Alle inzendingen over bewogen

Nu ben ik ", zei hij bewogen "door Jezus Christus verlost". "Maar als ik tegen de muur sta, houd ik mijn kop recht in de zon. Ik ben niet bang voor den dood meer, Nu ik het leven won". "Vertrouwend zal ik lopen, mijn hart en leven bien.…

Hij had één hemd, één broek, één jas, toen zij hem voor het eerst zag, geen cent op zak, ze zag de blik in zijn bruine ogen, wat daarin bewogen en keek recht in zijn ziel, was het daarom dat ze op hem viel? Ze weet het niet.…

De maatschappelijk, sociaal verantwoordelijk bewogen vrouw Had de vrijheid om te doen en te laten wat ze wou Snel ordende ze al haar emotionele gedachtengangen En pakte haar spullen op van de sociale, bla bank En gaf die andere vrouw een zachte zoen. Zij had met haar te doen. Ze had nog genoeg te doen...…

Die zag elke dag een boer binnenkomen die achterin ging zitten en ook maar wat keek en nooit zijn lippen bewoog. Ter communie ging hij niet en na de dienst was hij doorgaans schielijk vertrokken. De pastoor sprak hem eens aan op zijn gedrag en de man zei: "Je l'avise et Il m'avise ". "Ik kijk hem aan en Hij kijkt mij aan."…

Flink verdoofd door een halve fles Mexicaans gifwater, de andere helft zat in mij, danste de slanke Spaanse schoonheid speciaal voor mijn vertroebelde ogen, zo geil, zo intiem, zo ongeremd, ze scheurde de kleren van haar wilde lijf, bewoog haar slangetong, schokte poedelnaakt zichzelf naar een orgasme toe, schokdraad ten spijt, en viel daarna…

Het ontbrak hem aan wilde manen,arm Edje Die vreemde beharing rond zijn nek : het leek nog het meest op een verwaaid toupetje En de ranke evenknie van Bonfire was ie zeker nie Men noemde Edjes wei en stal Weleens schertsend Papendal Met de gratie van verweerd elastiek Bewoog hij zich voort op zijn kromme pootjes Als waren het zijn laatste…

Dan volgen aller gretige ogen Het ranke maagdelijn getrouw, En murmelt menigeen bewogen: Dat meisje wilde ik wel tot vrouw! Is hare schoonheid uitgelezen, Haar hart is mede louter goud: Dat zegt haar rozig, blozig wezen Elkeen, die 't eenmaal heeft aanschouwd.…

Vanaf mijn middel, allang geen wesp meer, via vetrolletjes omhoog, borsten die een paar kinderen verraden, ook geen reclame waard, ach wat me toch ooit bewoog!…

Toen trok ik af, en ben voorwaar bewogen, Met welk een moed beschermde zij haar eer. Ik heb er veel, 'k beken het, reeds bedrogen, Naar nimmer bood een zoveel tegenweer. 'k Werd waarlijk bang voor 't gloeien van haar ogen, En sloeg voor 't eerst beschaamd mijn ogen neer. Zot, die ik ben, nu heb ik haar verloren.…

Die arme zielen, zei het schaap Veronica bewogen. We hebben onze naaste lief, dus moeten we iets doen: We nodigen er eentje uit, uit Christelijk mededogen, voor heerlijk Hollands eten, spraken toen de dames Groen. Het wekte bij het schaap direct oprechte interesse: Tomatensoep met balletjes! Ze deed haar schort al voor.…

Het is voorbij, wat jammer, zuchtten Kurt en Cor bewogen. Wat is die Eus een schat, en ook zo’n goeie journalist. Nog nooit sprak iemand op tv zo wijs en zo bevlogen. Het kamerlid sprak toen: Het was verdienstelijk, beslist. En nu Zubrówka! Babcia wreef de glaasjes aan haar jurk. Ik klink, dacht ‘t kamerlid, op elke aangepaste Turk.…

oh, mijn hart is zo bewogen als ik jou gebukt zie gaan, moegesjouwd en neergebogen zo vreugdeloos in je bestaan. Mijn kind, geef alles maar aan mij en leg je leven voor mij neer, jouw zorgen maken je niet blij en zoveel wonden doen je zeer.…

Zij kwam en droeg een stromend vlammenkleed rood als haar hoogmoed zonder mededogen en ik riep uit verwonderd en bewogen: gij, die u blanker dan het maanlicht weet, hoe durft gij komen met een wangenpracht, waarop de druppels onzes harten tronen, en met het trots satijn der anemonen!…

Het was een zonnige zomernamiddag: geen windje dat ruiste, geen blad dat bewoog; een hemel zo blauw als ‘t azuur van uw oog, - o zonnige zomernamiddag.…

voor wat kussen onderweg een vlinderstrikje weggevlogen dan te branden in een goudvuur door hemzelf aangebracht en waar hij woorden in zou hangen om in letterkast te tonen Liever dronken wij ons dronken liepen door op hete kolen en langs olifantenpaadjes waar we lagen in het gras zagen we in zijn prentenboek hoe Smidje Smee - door list bewogen…

