Alle inzendingen over besef

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

Ik heb geleerd om te vertrouwen Gevoeld wat wantrouw met je doet Geduld betracht om op te bouwen Ontdekt wat nooit eerder werd vermoed Gevonden wat lang was verborgen Gezien wat mij ooit heeft verblind Los gelaten, al mijn zorgen Ontdekt hoe belangrijk ik dit vind Ik heb geleerd te kunnen geven Zonder verwachting voor iets terug Leven…

Het maakt je nederig En dankbaar Als je beseft Waar je nu staat Dat het bij dingen Echt belangrijk In ons leven Niet om geld of status gaat Het geeft Voldoening Om te voelen Hoe geluk ontspringt Uit vaak iets kleins Hoe makkelijk dingen, Van weinig waarde Bijdragen Tot iets unieks en heel erg fijns Het doet je landen Op beide…

daar zul je ‘t hebben het is weer zover verder dan het oog reikt in een onbewaakt ogenblik van volmaakte naaktheid helder en roerloos net zo tastbaar als het blauw dat wolken omringt verdronken op een terras wortelend in een lege dorpsschool waarom zo aanmatigend? ik ben het al vergeten en rust nog wat bij een noorderzon…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest.…

In mijn ogen is besef Vertraging van licht In mijn ogen is leven Dragen van besef Koesteren van licht…

Alleen liefde waar ik ben, Familie, vrienden, iedereen wenst me goed Ze houden van mij en ik van hen Ik besta in liefdesgloed Een traan die breekt mijn wang en op kijk ik, verschrikt De zon, mijn ogen, de pijn en het gezang De wind fluistert in de kuil, verstikt Het fluistert voorspoed, afscheid in een flard heimwee, verleden, een afgebroken…

Een mantel, liefdevol gevouwen om huiverende schouders, geeft zoveel warmte. Biedt troost en geeft vertrouwen. Als wij die mantel kunnen geven, omdat we weten, er is zoveel mis, zal dat veel vreugde geven. Beseffend dat zorg hier nodig is. Door zijn warmte stopt het beven, verdwijnt verdriet en droefenis. Geef van harte in dit leven,…

Je liet mij als een vogel op een hand zweven Ik gaf mij over kreeg vertrouwen in mijzelf en in het leven. Dit zei je, met een blik of een gebaar: je bent goed zoals je bent en veilig was ik voor elk gevaar. Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom. Een plek…

In mijn stilte zag ik soldaten op het slagveld, sneuvelen en sterven. In mijn stilte sloeg de vader de moeder. In mijn stilte werden kinderen doodgeslagen. In mijn stilte verkrachtte elke man iedere vrouw. In mijn eigen stilte haalde ik adem. Ik luisterde naar de werking van mijn longen. Al mijn organen functioneerden nog. Het lichaam werkt…

Loom telt de boerin haar oogst kijkt uit over het dampend land het zweet in de aarde, constant de zorg om het groeiend gewas Dankbaar om wat is en was keert zij zich krakend om Nog steeds vermoedt zij vaag dezelfde boerderij, achtergelaten tussen de bomen na het avondeten de lezing en het gebed om regen geen antwoord op haar vraag Zij…

weer mijn gezicht zoveel gelachen en ook zoveel gedeeld ik besef nu pas dat dit het gevoel is wat we eigenlijk zoeken en nu pas vonden…

Een zwartgekleurd verleden Bekadert mijn bestaan als een donker kaft Van een zwaarlijvig boek Dat stoffig ergens uitrust Erbinnen dansen letters tot een mooi verhaal Illustraties als een meesterdoek Begeleiden klare taal Met gekleurde strepen Het is een feest daar in dat boek Het sprankelt dat het doet Maar elke letter hoewel zo blij…

Altijd vertrouwd op een volledig herstel Een wonder was nodig Nooit enige twijfel Dat wonder krijg je nog wel Het lot had een ander idee Besloot dat voor jou Hier geen plaats meer was bij mij En nam je op zijn eeuwig lange reis mee Het besef, voor weken al in mijn hoofd Drong niet door tot in mijn ziel Ik kon niet, het niet geloven Dit…

