Alle inzendingen over bert van leeuwen

gras uitgroeide uitroeide, zelf geen plekje in de hel voor de homofiel "In ons heden 2020, gemeente, broeders en zusters in deze tegenwoordige tijd" ziet u, voelt u Bert van Leeuwen die naast z’n klauwen in ‘Het familiediner’ nu opgeklommen is als stervensbegeleider met ‘De laatste 24 uur” maar wat opvalt, meevalt het zijn allemaal…

Hij sloeg er Bert mee in elkaar. - Maar even goede vrienden.…

Ik had al jong een oogje op die twee Vooral op Bert. Hij was mijn favoriet Hij knuffelde en troostte bij verdriet En als ik in mijn bed dook, ging hij mee Met allebei, maar Bert toch wel het meest Ben ik echt jaren lang naar bed geweest…

Bondscoach Bert van Marwijk is opgestapt. Van Marwijk is als bondscoach opgestapt, De voetbalbond komt nu in de problemen. Ze moeten plots een ander voor hem nemen, Nu Bert er zo ineens mee is gekapt. Gezien de sfeer en ruzie die er was, Moet er nu maar een schooljuf voor de klas.…

Nu Bert van Marwijk toch is opgestapt Begint onmiddellijk het speculeren Wie gaat onze selectie dirigeren Moet iemand zijn die veel van voetbal snapt Vanzelf komt dan mijn naam naar boven drijven Maar wie moet al die versjes dan gaan schrijven? Bert van Marwijk is na het teleurstellende EK per direct opgestapt.…

Z'n vrouw lag met Bert in de sponde. 'O lieverd, van míj mag je nóg eens. 't Is vrijdag!' riep zij, toen ze 't fijn had gevonden. Die Bert was erbij als de kippen. Aan hem kon d'r Loek echt niet tippen. Laatst kookte ze snert. In de keuken stond Bert. Ze verheugden zich al op het wippen.…

Eenmaal zal ik dan Allen die mij Gedurende mijn leven Verlaagd hebben Achter mij laten En zal Hij die Eeuwige genoemd wordt Mij voor altijd verhogen…

Mens je bent Nooit alleen Maar goed of kwaad Niet alleen maar Donker of licht - Het hele palet Aan kleuren draag Je in je mee, Niet alleen maar goed, Niet alleen maar slecht - De kampbeul zit In je, maar de Heilige evengoed In je verwerkt…

Zo vaak al ben ik bruggenbouwer Geweest tussen hen wier standpunten Mijlenver uit elkaar lagen, Altijd gegaan voor eenheid en compromis - Eindelijk is het tijd geworden Een brug te slaan tussen mijn oude En mijn nieuwe ik; Het oude ik opgegaan in een Gevoel van buitengesloten zijn, Vervuld van wrok en pijn, En mijn nieuwe, van…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…

De waarheid waait voorbij Vandaag, is slechts in Luttele momenten aan te raken Voor ze al weer voorbij is, En de leugen verder gaat Met waar ze goed in is, Het dagelijks verdraaien Van allerhande zaken Zondag 26 oktober 2014…

In de zoektocht naar mezelf Raken mijn gedachtes steeds Meer in de knel, Leer ik in te zien Dat ik moet stoppen Met wegduiken voor alles Dat op mijn pad komt, Wegduiken achter die muur, Om niet gezien, niet gehaat Te worden door hen die er Wel zijn, maar die ik nog niet Kan zien; dan worden mij De ogen geopend, want die muur…

De wrede tijd Heeft jou uit De volheid van mijn Woonkamer getrokken, Kamer gevuld met Tekens van leven: Schoteltjes met banket En gebak waarmee we Onbewust ons leven vierden, Drukte die daag'lijks over Mijn vingers kroop - Nu woon ik in de Lege ruimte die je Achterliet, ramen en Deuren houd ik gesloten, Doe ze alleen…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