Zij naderde mijn koets; wat hart was niet bewogen Geworden, door zo schone en goddelijk een zwier?…

Och, hier vervloog zijn kindsheid: Hij was geen vreemdeling; Hij kende 't heilig beeldje, Dat in het eikje hing, De waterput op 't voorplein, Die nauwelijks bewoog, Zo diep, zo kalm en helder, Gelijk een ernstig oog, De rooslaar aan de gevel, De wijngaard op het dak, En, och, de hand, die binnen Het koopren lampje ontstak.…

Was het de nacht die met mij feesten ging een lange dans bewogen door tranen Ik uitte mezelf een meest inner expressie, het verlangen mijn emoties te voelen, gevoelens uit een dwingend hart En ik bleef dansen, úrenlang Even kon ik buiten mijn lichaam treden Buiten mijn lichaam trad ik heel even raakte ik mijn hart Even was ik bij…

en voelde wie ik ben Waar ik was –wat ik rook- of ik het nog herken Wat ik geloofde en hoopte, of ik ooit nog ga Mijn bestemming ver voorbij perron 8a Dit statisch symbool voor tijd, richting, reden Ik vernikkel en dool langs kiosk, rookpaal, heden Plots vond ik de natuur in de vorm van een fruitshake De vloeistof in de beker die gestaag bewoog…

Je lippen bewogen maar de klank ontbrak, Ik had zo graag geweten wat je toen dacht. Die nacht ging je voorgoed uit mijn leven, Ik heb er lang van wakker gelegen. Want nu zal ik nooit weten, Wat ik echt voor je heb betekend. Je dochter Tilly Gescheven: 6 december 1987.…

En, thuisgekeerd, bij een vroeg vuur gezeten, Den avond rekken met een schaarse kout, Een enkel woord over de diepst-geweten Bewogenheden, die het hart behoudt. Of in de stad, voor licht-beslagen ruiten, Terwijl een dunne mist de grijze gracht Befloerst, te zien, hoe 't schemerende buiten Geleidelijk teloor gaat in den nacht.…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn?…

wel honderd keren luisterde ik zeer bewogen, naar het wogen van klanken en symbolen luisterde naar het stromen van rivieren ..naar je stem, toen ik voelde dat dromen nog hoogtij vierden, verloren misgelopen jaren hun bewustzijn en hun zin.…

Uw helder bloeien was ons duistrende ogen Zo schoon, dat wij gekweld door hoop en vrees, Ons daaglijks om uw rozenhoed bewogen, En treurden als uw sneeuw ten gronde rees. Uw dracht begon, reeds negen uwe toppen. Wij zagen toe met stijgend ongeduld. De droge tongen in uw sap te soppen Was ons begeren, en gij hebt 't vervuld.…

Venus' licht heeft minder gloed, Waar zij laat in 't West gaat dalen, Maar ... de zaligste verhalen Zijn het, die haar stem mij doet, Als ik tot haar neergebogen Zeg, dat háár mijn hart begeert, En, door zelfde drang bewogen, 't Hart haar 's werelds zoetst vermogen: 't Kussen van liefs lippen leert.…

Het kraakte onder mijn voeten, de bomen bewogen heen en weer Het lichtje danste mee, zolang ik maar mijn voeten neerzette Het mos voelde zacht, de takken schuurden erbarmelijk zeer Terwijl ik de grond met mijn neergezette voeten driftig plette. Want ik was alleen.…

Dan proeft haar voet het nat en met nieuwsgierige ogen Volgt ze, hoe rimpels ros, waar 't water langzaam vlaakt, Zich voegen tot een beeld en plotsling, fel bewogen, Ziet ze, (maar durft niet zien) haar eigen jonkheid naakt!…

Gij staat bewogen - Uw wonden waar bloeddroppen dropen, Uw schreiende ogen, Uw haat, uw deernis, uw berouwen, Uw vreugd, uw woeden, De smart, de zachtheid en 't betrouwen Van o hoe moeden, Gij ziet, gij voelt ze en bij 't ontwaken Uit zo schoon dromen Ziet ge mijn deur en wilt ze raken, Maar weggenomen Zijn uit uw hart, zijn…

Zomer en zon bewogen om u heen De dag voorzichtig als een zwaar te beuren Bloemkorf, die vol van landelijke kleuren Iederen keer welriekender verscheen En lomer scheidde, tot de blaren geelden, De wegen ritselden onder uw voet: Hoe was bij haard en lamp dan de avond goed, Als vrienden van uw brood en wildbraad deelden.…

Je hebt beminnelijk mijn hart bewogen, toch is er iets dat niet beviel. Graag wil ik beminnen, vanuit het diepste van mijn hart. Zeg me alsjeblieft, dat ik veilig ben, dat ik je kan vertrouwen. De kunst is niet zozeer het beminnen, maar om te houden van. De angst omklemt mijn hart en houdt mij heimelijk gevangen.…