Veel van mijn schaduwen blijven achter in het zwart van het besef eigentijds en voorbij de polder is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan niets verontrustends moeder laat mijn hand nu maar los want jij kent de dood zoals geen ander geleefd heb jij zeker al was je afscheid voor mij een feest maar nu weet ik wel beter zonder jou was ik…

hoe zou het zijn zonder de pijn van geweten verlies te verkeren slechts als besef het oordeel voorbij een inductie van wat gevoelig was in gangen van verlangens strijdig in zichzelf verblijd en gekweld van aantrekking en afweer verlost zonder keer om te weten wat eenmalig ervaren momenten feitelijk zijn…

de hanen kraaien kraaien in het donker donker is het buiten buiten kraaien ze ze weten van de tijd tijd heelt alle wonden wonden in jouw ziel ziel ik zie je niet niet alles heelt hij hij vliegt harteloos harteloos de hanen hanen van het licht licht jaagt het duister duister weg van jou jouw ziel nu lichter lichter in besef van…

Het prachtige voornemen om voort te gaan op de wijze, smalle weg van God, schenkt moed aan hetgeen opleeft in 's mensen gemoed, schone schittering voor het aardse bestaan. Steeds beter de Blijde Boodschap verastaan bij wat het denken of voelen uitbroedt, is tijdens levenswandel een sterke voet. Er zweeft een verlangde geloofsvraag aan: "…

Het intens besef van eindige aardsheid rilt huiverend langs levenslust. De tijdelijke bevriezing verdwijnt in het besef van eenvoudig geluk, leven te ademen.…

Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was zonder dat wij ooit de handen hebben geschud geeft deze kille bries het gevoel van zuivering. Een blik van onzekerheid overheerst secondes door het besef van uw spiegelbeeld dat leeft in een andere generatie waar wij elkaar nu zien.…

Wat draagt een gezamenlijk besef bij aan de waarde van het leven terwijl landen in oorlog zijn het geweld niet kunnen stoppen de bron van kennis geplengd met zware tranen in een poel van lief en leed de wereld niet-verder verdeeld het gezamenlijk besef..…

Twee bundels stokken Heeft hij bij zich, Kleine jongen in fleurige bloes Die vluchten moet en dat Helemaal niet wil - Niet weg wil van Zijn thuis, zijn dorp, Zijn plaats waar hij Geboren is en gelukkig was Vader had gevraagd of hij Twee maal twaalf lange dunne Stokken wilde snijden uit de Boom achter het huis - En terwijl de…

in koeienogen weerspiegelt zich de domheid van de mensen…

onvoorwaardelijk de liefde die hen eens samenbracht scheen door zonovergoten in hun zo gelukkige jaren naast ook ruzie en venijn die weer verdieping bracht waar eens het samenzijn onvoorstelbaar genot was kroop langzaam kruipend als het einde van de dag bij een zonsondergang schim en schaduw binnen het fundament knagend met duistere…

donkere weken gaan voorbij zonder enig besef van tijd doelloos zoekend hoe komt het dan dat je niet slapen kan? rusteloos woelend plotseling is het Mei... je was jezelf even kwijt grandioos joelend besef je de winterblues is weer voorbij!…

Onder invloed van het beeldscherm besef ik zachtjes, luidkeels, gierend van de pijn in mijn hoofd in mijn lever in mijn maag dat het leven in mijn hoofd zich afspeelt in de onderbuik van dagen die veel te lang duurden. Ik besef in zestien miljoen kleuren dat ik niet leef, dat ik nooit geleefd heb.…

Ik denk te kijken, maar het zien is er eerder – dan ik het besef.…

De oude geit staart naar mij en ik besef dit -- is wat afscheid is.…

Jij ligt te slapen, en ik besef, er is niets -- niets belangrijkers.…

Geluk is iets stils, het is het vreugdevolle -- besef te bestaan.…