2050 resultaten.
Herfst en zijn trawanten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 703 Novembernevels hullen zilverschoon
al meer donk’re dagen zonder schaduw
wolken voeren zonneloos de boventoon
novemberstormen grijpen ‘t laatste blad
bulderend door buigend’ kale bomen
langs huilende gebouwen in de stad
novemberregens spoelen herfstrestanten
druipend weg richting aanstaande winter
ik zwaai gedag naar herfst en zijn trawanten…
Roofdier mens
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 58 Het is onrustig in het land
Er worden standbeelden beklad
Van hen die men voorheen aanbad
Men zag alleen de goede kant
De slechte wees men van de hand
Daar men van veel geen notie had
Het is onrustig in het land
Er worden standbeelden beklad
Wie helpt de mensheid uit de brand
Is zelf een onbeschreven blad?…
Adem in
hartenkreet
3.0 met 53 stemmen 5.975 Als zij haar groene jurk uittrekt
valt het dons van populieren
ruist het ritselend blad
Mijn mond valt er van open
Er groeien horens door hoofdhuid
gespleten hoeven trappelen
Een wolk dimt het licht
warmte komt uit de aarde
een wesp cirkelt traag
Zij geurt van kweeperen
kaneel en zweet wit
zoet het strelend gras…
Voorjaarslandschap
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.431 Nog stonden alle bomen zonder blad,
de eiken en de iepen en de beuken,
als grijze bossen op de grijze lucht
zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen
en leken op een rij van lege kooien,
in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht
toen daar een vogel langsvloog, donkerzwart,
heel in de verte vloog hij traag en recht
langs al die bomen, als van…
Stukjes lichtgewicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 79 ik zie pluizen
langs de huizen
omhoog zweven
stukjes lichtgewicht
die op warme wind
hun leven richting geven
ver van blad en tak
waar lente hen tot bloei
en vruchten bracht
in deze miljoenendans
heeft slechts een enkeling
de kans om op te groeien
zij heeft tijd en plaats
goed uitgepluisd om ooit
van droom tot boom te komen…
Herbeschreven waarden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 270 Ik herschrijf de toestand
die buigend zoals het koren
de wind bekroont naar haar kunnen
en die meegaand de regen terug voert
naar een wolkenloze hemel
doch is mijn besef
dat geen zelfbeeld kan bestaan
onder de noemer van pluralisme
waarvan ik de wonderen op
de bladen van een woordenboek kan vinden
ingetogen is het ik naar wie ik
onlangs…
Je eigen gezicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 75 sta jij wel echt
in de schaduw als
je anderen laat praten
of houdt jouw ego
alles in de gaten ten bate
van je eigen heil
is het ware interesse
in wat mensen zeggen
of een entree naar meer
vaak draai jij om
als een blad naar de zon
koester je aan warmte en licht
jij zal duidelijker
moeten zijn in het tonen
van je eigen gezicht…
Seizoensslaaf
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 238 De laatste vlinder
bezoekt een late bloem
om daarna te sterven
in de noordenwind
vogels volgen hun kompas
richting warmer zuid
het blad vlucht van de boom
maar komt niet ver
tenzij gedragen door de wind
de egels zoeken een plek
om zich langdurig op te rollen
en ik
onder protest leg ik me neer
bij nog meer donker
steeds meer kou
als…
Vingers vol lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 124 zij streelde het blad
kleurde de knop
bad om zon
voor een mooie bloei
deelde het groen
met vingers vol lente
maakte haar rondgang
langs iedere bloem
hing kwistig de dauw
aan het eerste licht
terwijl mist haar kleedde
als onzichtbare vrouw
heb haar ontmoet
toen ik me boog
boven de beek en in
haar spiegelende ogen keek…
DRIE SEIZOENEN
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 408 Nu zal het nog duren dagen,
dat blad opnieuw ontspruit
uit nieuw gevormde knoppen
als zijnde ‘s winters bruid
van het ongeborene.
