Alle inzendingen over betoverd

vandaag kocht ik een kroontjespen verguld dat ze zilver kon schrijven, maar steeds als ik jouw naam neerpen blijkt het goud met geen pen te beschrijven…

ik lijk gevangen in een hype over hangen de kale schuur met een touw om mijn nek word ik gek heb alles wat ik wil niet in de goede volgorde maar gemiddeld toch wat meer dan een ander wenst alleen in geluk scoor ik geen tevredenheid en dat ligt echt niet aan een grote mate van hebberig zijn ben altijd betoverd door liefde…

Betoverd, door jouw schoonheid leer ik langzaam liefde lezen het wonderlijke van het beminnen heb jij mij in stilte onderwezen, de liefste dromen van het geheime leven ons samen in een liefdeshart gegeven om door te gaan in zoetgestemde dromen uiteindelijk samen tot eenvoud van geluk te komen.…

Wolkenstapels verzinnen witte feeën en kastelen, hoog in de betoverde lucht, waar ze meedrijven op mijn gesloten ogen. De koele aarde penseelt deze indrukwekkende stilte in mijn leeg en wankel hart en vult het met warme beelden van deze ontroerende dag.…

Mijn handen die jouw gezicht teder omhelzen Mijn mond die jouw lippen kust Mijn lichaam tegen dat van jou gedrukt Omringd door het maanlicht van de opkomende maan schrijf ik dit gedicht Ik ben gezwicht Ik geef me over Mijn hart is veroverd Je hebt me betoverd Een tinteling was hetgene wat me tot beroering bracht Een aangenaam gevoel, lang…

Betoverd ben ik, mijn hart nog in de boeien, maar wil weer vrij zijn.…

zwevende bloesem als papiervlinders vol kleur betoverd door geur…

Verblind betoverd aangesproken in de trein volg het volgend spoor.…

betoverd werd hij door haar betoverd door haar woorden haar lach door haar stem zoals schippers bij 't verleidelijk zingen van de Lorelei met hun schip op de klippen liepen zoals Odysseus bij hemels gezang van Sirenen aan een lokkende dood ternauwernood ontkwam een betovering die werd verbroken in één enkel moment…

gewoon nee ik wou het niet, ik wou niet met hem mee Het was ik die hem veel verdriet deed Het was ik die je hart brak Maar nu is het te laat, mijn eigen schuld Ik speelde op zijn gevoel en verpestte zijn geduld Ik moet nog telkens aan zijn woorden denken Wat hij zo mooi tegen me zei “Pak me bij m’n hand, ik neem je mee naar het betoverde…

Betoverd nu, in winterdood in laatst verlangen, waterschoot rust mijn ziel, mijn pijnlijk hart al was het om de dag te dragen Mijn zucht, mijn damp als ademstroom als draden, die de vlinders vlogen verdwenen in landschapspaden Enkel wit het vocht hangt boven aarde in de slaap, die mijn dood verdrijft het is de nacht, die naderschrijdt…

Afwezig geïnspireerd mijmerend betoverd dromerig leven beeldend herinnerd belangstellend bonzend gekleurd teder terug naar jou…

had ik je gemist al die jaren De vreemde woordjes die je zei De twinkeling in je ogen, je lach, je mooie zwarte haren Ja die gekke woordjes, dat blijft me altijd bij Bijna was ik vergeten hoe mooi je bent Je beeld vervaagde met de tijd Geen foto als herinnering, niet om te bewaren Blij dat ik je gezocht heb, geen spijt Nu heb je me weer betoverd…

Ik ben vandaag verliefd geworden maar het geeft geen goed gevoel Zij ziet mij niet zo zitten ze behandelt mij nogal koel Ik dweep met haar blonde lokken als waren zij van goud Maar spreken is voor haar zilver dus bekijkt ze mij stil en koud Ik ben betoverd door haar ogen haar volle lippen en haar kin Haar slanke benen adoreer ik toch…

