In aarden vaten
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 
133
133Hoe groen is alles nu: de mei
vult duizend tinten in die later
niet meer te vinden zijn; de wei
bezaaid met madelieven, wortels water
drinkend uit de bron of uit de lucht.
Mijn hart wacht wel nog, kent verlangen,
soms heimwee ook, maar zang en zucht
ze blijven hier aan kleine dingen hangen.
Ons leven: steeds weer zoeken, vragen,
herkenning…
Bezig met laden