Leven niet meer zichtbaar, Verzonken in verdorde aarde, Oppervlak alleen nog dor en doods - Slaapt ongezien nog in de diepte, Waakzaam tot het uit de dood Weer op zal staan - opstanding Die immers mogelijk blijkt Als grote volle druppels Vallen op het verschroeide land En het nieuwe leven ontkiemen zal Vanuit het allerdiepste dal…

hoe doe je dat zijn er boeken over te lezen is 't als kruipen door 'n sleutelgat valt het te evenaren het loslaten van 't hier en nu is het werkelijk door de ruimte varen hemelen hoe doe je dat wie kan de garantie geven dat je niet stort in 'n groot zwart gat zul je je geliefden weer ontmoeten ook degene die je niet zo mocht…

Ongenodigden hebben geen enkel idee – wat wie hier graag wil.…

Verdronken in schulden Verborgen in verdriet Muren die ons scheiden Kansen die je niet ziet Een andere taal Woorden die niks zeggen Slapen met de vragen Je hebt iets uit te leggen Blikken die doden Als een beeld voor buis Het onwetende Dit was ooit jouw huis Acceptaties op het verkeerde pad Acties bleven wachten Als sneeuw voor de…

waarom wil hij leeuwen temmen wil hij de koning zijn? Of gaat het hem slechts om het temmen het kunnen het beheersen het begrijpen de leeuw begrijpt hem niet zoals verwacht de temmer overschat de leeuw juist niet onvermijdelijk resultaat een en al verdriet…

Bert sprak zichzelf een lus toe hij ging op zoek naar een boom een mooie boom en de dingen die hij kwijt was onderweg verkleinde hij liefde tot woord, tot eisprong ongewenst, donkerzwart zoals de houten vloer en de harde kneepjes in zijn moederloze wangen Bert stapte in de lus boog het hoofd en het verschil hij werd dichter van duizend…

Een gast: voorzichtig gaat ze zitten op een stoel – die ze nog niet kent.…

taal heeft iets praktisch doe dit geef me dat kijk uit daar komt een leeuw de volgende stap is een ritueel bezing de leeuw later geen leeuw meer maar abstract idee Leeuw waarvoor je blijft sterven van angst en door moed ergens opgesloten ben je in je hut met je kinderen maar als je er uit wordt verdreven weet je dat wie…

'n dierenverzorger uit Meeuwen heeft men keihard om hulp horen schreeuwen want een klemmende deur geeft normaal geen gezeur maar is reuze onhandig bij leeuwen…

In ziel zijn wij reeds eeuw na eeuw, allen één in 'Vlaanderen de Leeuw'.…

Een avondwandeling hier door mijn wijk Er heerst een diepe stilte in de straten Het is, besef ik nu, compleet verlaten Ik zie gewoon geen mens, waar ik ook kijk Toch hoeven wij nu niet meer bang te zijn Er zit hier geen leeuwin, het was een zwijn…

Ik lees jou en voel mij ik huiver opnieuw een teug adem ervaren mijn ogen herkenning in dat wat jij blootgeeft vanuit 't diepst van je ziel…

Ogen die niets Meer zeggen Gummi-achtig gezicht Gekomen met de tijd - Groeven van Pijn en verdriet Die zo lang je Aangezicht tekenden Hebben je verlaten Je naakte zelf Dat zich heeft Opgerold het enige Dat overblijft, Vijfentachtig jarige Foetus die ernaar Verlangt te mogen Gaan zoals je Gekomen bent…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

Gouden leeuwen en leeuwen van hout, Mitsgaders de Hollandse, worden heel oud; Men ziet ze nog wel op uithangborden en schilden, doch zeldzaam in 't woud. Komt ooit de ware leeuw rechtstreeks op u aan, Dan is 't beste om maar regelrecht uit de weg te gaan.…

Die was naar Heerenveen toe dezer dagen, Want hij wou toch het liefst op leeuwen jagen.…