Alle inzendingen over bespiegeling

Bespiegeling rijst achter het denkend wezen klaarder dan morgen.…

als licht komen ze aanwaaien ze schateren even in de zon en heuvels lijken te dansen met de verste vogels, een roep op zondag om te zijn te strelen aan je oor, de zachte wind nog niet voorbij of bewaard in een nachtkus op je vingertoppen, armen rond schouders, je buik in slaap ze buitelen in eenvoud vergankelijk en achteraf…

eerst is er de verwachting gevoed door schoonheid; de gerijpte vrucht van de idee daarna bij het zien van licht een gemis aan symbiose voortaan ben ik op de andere mens gericht al doende eet ik drijfzand van aards geluk vorm ik mijn gedachten voel onbewust verstijfde druk ben zo geworden tot wie ik ben of zoals de mens gewoon…

Gij blijft opnieuw hun kroost ter kalme rustplaats strekken, En ras, ras zal uw loof ook hun gebeente dekken. Oneindige! mijn hart smelt weg in stil geween. 't Verandert al wat is, behalve Gij alleen! Waar werelden ontstaan, en werelden verzinken, Waar zonnen doven, en weer nieuwe zonnen blinken, Blijft gij dezelfde, staag der Eedlen lof…

ze kijkt terug naar haar die ik ben die ik ben, jij die ik ook ben droom de wereld van toen weet minder van wat ik nu ken onze blikken vinden geen zoen gedachten gaan naar verwachten naar de verloren jonge nachten en ontmoeten elkaar niet helemaal in ons doen terwijl wij toch harten delen onze ogen weerkaatsen, is het elkaar voelen…

Na mij is er niemand meer die nog wil weten wie ik was daarom geen foto’s meer ik houd het liever vast en ga terug naar het blauwe jurkje in het gras lachende tanden met een spleetje stukje bij beetje begrijp ik dat dankzij en ondanks soms tot hetzelfde kunnen leiden dat toenadering niet altijd meer betekent dan vermijden en dat de…

  prakkiseert denkt zich suf over leegte jong tijd laat hem koud hij is al geweest èn hij moet nog beginnen   men stelt veel vragen ondertussen gaat alles gewoon z’n gang   in zichzelf gekeerd verlangen overspannen verwachtingspatroon uitgangspunt onjuist het gaat om respect het betreft bescheidenheid het smacht naar mededogen…

Staand voor de spiegel bedrukt, een beetje kriegel zal het dan toch kloppen dat zij zich iets in haar handen heeft laten stoppen Verdrietig denk ik, arme mij dit is ongehoord hoe kan het toch dat zij steeds mooier wordt Wie vertelde mij keer op keer een spiegel geeft het leven eerlijk weer.…

soms als ik voor de spiegel sta en kijk in vreemd groenbruine ogen die ik, zo lang al, heel goed ken is ’t net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke…

Omdat gevederd licht -mijn maan- niet gewogen mag kan ik vers en wee naar onbeschaduwd land naar jou bespiegeling verlangen.…

de achterkant van een gladde spiegel toont mij een andere waarheid dan aan zijn kwikzilveren voorkant hier mag ik gelukkig mijzelf zijn zonder masker of opgelegd pandoer die ik mij aanmeet in dit leven misschien is doodgaan wel doorheen aardse illusie gaan naar een andere dimensie…

Niet minder dan niets staat ons te wachten. We leiden in eindeloze ontkenning ons rusteloos bestaan, zonder gewenning aan verveling. Het eeuwige smachten naar meer. Al die slapeloze nachten weerspiegelen dwangmatige verkenning naar zingeving van dit bestaan. Verlenging van inzicht hoe nutteloos gedachten zijn, gezien in het licht van het…

Van een kermiszaak bedoeld om te verdwalen Ontbreekt de laatste dagen ieder spoor Een kermisexploitant zonder decor Geen in, geen uit, geen kassa voor betalen Naar je ruiten fluiten, zielig en berooid Zijn eigen glazen doolhof ingegooid…

Uit de gescheurde rotsen druppelt het water Dat sprookjesachtige cirkels vormt In het meertje dat ons spiegelend glad Uitnodigt om die aanlokkelijke glasplaat Aan te raken en de voeten er op te zetten Met de belofte dat een nog geheimzinnigere wereld Op ons wacht Wagen we ons op die betoverende spiegel Of raken we het ijs niet aan Omdat onze…

