Alle inzendingen over bezadigd

(tanka) Traag glijdt de stoomtrein door de nacht, hijgt bezadigd; een grote vonk zweeft en daalt, is een felrood oog, hard priemend maar levensmoe.…

Stijf zeewier steekt recht omhoog uit de golven _ als een drenkelingshand Oudejaarsmorgen: ik wacht maar _ in kamerjas; de dag mag lang zijn. Paarse dophei bloeit, krijgt méér wonderbare pracht onder verse rijp. De rijp glimt en kraakt, doet verlangen naar wat ouds: bepoederd gebak. In de nieuwjaarsnacht spat vuur uit een kinderhand…

Woorden en letters dansen voor ogen geven mij rust noch duur drijven tot vormen van regels en waar vroeger mijn tred vol kracht nog was neemt nu mijn brein langzamerhand het tempo over. Het is geen plaag, meer verandering van actie een statisch voortgaan in bewegende belangstelling het goede gevoel, te zijn, niet meer te moeten maar des…

Alsof jong Alleen met Leeftijd Te maken heeft - In jaren ben ik Inderdaad jonger Dan jij - maar Mijngod je moest Eens weten Dat ik in Die paar jaar Tien keer meer Heb meegemaakt Dan jij in je Bezadigde leventje Ooit mee zal maken…

De baskische muren luisterden nederig, bezadigd geworden door veel klanken Ze zwoegden, bedekt met mantel der hoop en onuitgesproken verlangen Hun onrust ontwaakte twee duivinnen Ze knepen de wilde bessen uit en delicieus vocht kleurde onbereikbare velden rood…

Gods genade die zich onnoemelijk ver uitstrekt wijd als de oceaan is heeft de bezadigde golving van een stil bergmeer heel ons leven mogen we dat water putten en tot ons nemen met wijs overleg en vertrouwen -herken ook vals gebruik hiervan!- slechts overgave aan eenvoudig geloof.…

een zonnegele paardenbloem staat trots en stevig op één been 't bloemhoofdje hoog opgeheven naar de zon, hij trilt heel even als een bij met zacht gezoem een rondje vleugelt om hem heen zo zelfbewust in 't licht te staan bezadigd deinend in de wind ik heb het stiekem nagedaan en voelde mij weer even kind.…

Tussen de spoorweg en Breda's nijverheid leeft een bedaagde buurt, ingetogen. Hier mag statige ouderdom betogen hoe jonge kracht fijnzinnig in hem strijdt. De nieuwe woning en het huis op leeftijd beschikken over het wondervermogen samen aangenaam wereldwijs te ogen, dankzij hun donk're kleur, die tòch verblijdt. Het diepe steenbruin aan…

Op dik stalstro toeven honkvaste kloeken, krijgen van hun rappe kuikens trippeldrang. Gepiep, gekakel: één verkenningszang: "Hoenders, leven zien. Heel het erf doorzoeken!" Donzen en veren speurders bezoeken tuin, dan ruim land, voelen uitdagende dwang te spelen naast een boslucht zuigende koewang. Naar die tenten in roerige weidehoeken!…

Mijn oogstlied klonk - Mijn avond zonk - - En schuw, langs lege akker, Riep nog een enk'le moede toon Gedachten aan genoten schoon En blijde arbeid wakker. Nu wordt het kil En eenzaam-stil, In donker blijf ik dromen; Ik tast naar handen die me ontgaan... Ik roep de stille zielen aan - Die nooit meer herwaarts komen... En keer 'k mij…

Daar buiten, waar de herder 't vee Reeds naar de stal geleidt, Is aan het effen luchtgewelf Een grauwend kleed verspreid, Dat alles, wat het land mocht tooien, Omwikkelt in zijn brede plooien. En boven trilt op 't bevend blad Nog 't stervend avondgoud, Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans Met handenvol door 't hout, Dat ons de…

Door het duinhuisje glijdt late middagzon voort, raakt de eettafel, geeft bezadigde zeelucht aan brood en thee, die wachten. Op het strand klinken 's morgens vroeg ijle tonen: zwanen vertrekken, vliegen over grauwe zee naar de paarsblauwe einder.…

schetst hij haar grillig pad Bekladt het blank Vertelt over haar afkomst Het bastaardkind in een vondelingenschuif Over haar gevaarlijke tong Over het roetspoor, de rookpluim De doffe echo na haar wuivende hand In de kier van een deur die dichtwaait 6 Sinds gisteren zwijgen ze Moeder Overste en minnaar Als in een voorlopig bestand De bezadigde…

Nu we ouder en bezadigd zijn elkaar alleen 'n nachtzoen geven doet de herinnering soms pijn.…

Iets van rust, bijna symbolisch, wat bezadigd, melancholisch, nu het jaar flink overhelt. Nevelslierten, lucht aan flarden, dauwparels in een spinnenrag, stralenbundels door gebladerte van een koperen, omfloerste zon. Hoe glorieus begint deze dag!…

