Verkruimeld
Als een vastgepinde vlinder
Het stof van zijn huid gespoeld
De lust, de overlast afgeschud
Graait en tolt en zoemt
Iemand onder mijn harnas
Wisselt van geest en gezicht
In een bekende schemer
Een soort pluimgewicht…
Ik zag haar rose gewaad
om kwart voor acht
Haar haar was licht, haar huid zo hemels zacht
Ze kwam nog dichter bij
dan dat ik dacht
En zong een lied van liefde,
niet van macht
Of pijn, ik wist voor jou
houdt zij de wacht…
Al was ik de weg weer kwijt,
toch ben ik gespaard gebleven;
en was ik in mijn eenzaamheid
met uw engelengeduld omgeven.
Gij hebt in mijn donkerste dagen
mij steeds in het licht gedragen.…
de mens opgroeiend
in het pas geschapen
land voelde zich alleen
zonder band en kreeg
steun op het spirituele
vlak hoe alles in elkaar zat
over zijn ziel die geen
menselijke authenticiteit
bezat maar op geestelijk
terrein de kenmerken
van een engel had en
in gevaarlijke tijden
bewaarengel waren
omdat er dan een
extra laag sociale…
jij warmt
de wereld met
je stralende energie
zet licht om
in kleur en plezier
fluctueert in een
leven stimulerend
opzwepend ritme
dat mensen diep
in hun ziel voelen
als hartslag van toen
de bewegingen doen
die zo herkenbaar zijn
vol liefde door samen
om zonder venijn als
mens gelukkig te zijn
jij bent de spil
waar alles om draait…