Zo (on)opvallend, krachtig, explosief boven de huisjes uitstekend Trommels geslagen Bellen geluid Hutongs kenmerkend voor de oude binnenstad Terwijl 't staatsorgaan immer eert de betonnen erectie 'In pure domheid schuilt enorme macht' aldus kunstenaar, filosoof Denker in lagen Architectuur Fotografie. Film Niet dapper, maar wel…

getrouw houdt ze vast aan datgene wat ze kent weet ze dan niet dat loslaten haar meer zal opleveren, op den duur alleen dan zal liefde haar omringen met al het schone dat het leven te bieden heeft…

Bespiegeling Ze jaagt me nog de dood in en raakt me nooit meer aan, 't is gek te zien hoe wij soms roerloos naast elkaar gaan staan. En als we dan eens praten lijkt alles voorgekauwd ik speel mijn rol, zij blijft vaak stom wat heb ik mij berouwd...…

Winterse bomen weerkaatst in vensterverval. Ooit was het hier warm.…

Herinneren, herdenken en herleiden Bespiegelen, bezinnen en bevrijden…

in gedachten verzonken dobbert ze over het zilte nat vol hersenspinsels welke haar een zee aan opties geven om te bespiegelen kabbelend inzicht haar rijkdom doch nimmer alleen *~ Tekening gemaakt door Suzan Alink ~*…

Nou potverdrie dat was me ’t jaartje wel Het terrorisme en de vluchtelingen Klimatologische bespiegelingen Een rampjaar met veel kommer en veel kwel Mijn wens - nu een nieuw jaar is aangebroken -: Ach wereld...stop toch eindelijk met roken!…

nu jij hoger dan hoger bent in de oneindigheid van de horizon kijk jij vanaf de overkanten tijd naar het schitterende vergezicht van wat jij ons in liefde erven laat dat alles is verbonden aan herinnering waarlangs wij blijvend wandelen mogen in de stilte van de tijd koesterend wat jij ons van harte bent geworden de man vader en opa die…

Hij vroeg laatst aan een groepje op het werk 'Bespiegel deze woorden: groot en sterk' De ondervraagden schreven: Microsoft Dus nu vraagt Bill 't rechtstreeks aan het brein Voordat men zelf bedenkt wat het moet zijn…

Gisteren een tijd voorbij gekleurd door licht en donker herinneringen Vandaag een tijd om stil te staan gekleurd door denken en voelen bespiegelingen Morgen een tijd een dag een uur gekleurd door het gewoonste verwondering en licht gelukkig nieuwjaar…

De prikkel in mijn zenuwbaan geknepen, doorlaat de winterkou en nevel gauw gevroren, als woorden in mijn hoofd Vernieuwing zichtbaar aangebracht Een engel doorstroomt mijn nageslacht en in verwaterd aangezicht, bespiegel ik bekoring uit: "Het lied van de wachters van Moeder Aarde", 2008…

Atmosferen van licht In eindeloze zalen Balans en evenwicht Verbeeldend vertalen Ruimtelijke bespiegelingen Contouren verbeelden Inzichten delen In stilte met velen Kijk en onderga Inspiratie en adoratie Het kent z’n weerga Van kubisme tot cobra…

hoe breekbaar de glans van spiegelende berken in de waterplas…

Balancerend op de dunne draad van illusies en onvervuld verlangen verzamel ik de dunne druppels geringste greintjes moed en hoop wat gisteren nog evenwicht was is morgen zomaar hulpeloze val verzwaard door nieuwe desillusies spiegeldicht laat mij uw zinnen zien zodat ik ze kan schrijven in de ijle wolkenlucht als zelfportret zonder lijst…

Gebruik dan mijn hout Voor stoelen met een leuning Een bed om te slapen Een dak boven het hoofd Dan heb ik niet voor niets gestaan En een ander krijgt zijn rust Of, dat kan ook Steek mij in brand Met wat rook Ontstijg ik het land Geef vruchtbaarheid aan Akkerland voor korte duur Maar later ook het zuur Tien jaar. Geef mij tien jaar…

ik wist dat de aarde kierde met kerst omdat mensen en ideeën langzaam kunnen worden ververst alles op een keurige manier in de verpakking van tijd het heeft nooit tot vragen of moeilijke bespiegelingen geleid er komt weer een kind met de rol voor een jaar tijdens een feest met wat opsmuk en natuurlijk ook engelenhaar…