Alle inzendingen over begroeten

mijn hele leven heb ik achterom gekeken of ik een schaduw had die bevestigde dat ik er was jarenlang heb ik gedacht dat in de ruimte achter anderen de echte toekomst voor mij lag tot ik jou ontmoette en wij straalden in begroeten vond het heerlijk bij je te zijn onze schaduwen op een lijn jouw liefde leerde mij dat je niet echt kunt…

De woorden uit een oud gedicht bloeiden, als rode rozen in mijn hart op zoek naar liefde maar ik strooide ze uit op de wind in een nacht zonder licht dat door wolken heen breekt en alles verdween uit het zicht soms lijkt het of één van die woorden mij heel stil begroet geschreven...op de wolken in een rode gloed die soms door de zon…

Mag ik de zomerrozen begroeten die her en der in de plantsoenen teken zijn van mijn vijfenzestig jaren en het wisselende feeërieke licht op mijn muren Het licht en de rozen begroet ik met tranen om het afscheid, zo nabij om de liefde, zo groot en oneindig die ik droeg voor wat mij gegeven was.....…

Kussen is het eerste tere spel, waar we 't grove leven mee begroeten; Kussen is het allerlaatste vaarwel van de mensen als ze sterven moeten.…

Ik zie u elke dag, En u begroet me steeds met een lach! Het geeft me z’n apart gevoel, U begrijpt zeker niet wat ik bedoel ?! Het is niet zo vreemd als dat het lijkt, En weet u nou wat blijkt ? Als ik je zie maak je me blij, Er gaat dan zoiets geks om in mij!…

ik zag de blikken gaan ogen lichtten op in elkaar warm en liefdevol verstaan een verstolen lach die een tintelende spanning bracht met ongeziene warme complicaties in even raken ontlaadden met kleine knettertjes de voltages die wij met allen maakten nog hadden wij geen enkel woord gewisseld in dit onverwacht ontmoeten maar…

Hij zwaait. Een gebaar overbrugt de afstand tussen vader en dochter. Voor een paar seconden bestaat er geen schoolplein, geen hek, geen groep roepende moeders om kwart over drie. Ogen doen de rest. Het vest, de tas, ze vliegen door de lucht. De dochter zweeft en vader vangt haar op een manier die doet denken aan de Vader die zijn Zoon…

Toen ik getuige was van een begroeting waarin Zijn liefde alle talen sprak wist ik opeens wat Hij bedoelde met liefhebben met al je kracht.…

Ontwaken en niemand die je begroet Elke eenzame dag gaat het leven door Je vraagt je zelf af, waar leef je voor De glans is er af, ‘t komt niet weer goed. Ontwaken en opstaan, het zal wel moeten Je bidt om moed en sterkte voor deze dag Je put troost uit het feit dat je weten mag Dat God er is en dat Hij je wil begroeten.…

Ooit op gelet? het gezicht afgewend geen lipstick en kussen in de lucht. Sommige vrouwen zelfs moeders zelfs zussen Emancipatie, arrogantie, de koele yuppentijd, een kil “fin de siecle” ? of heeft het van doen met stand een gevoel van verbeelding? De ware hartelijkheid strandt Het leven is geen klucht De ene partij doet moeite dan…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

Zullen we onze geliefden weer ontmoeten Daar elkaar met vreugde mogen begroeten En eeuwig leven, met elkaar vol heilgenot? Er zal geen ziekte en verdriet meer zijn Alleen maar vreugde en dankbaarheid Volop blijdschap en heerlijkheid Vrij van zorgen, ongemakken en pijn.…

Ieder mens kan onze naaste zijn Ieder die we op onze weg ontmoeten Horen we met aandacht te begroeten En zo nodig, zorgen voor zijn welzijn. Het is zoals het spreekwoord luidt “Wat jij niet wilt dat jou geschiedt Doe dat ook aan een ander niet “ Daar kunnen we toch niet onderuit.…

De zon schijnt alweer Ik begroet deze lente Mijn hart, niet meer koud…

Hoog in het nest twee klepperende ooievaars warme begroeting…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

Oh wonderschoon woud, begroet de ochtendstralen hul jezelf in goud...…

Liefdevol begroet.…

Poëzie is een emotie begroeten die door gedachten gevonden daar woorden aan heeft verbonden zonder moeten…

nacht kort nog wat moe begroetend ochtendgloren dag koren hai koe…

de zwanen zoals die middag zij het maaswater uit haar stilte trokken voor een vlucht met kippenvel zo was haar begroeting…

ik mijn proviand gegeten de waarheid nimmer geschuwd kom we gaan vandaag naar de horizon waar mensen en dieren ons begroeten begroet mijn ziel, maar laat mij niet boeten voor al het onrecht reeds gedaan ik koester stil mijn aards bestaan.…

ergens zullen wij elkaar ontmoeten begroeten in ons stil moment liefde laten spreken opnieuw geboren worden in een taal zonder gebreken waar raken niet alleen maar maken is jij voelt wat je al wist een levenlang gegist naar waar en eerlijkheid nu is het onze tijd ontmoeten in begroeten samen spreken in een taal zonder gebreken…

waar het niet kon en de bloemen te begroeten die opkomen waar het niet kon…

vuurrode nevels rimpelen over water nog vage oevers vogels begroeten de dag met pure levensvreugde…

Altijd weer begroeten, Gedreven door verlangen en gemis. Tot aan het uur van 't eindelijk ontmoeten, Waaruit geen scheiden is.…

op eigen wijze begroeten merels een dag in alle vroegte klinken door stille straten de muzikale klanken…

Ontmoeting en begroeting Een niet te scheiden daad Tijd voor nieuwe versterking Zoals dat in het leven gaat Een daad voor samenwerking…

als de avond valt dan begroeten mensen met andere grenzen het licht als de avond valt dan valt ergens anders de morgen…

Volg het nieuwe protocol en begroet de White House-resident bij een staatsbezoek voorkomend met ‘yoU asS of A president’!…