Alle inzendingen over binnenste

Want portretteren is toch je binnenste buiten keren.…

Als uit Het niets Ontstaan er woorden Vanuit mijn Diepste Binnenste Die een weg Zoeken Naar buiten En mij Ondersteunen Op mijn pad…

Dit is een woning Met meerdere kamers, De hoofdbewoner heet Binnenste Ik, Een mens van zeer Weinig woorden die mij Het volgende heeft geleerd - Dat de ziel degene is Die het ik regelmatig Binnenste buiten keert…

In het oorverdovend stille schreeuwt soms het woordeloze ongeduldig om een stem tot zolang zal de geest in cirkels blijven zweven op golven van thermiek vertrouwend op die levenskracht durf dan de krampachtige greep los te laten op het leven het binnenste zal naar buiten breken op de mooiste tonen van innerlijke muziek…

Soms wil ik stiekem huilen, dan zegt mijn binnenste ik . . . . blijf lachen.…

Door zelf Meer van je binnenste Bloot te geven Zal de ander Zich ook Makkelijker Bloot geven En zal je Elkaar Leren kennen…

ik streelde over je strakke huid besefte dat buiten ook gewoon doorloopt naar binnen als hechte verdediging het is fijn te weten dat binnenste buiten ook in ons lichaam zich als contact manifesteert en zo ook vreemden weert toch is er meer als wij van alles het buitenste naar binnen keren het fysieke leeft ook in de metafysische…

ik ben meer dan het gevoel dat jij me geeft jouw woorden dreigen, zijn gericht op open wonden doch met eigen onmachtig speeksel doorzeefd avec toi, la basse opinion mourit en même temps nog steeds de strenge vroege akkoorden, aldoor onderweg, waar op het voortschrijdend pad het genot zelden bekoorde; een kinderziel is met verwarring…

diffuus word ik belicht deze morgen de zon wil mij verrijken vraagt mij naar buiten te kijken stof en vette vingers hinderen het zicht het is goed zo om alles zuiver te zien kan men beter naar binnen zijn gericht bovendien verleidt de zon; aan de andere kant van mijn venster toont celcius een ander land…

Binnen de grenzen van ons denken speelt zich veel meer af dan we aan de buitenkant laten zien.…

je kunt slapende waken je vervelen en bier drinken een vogel leren vliegen een orkaan temmen en insnoeren in je week geworden ziel, je mag gerust liefhebben en op je bek gaan, vergeet niet te reizen naar de uithoeken waar niemand komt, de kroegen en kale vlaktes, de weelderige tuinen met vijvers, de plekken die je dacht ergens van te herkennen…

Van andere nesten een gezang vaak onbegrepen en miskend wel doodenkel en zielvol toch. In 't lied der verte klinkt een droom. Uit soortbehoud wordt overlast. Te velen om zich hoog te achten. Ben overtollig, nooit en graag alleen. Ik vecht me door en word een zwaluw. Een dagelijks offer te mijn zwerm. In trek: Die schoonheid koesteren en…

Hoe klein zijn viool wel lijkt of hoe groots Gil Shaham ook speelt Brahms in zijn binnenste beeft…

licht van de geopende dode formeert gezichten die aan hem voorbijzien naar het weefsel van schemer waarmee wij bekleed zijn die naar hem kijken door een voor hen nauw waarneembare scheur daarin voor ons om ons verdwijnpunt geschikte verdwenenen wier blikken voor een vergelijk nog blijven haken in de schemer als wij in een flits naakt door…

In haar knoesten, kerven woorden verstopt in de nerven van het ongeboren blad, weldra komt het ontluiken en geeft zij haar binnenste bloot.…

Vertrouwen is Weten met je hart Luisteren naar je hart Doe je door: De stilte op te zoeken En uitsluitend aandacht te hebben Voor het hier-en-nu De stilte is de stroom Die ons naar de binnenste Kern van ons wezen voert Waardoor we te weten komen Wie we zijn En we onze innerlijke kracht Kunnen ervaren…

Als muziek in mijn oren Weerklinkt jouw gelach Nu weet ik zeker Dat ik jou graag mag Je bent te vertouwen Dat wist ik meteen En in gedeelde fantasie Gaan we overal heen Ik zie je in gedachten In de woorden van dicht Maar de vriendschap die wij delen Is op het binnenste gericht Jij mag me kennen Ik laat je toe Delend mijn binnenste…

Slechts in woorden kan ik schuilen in een web van letters weef ik me in tot ik me veilig weet en enkel nog besta in mijn binnenste binnenin.…

Het overwerk was behoorlijk heftig vannacht merkte m'n vrouw op Je shirt binnenste buiten en de Hema onder je kin…

Alles spat uiteen Niks is meer alleen Mijn binnenste Alles weg Mijn gevoel Waar is dat nu Mijn leven Een leeg gat Mijn dromen Uiteengespat…

Die dag dat jij buiten jezelf was getreden was het voor mij even wennen want eindelijk leerde ik je binnenste kennen het antwoord op mijn gebeden…

ik probeer keer op keer, om het binnenste naar buiten te krijgen. Met wat geluk en goede hoop vind ik de liefde. en liefde is de grootste van deze drie.…

Raak mij daar waar ik kwetsbaar ben mijn emotie wil tonen spreek mij waar ik niet verder kan over liefde vraag mij mee te gaan naar het binnenst van je hart.…

Wat is de regen zonder ruiten en een binnenste zonder buiten?…

Je binnenste buitenkeren voor iemand die je vertrouwt vertel zomaar een vreemde dat je zielsveel van hem houdt ik jij bent hij is mens dan komt het verhaal en kom je samen op verhaal.…

Kijk diep in het binnenste van de schoen en zie de verslindende duisternis van het versleten binnenste: de zwoegende gang de samengebalde vastberadenheid, de trage tred over de rechte voren van het veld in schrale wind In en op het leer liggen de vochtigheid en de rijkdom van de bodem, onder de zool verglijdt de eenzaamheid met stappen…

het blad verzamelt zich op stille plekken, vormt zich, blijft aaneen vermaakt zich met een buitenkant in het binnenste schuilt een egel slaapt er een nacht, neemt dan de hongerige luizen met zich mee…

Waar de diepste gedachten in Het binnenste van de mens Tot de mooiste gedichten Worden omgevormd bereiken ze In uitgekristalliseerde vorm Een in woorden gebeeldhouwd Verlangen naar hoe het leven was, En misschien ooit weer zijn zal…

In zijn binnenste woedde een storm, Die elke waanzin omvormde. Hij lachte, maar van binnen was hij zo stuk van emotie Dat hij de dood verkoos, zijn laatste rol, was er een zonder lach! Rust zacht en lach, daarboven!…

Het is zo hachelijk verwarrend hem te dicht bij mij te hebben alleen zijn valt te verliezen en mijn bed het enige met leegte Het is de lach zijn binnenste tong die mij zoent als een herkenning ik kom tevoorschijn langzaam licht van zuchten en vingers…