Alle inzendingen over bevriezing

dit zijn geen goede tijden voor poëzie het is te koud mensenharten bevriezen klappen toe zoals hun beurzen wat brengen de jaren angst voor geweld en verlies zelfs de dichters vluchten in woorden verhullen en omfloersen maar de zon blijft weg…

gestorven tranen van ontdooide verlangens bevriezen langzaam…

buiten zomert het binnen bevriezen woorden ijzig blijft het stil…

Met de dansende kou in haar zachte ogen lacht ze naar het ijs dat alleen met haar onverstoorbare liefde bevriezen wil…

zuiver en grillig schraalde een melodie veeltonig de strakblauwe lucht ontdaan van warme tierelantijnen klonk in het hoog ijle de noordooster kou herauten speelden de macht van de vorst in een uitstralend winterse nacht waar helder kraakte in het donkerzwart bevriezen van spiegels op sloten en vaarten pas toen zon de rijp…

Sneeuw dwarrelt in duizenden vlokjes Het is zo eenzaam in mij oneindig stil Miljoenen tranen bevriezen mijn ogen Leegte als nooit tevoren zo pijnlijk kil Mijn gedachten die maar blijven malen Oprechtheid het enige wat ik kon geven Nu gedoemd in een web vol onwaarheden Een wereld waar ik zelfs niet in kan leven Mijn geweten net zo zuiver…

waar vingers dralen handen geen warmte kunnen halen trekt kilte ijzig op uit vloeren en tocht een koude wind door de portalen bevriezen woorden die gesproken zijn doven blikken in het kale licht van pijn tot ijs en geven zo het voelen en bewegen prijs doodgevroren tot een schrijn van menselijk falen om bij elkaar wat warmte…

Als je verteld dat er een ander is bevriezen deze woorden in mijn hoofd Ons samen was slechts een illusie Maar wij hadden elkaar trouw beloofd… Nu sta je voor mij als een bevroren standbeeld Je ogen veranderen langzaam in ijspegels Elk woord wat je probeert te vertellen bevriezen onze eeuwige trouwregels… Als je weggaat om nooit meer terug…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

Toen jij van het brugje keek ging de beek voor eeuwig bevriezen want nooit wou die stille beek jouw lieve lach verliezen.…

glans schemert het duister Woorden kunnen de pijn niet verzachten De ijsdruppels van mijn hart bevriezen de woorden tot steen Mijn verlaten gedachten varen op wolken nergens heen……

wel zijn Juist nu ik je geur zo helemaal vergeten ben Zelfs de verzonnen herinnering me niet meer voor de gek kan houden Mijn lichaam stil geworden ook niet naar een ander smacht Ik me oprecht afvraag of je ooit bestond of wij Een kans gedroomd samen de toekomst in te gaan Geen basis voor te vinden, verzinnen of gemaakt Juist nu wil ik bevriezen…

Papier zit in de weg van woorden die niet komen, waar tranen door de binnenkanten van wangen stromen en bitter vallen op mijn tong bevriezen op lippen dichtklappen van deuren het scheuren van mijn hart en nooit andersom.…

Wij bevriezen conserveren is te veel gezegd alles hard en glad mijn warme adem houdt afstand van beglazing toch zing ik van het lichtfeest dat er doorheen brandt zij hebben het gehoord ramen voelen met verbazing en schenken mij kristallen bloemen.…

was het omdat de sneeuw was gevallen of omdat ze was gesmolten dat een koude hand zich op mijn borst legde en hier zo lang bleef liggen tot ik gevoelloos werd gewichtloos tot ik zwevend boven mijn lichaam dit roerloos kon zien liggen in een rode rok een zwarte trui een glimlach om mijn bleke lippen dromend over Sneeuwwitje het zusje dat…

Ik voel me bevriezen In een wereld Van steen en ijs Ik voel me leeg In een volle wereld...…

Bevriezende gedachten volgen mij stil en straffend als ik vlucht zonder strijd en verlies wat ik wilde beschermen met warme herinneringen die de genadige slaap mij gunde toen ik nog jouw warme droom kon zijn.…

Groenlandse claim dreigt Amerikaans vorstenhuis voorgoed bevriezing.. Beter geen gedoe om dat gedaan te krijgen want geen geld, geen haar.…

De winter komt nu snel mijn woorden bevriezen in mijn mond. Ik kan niets eens iets liefs uitspreken die woorden lijken voor de leken hiervoor in de plaats komt de kilte, de kou. wat over blijft is het winters zwijgen.…

Als in het nachtelijk Donker zelfs het licht Van alle lampen Lijkt te bevriezen Tot een groot blok IJs dat door en door Massief is, dan wordt Mijn ik ook langzaam aan Koud als steen En lijkt het alsof Ik nog maar moeilijk Tot leven ben te wekken…

Ze hebben sinds een eeuw al geen monarchen Maar wel de Poetin-clan, die burgerschrik Die staatsbedrijven kregen voor een prik En die men treffend duidt als kleptogarchen Niet gek om hun tegoeden te bevriezen Maar Poetin zal daardoor geen vriend verliezen…

water is er maar is er niet levensvocht eeuwig op zoek naar identiteit beweging maakt hoorbaar bevriezing hanteerbaar verdamping zichtbaar verdunning smaakbaar overal en nergens altijd onderweg water wonderbaarlijk onmisbaar…

Eerst denk je nog is ieder hier dement, Maar Esten hebben heel goed in de smiezen Dat iets wat warm is nimmer kan bevriezen, Vandaar dus een verwarmingselement. De Estse regenpijp zit volgens mij Er in de winter lekker warmpjes bij.…

De energieprijs gaat weer eens omhoog Dus hoed je voor bedrijven met adviezen Om, met hún hulp, die prijs te gaan bevriezen En luister geen minuut naar hun betoog In gladde types die daarover spreken Moet je toch echt geen energie meer steken…

Fonkelsterren aan het nachtzwarte uitspansel bevriezen uren die ik niet meer tellen kan. Zij weet dat dit beeld en deze naam, voor eeuwig staan geëtst, in mijn papieren hart. Ergens, hoog aan de hemel, in deze onmetelijke nacht, ben jij op weg... ... en ik wacht...…

Wanneer wolken bevriezen, vallen unieke ijskristallen. Zoals ook unieke mensen bestaan. Vallen, opstaan en verdampen.…

De wereld die je schetste zoals we die kenden uit aardse vorstwinters met kale winterbomen het bevriezen van vogels in een koude winterwind zoals jouw verzonnen liefde vriendschap die je me toezegde niet langer droomgenoot van mijn in zee gezonken fortuin.…

denkend aan plezier verboden vruchten eten Ik wil je graag meedelen dat je je eer niet mag verliezen blijf je eeuwig spelen dan zal je hart bevriezen…

Wanneer gespleten tongen woorden slaan en lippen blauw zelfs kou kunnen laten bevriezen zullen veren gedoopt in huid op huid het dons altijd kunnen verbloemen al blijft de gift git het blanke vel leest naamloos…

Mensen vinden Daar waar je ze zocht een wakkerd vlammetje dat de storm overwint lieve lachen overschaduwen de tranen vechten tegen onzichtbare vijanden -slaan op gevoel- daar waar messen snijden drogen tranen Harten bevriezen in de grootste vlammenzee...…