Minzaam, toch ingetogen ziet de Burgemeester Wuiteweg me aan waar verspreide meidoorn wenkend bloeit - zachtrood versnipperd roomijs - en lover van jonge bomen statige oude beuken tot mijn gemoed spreken samen met gevels van bezadigd wonen of strevend ondernemen een eeuwige boodschap brengen vol aangename weemoed die vredig gewekt wordt…

Bezadigd met ellebogen afgesleten nog voor de moeite werd gevonden ze te slijpen en de woorden ooit te slijten aan de oren van de juiste luisteraar. Een stille mist daalt neer, het is beter vredig voort te gaan in de omarming van een taal die zelf zijn weg wel zoeken zal.…

De woeste branding van de wereldzee "leven" springt brullend op tegen rotskust en klippen wil het harde lot dat onafwendbaar schijnt tarten _ verwinnen maar stort vernederd in elkaar woelt krullend door zich heen om straks weer aan te vallen moede golven rollen traag tussen de stenen zijn dan bezadigd water in nauwe ruimtes overhuiven…

Bij de avonturen van Tom Poes en heer Bommel geeft iets kleins en nietigs misschien beeldende geest aan de geschiedenis op Bommelsteins eettafel in gerieflijk hotel groot kasteel of schamel hutje staat ergens een korte kaars dik grillig en verschrompeld vol uitstulpend vet spreekt zonder vlam schept bezadigd afwachten rustig…

Bomen maken de dag, ze stralen met jong maar bezadigd lommer dat aan zijn voet kuilen graaft, schaduw kweekt voor later. De dag verdwijnt in groeiende bomen. Bleef je maar altijd oude lampekap boordevol nacht beangstigend bemind in schemer stilstaan. ---------------------------------------- uit: 'Landgoed', 1989.…

Avondkoelte glijdt over hellingen van 't Geuldal tussen hoog gras en laag lover waait langzaam je huid binnen geurt als een rol verse geharde room waarin halfzure weke kaas versnipperd is een frisse kaarsvlam flauw schijnt strooit ruime lucht uit verre bergen door deze knusse heuvelplooi loom bezadigd ogenblik na een pijnlijk moeizaam…

mijn slapeloze rede en de klok zal verder lopen als je je openlaten wil geef me de tijd terug geef me de tijd de wijzers Brechtje, waar is de geur gebleven de tremolo van jouw harp verdisconteer de noot de snaren ontbolsterd verweven twee pedalen diepgang twee diepe dalengangen keuze in tijd en klank Brechtje, snaren barsten bezadigd…

De lange levensweg loopt reeds spoedig ten einde is een breed bezadigd zandpad door een tevreden heideveld zacht avondrood geeft de vroege schemer en de paarse struikjes warme gloed van berusting terwijl de eeuwige einder in vaag vragend grijs ligt plots kringelt een kleine dwaalster fel brandend over de grond schenkt dit leven een verrassing…

Wat vreugdevol ervaren is geweest, kan bezadigd ronddraaien, voortdrijven. Men mag langs die herinnering wrijven, liefkozend, gelijk een huiselijk beest. De verzen uit gekoesterd verleden willen zich anders tonen, scherp smaken, knusse viering streng tegemoet treden.…

Bezadigde kluiten voelen zich zwaar, worden door natte koelte sterkend gekust, verzorgen teer leven, dat in hen rust, hoopvol uitziet naar de wintertovenaar. Verstild wandelt bezwerende daadkracht door het kleffe zwart, schept met wonderhanden luchtig kruim voor de maandenlange nacht.…

Het jeugdige vuur zet dikwijls aan tot zwerven zoeken tussen wilde bergen zich afvragen wat zich bevindt achter de einders van zee of wijde vlakte de bezadigde leeftijd is tevreden met de plaats van wonen en werken maakt eigen huis en tuin tot een geliefd sieraad dat kundig wordt bewerkt steeds meer glans zal geven tussen vier slaapkamerwanden…

In de tuin geniet het paar van stil bestier der vroege avondlucht, bezadigd en zoel; roze wolken minnen hun enig doel: traag voortgaan onder ijl blauw, van ver naar hier.…

Edel, bezadigd ruist het boerenbloed."…

De hoge blanke toren van de ruimdenkende Grote Kerk ziet met voldoening neer op die brede levendige Markt en oude straten daaromheen waar mensen gezellig samenzitten onder zoele platanen wier luchtige onbekende spraak de geest der Middellandse zeekust naar deze stad roept om er te toeven vol bezadigd rijk gemoed de zachtgroene top met…

Daarachter gonst een eetzaal bezadigd, klankrijk, gedempt. De tierige mus vliegt voortdurend heen en weer langs dichte struiken, maakt een drukker wegennet dan grote vliegtuigen. Roerloos beeldt de gans Egyptische tekenkunst, rust boven 't water op zijn verborgen zetel: karretje voor boodschappen.…