Betoverd is de vent verliefd op haar fortuin. Hij heeft gerekend en hij trouwt met haar. Al spoedig blijkt z'n rekenfout: z'n sprookjeshuw'lijk heeft een groot bezwaar. Er gaat in haar kasteel van alles mis. D'r rijkdom lijkt geen sleutel tot geluk.…

Een blik van jou, Een woord van jou, mijn hart begint te zingen, vlinders in mijn buik hoe doe je al die dingen? Een knuffel van jou, een zoen van jou, mijn hartje gaat tekeer, een brede glimlach om mijn mond, van yesss daar is hij weer! Als uit het niets, in het iets, als hokus pokus pas, was jij opeens daar, zo onverwacht en krachtig…

De hartstocht leefde van dag tot dag terwijl ik de haard blus met rode wijn heb ik nu een excuus bij elke kurk weer met elke slok bij jouw te zijn Zoals jouw portret in het leven stond voelt deze fruitige smaak als een gift het bouquet explodeert in mijn mond zoals het gevoel van jouw lippenstift daar geluk in vuur en vlam stond…

Die dag toonde ze mij haar volle gedaante betoverd door haar geuren overdonderd door haar kleuren liep ik in haar sliep ik in haar droomde ik haar geur van haar kleuren kleur van haar geuren bleef ik in haar ban…

betoverde luchtbellen bliezen we door de nacht ik keek ze na onwetend zwevend op weg naar een oneindig einde zoekend naar geluk een luchtbel zweeft tot de betovering verbreekt…

Jouw mooie blauwe ogen hebben me meegezogen in een verleidelijke valstrik een onbegrensd verlangen houdt mijn verliefd hart gevangen betoverd in juist één ogen-blik.…

de wereld lijkt betoverd schakeringen kenmerkend even lijkt de tijd stil te staan herinneringen halen ons in verse stappen kraken bij het banen van een nieuwe weg…

Je ligt betoverd in je bed. Beneden speelt je moeder. Lichte noten van een nocturne. Je huivert onder hun duistere koestering. Schaduwen worden bedwongen, kamers gezuiverd van zwart. Je valt in slaap op een valse brillante.…

." Maar toen werd hij betoverd door een elf En zie, nu knabbelt onze hoofdman zelf.…

Mijn verlangen liegt nooit over een vergeten wereld vol maangeheimen bij nacht als jij mij, betoverd en duisterfluisterend over bloemen, verhalen vertelt in ongeschonden mensendromen blijf ik bij jouw ademloos vertellen deel ik in de luister van het bomenwoud.…

we lagen in het gras een pastelroze kleur betoverde het hemeldak we zagen hoe het licht stil verdween en hoe de dag zich schoorvoetend overgaf aan de zwarte penselen van de nacht we keken naar het onbegrensde rijk van de verbeelding…

Als sterren tegen een lenteblauwe hemel Gewemel tussen takken neem ik waar De bloemen verkopen er hun zachte huid Wit,witter,witst deze sterren die de morgen overleven En ach wie raakt er niet betoverd door de Magnolia Stellata?…

Daar veinst een geluid Knisperend door het oor Het kruipt onder de huid Totdat ik bevroor Haar schoonheid zo limitieus Haar lach onbedeusd Keek zij mij aan Bevroren, Betoverd In een enkele knal Vermaakt tot kristal Totdat Uiteengespat Het is dat ik Haar bemin.. De IJskoningin…

Je zei, het kan me niet schelen dat men mij zou willen strelen door brutale ogen onder de hete middagzon op ‘t strand betoverd door de melodie van dit eiland Jij hebt mededogen want je weet, dat mijn slanke dans is verbonden in perfecte balans door jouw liefdesogen…

In jouw stille wereld Zweeft een droom Als wordt hij voortgeblazen door de wind In jouw stille wereld Is het woud zo mooi Als was het betoverd door een glimlachend feetje In jouw stille wereld Zorgt jouw glimlach Voor een eeuwigdurende lente in mijn hart…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…