In ’t berkenbos
poëzie
In ’t berkenbos waar late zon
op zilver-blanke stammen scheen,
daar was ’t dat al mijn leed verdween
en nieuw geluk begon.
Daar beefde in ’t bos een rose gloed
al hoger naar de toppen hoog,
die ’t speelse briesje teer bewoog,
al zachter ging mijn voet.
Ik liep zoals een neofiet
gaat door de Tempel stil ontroerd,
aan de aarde…