Tot er eindelijk eens voorwaarden worden gesteld. Achteroverleunen kan pas als uw onwil is geslecht. Soms kampen we met onszelf.…

doorleefde aanwezigheid en geeft me de les waarbij ik altijd de aftocht nam doch wat me bevreemd is dat mijn onder en boven grens wisselend van positie het middel is dat ik als handvat kan duiden al is het wel zo dat mijn handen zich tot vuisten hebben gebald en dat dus het grijpen een discrepantie iets is tussen een deling die ik niet begrijp…

Mijn haar is grijs, lichtgrijs mag ik zeggen; er is echter iets dat ik absoluut niet begrijp Iemand moet 't mij toch uit kunnen leggen op mijn armen en elders is 't blond, 't is lijp Toch is zulks wat vreemd, vind jij ook niet is 't dat mijn hoofdhaar meer te lijden had Vaak sturen ze mij met een kluitje in 't riet en vragen ze mij ben…