14 resultaten.
pre - matuur
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 385 zelfs niet in twee zoals
het een ei zou betamen, neen
onevenwichtig gebroken
vind ik de schelp bij de haag
als voortijdige geboorte
van een dood…
AMOUREUS LIEDT
poëzie
3.0 met 9 stemmen 5.190 Op de Voys: Ick bender een arme Pellegrim siet.
De Minne die in mijn hertje leyt,
Die sal niet eynden noch sterven,
Al schijntet dat ick door teghenheyt
Mijn Lief sal moeten derven.
Al reys ick te Landt en over Zee
En swerf in vreemde Steede,
Mijn Liefs Beeltenis draach ick mee
In mijn gheneeghenthede.
Al ben ick daer wel veel jonst*…
Over wellust.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 273 Het lichamelijke
Nadert het betamelijke,
De boel is van het slot.
Maar het geeft een hele rust,
Als je weet wat je niet en wel lust.…
gesloten woorden
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 413 zo eenzaam ben ik
met achter mij de lege akkers
toonbeeld van mijn omgekeerde wereld
bewerkt en toch gebroken
en de mensen
ze gaan te snel aan mij voorbij
hun rode maskers onbedrukt
betamen zich de stilte
alsof gesloten woorden
vertellen dat ze liever zwijgen
ergens in de verte
klinkt nog vluchtig wat muziek…
In het oog
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 176 hoe groot is het verschil
tussen twijfels en keuzes…
stappen ik heb ze
ooit gemaakt
betamelijk en voldaan
tussen de tweestrijd
dikwijls weer
mezelf betrappen
op matte vlakken
tussen het groen
glanzend tapijt
maar nu…
meer dan ooit
schuilt het verlangen
in mijn hart
op verhaal te komen
de weldaad te voelen
ontwaken…
Mijn domein ?
netgedicht
0.0 met 34 stemmen 438 De dichters worden steeds
verhuld in de betamelijkheid
van emoties als zij worden
gekroond met de kale lauwerkrans
van onwetendheid, wat afdaalt
naar een onheilspellende niveau
van een weerhaan, die maalt en
keert, in een opkomende bries
verteert, op een hoogte die is
afgemeten, daar rust een embargo op.…
De nacht, het duistere hart.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 De zedeloosheid niet begrenst
langs de rand van de betamelijkheid
giert.
Waar lichtekooien te koop zijn;
voor zij die wanhopen de hoop zijn.
Waar studenten bij het nachtelijk
ervaren de zorgen voor de toekomst
voor de morgen bewaren.…
Verboden vrucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 193 zwijgende bomen lijken zo stil
werpen schaduwen op de muur
buigen onder gewicht van de wil
verteren hun ziel in brandend vuur
ik durf niet te zeggen waar het op staat
bang om prijs te geven wat verborgen is
dat in ongebreideld verlangen schuilgaat
in luwte van schemer voor het morgen is
zonder grenzen van betamelijk gedrag
zou het verbodene…
Witte huiskerst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 430 Blazende kou, winters duister omvamen
het verstilde, doch graag bezochte landgoed,
schenken sterk verlangen vol blij gemoed:
weids gerecht, dat ieder mag betamen.
Keukengeuren verspreiden zich zwevend
over alle tafels, door knusse hoeken,
houden eet- en drinklust gezellig levend.…
SCHAFFHAUSENS RIJN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 34 Vol wollig schuim glijdt de brede waterval
schuin naar beneden, buldert aangenaam
met diepe basstem: "Hoe ik steeds betaam!"
Telkens verrast een spattende golfknal.
Tussen rotseilandjes en steile wal
zweeft ijle waternevel, omhelst minzaam
dansende regenbogen, maakt grote naam:
een vluchtig, toch altijd durend kleurig bal.…
Synoniem van licht
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 49 Achter kim annex
horizon, het vlinderlicht slaapt
achter sterren bij het opstaan
voel je het met je ogen dicht
het heeft een betamelijke
verlegenheid draagt z’n stralen
in appelrode wangen, niet
om te proeven of te vangen, je
kunt ze aan de kale taken hangen,
ze zijn de gave als onbevruchte vrucht
blozend als meerdere zonsondergangen…
Schrijnend contrast
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 137 Frans Vrolijk vond z'n uitslag wel betamen.
'Wat ben ik toch gelukkig,' zei hij toen.
Succesagenda's had-ie steeds gekregen.
Het zat de ander echter danig tegen:
hij moest het met een zakagenda doen.
De arme Jan werd door z'n pech een klager.
Met veel gezwoeg verdiende hij z'n brood.
Voor arbeid werd z'n loon voortdurend lager.…
Lachen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 795 Die groefjes om de lippen drukt
En kuiltjes in de konen,
Die ons, eer men het zelf vermoedt,
De mond tot kussen plooien doet;
Zij is het, zij, die afkeer wekt,
Als zou geen scherts betamen,
Die 't neusje spijtig opwaarts trekt
En 't lachje zich durft schamen,
Of, als de boert haar daartoe dwingt,
De mond nog naar de mode wringt…
BIJ DE DOOD VAN EEN KAMERMEISJE
poëzie
4.0 met 12 stemmen 2.697 — Er kwamen vrouwen binnen
En legden 't lijk betaamlijk af;
Zij speldden 't in een kleed van linnen,
De opschik, die men draagt in 't graf.
Er kwam een kist, een lijkkist met de schragen,
Het plankenhuis, dat allen toeft;
De dode werd er ingedragen,
Het deksel werd er opgeschroefd.…