Even spant de natuur zich in,
stilte, daarna ontstaat
er opnieuw het glorieuze.…
Synergie,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Van niets te leven dan
van de lucht en van de
zwijgzame schoonheid uit
de aarde om weer tot
humus te vergaan, waaruit
een purperen zon hem baarde,
de vlucht te vinden in het
ruisen van ontelbaar blad,
energie geladen in de lichte
nerven van hun dromen.…
Kortdurende schoonheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 231 jij bloeide langstelig
met blad in
de vorm van een hart
verwaaide na lente
maar knopte in vrucht
onder de zomerse lucht
jij bent niet geplukt
om in kortdurende
schoonheid te sterven
zij lieten je staan
door jouw trots om het leven
dat jij weg had te geven
jij rust met het zaad
in de vruchtbare bodem en
wortelt weer voor de zoveelste…
Clematis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Onzichtbare draden
verbinden jou en mij
doorzichtig als ijle wind
zuiver water uit een beek
stralen van zonlicht
glans van maan
teer als kristal
in kleuren van zirkoon
met zachte fluister
als briesje door blad
streling door windvlaag
over teer jong gras.…
Dichter zijn is een eenzaam vak
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 125 maar weet één ding
het is een eenzaam vak dichter zijn
je zit wat voor je uit te staren
wacht soms zolang dat zelfs de melk en boter verjaren
het geeft je alleen maar maagpijn
maar wat ik u wil vragen
lees mij voordat u het blad heeft omgeslagen.…
warm
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 ik huis er,
onder boom en blad
elke stam vertelt me dat
verhaal van mooi en goed
daar verder wonen paarden
en er woont wat vee
tussen het tijdstip van een koude wee
en eindigen in niet veel anders dan
de smaak
van ergens aarden
voor mijn deur een tafel, ondersteund
door het gevoel
van elke stoel waarin
gastvrij geleund
het kussen…
bewust ter zijde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 op de tafel
met het blad nog onbesmet,
rust de bijbel van zijn alledag
in een eeuwenoud verlet, waarin
het Woord geen aambeeld zag
om ooit gelijk te krijgen
ach, de hamer en het staal
ze slaan er zonder omhaal, of respijt
het één nog harder dan het ander
als in weerwil van elkander
reeds de oudste steen zich splijt
de barst begaat in…
Hedendaags verleden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 89 turend naar respijt
in schaduw van voltooid
van ooit, op speelvelden
in slagorden uit het zicht
getoornde huid, onbezittelijk
strak van aanraking
op snijpunten in uitersten
gedreven naar de rand
de tand, of verhoornde tijd
waar letters lekken
langs nerven van het blad
beschreven, niet waterdicht
ik staar naar een zon
die het licht…
Het onooglijke zwarte hart
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 205 we keken
naar dezelfde bloem
door tijd en zon
geschapen om te bloeien
jij vond
haar kleur wat vaal
de stam niet recht maar
een spiraal met ongelijke bogen
ik zag
het krullend blad
met stekels aan het einde
het onooglijke zwarte hart
maar zij heeft alle
biotopen overleefd is uitverkoren
zoals ook poëzie slechts in
een paar gedichten…
PATRONEN & PRENTEN VAN WINTER
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 En dan drukt
winter
zijn stempel
op pad en perk
in mijn tuin
Jaagt wind
en metgezel sneeuw
tussen struik en boom
hun laatste blad verloren
De prietpraat
tussen fris groen
van bol en knol
met stilte bedekt
De tafel voor vogels
door mij
gedekt, de vetbollen
gehangen
Dempt even...…
Reïncarnatie van een boomblad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Gouden blad in de wervelende wind
Als een kind zo verwonderd
Dwarrelt zij daar zeer gezwind
Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen
Alle winden meewaaiend
Welnu is de grijze herfst gekomen
Precies zoals een jaar geleden
Heeft de oude eik haar afgestaan
Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden
Klaar om nogmaals dood te gaan……
Kruin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Nog is
mijn kruin van herfst
is het laatste blad
niet naast m'n stam gevallen
Mijn figuur
krijgt dan
dat zotte, malle
de scherts van winter
Een kaalheid...…
Spel van zon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 Het is
de speling
van het licht
Door bomen
en hun kruinen
van naald of blad
Het is
het spel
van zon
die laag staat
lijkt tot op de draad
versleten
maar wacht januari
februari, maart
zon niet langer vergeten
Wie aanbad?
het duister, de schaduw
op z'n langst?…
Gelukkig Nieuwjaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 335 Zoals ieder jaar smeden we met Nieuwjaar weer nieuwe plannen…
De kalender toont zijn maagdelijk gelaat
Elk blad is hagelwit en onbeschreven
We dromen stiekem van een luizenleven
En ook dat elke wens in vervulling gaat
We hebben weer plannen, dat hoeft geen betoog
Ook dit jaar ligt de lat weer torenhoog…
Spade
gedicht
4.0 met 3 stemmen 978 Wie haar schaafde, smeedde
wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad.
Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden.
Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat
het duister zoekt wordt naar het licht geheven.
Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven.
-----------------------------
uit: 'Taalmachine', 2001.…
september
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 132 druppel voor druppel
verjaart regen in de oceaan
atomen van haperend vlees
verwarren zon met maan
o, hemel nergens zichtbaar
in wolkenloos rookgordijn
onbeschreven blad, leeg
door verregaande letterpijn
kantlijn klinkt als evenaar
lachen als een hard gelag
alle huid, mergel, aarde
sterft op deze laatste dag…
afgelegen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 82 zwerf door diepe, donkere bossen
aan de rand van mijn achterland
zwijg mensenluw mijn vergeten naam
proef bloed, aarde en zand
adem is hier vleeslegerig met een
ijdele hang naar gevallen blad
de schemer zalft, verder gaat dit niet
deze aarde is nu plat
de horizon is ondergegaan
bomen hebben hun bladeren afgelegd
een stilte is verzwegen…
Voor mijn vader
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.914 In de herfst van je leven
doe je warme schoenen aan
en een stevige jas
tegen het guur
Je trekt nog eenmaal
een beschutting op
in oude woorden
om vroegere dromen
Zilverwit blad dwarrelt
oneindig langzaam
maar onvermijdelijk
naar de koude harde grond
Je merkt de zachte
landing op
en beseft
dat in berusting
waarheid wordt gevonden…
stierf met je de laatste pijn
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 3.133 gebroken takken
stervend blad
de helling die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen
houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw
ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten
ik zag het weten…
Nu het winter wordt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Nu het winter wordt
en de bomen niet vol
in het blad hebben gestaan
huiver ik om wat er komt
om de huiverende mensen
in een winter van misschien
wel veertig jaar, als een eindtijd
van de woekerende groei
en ook om de winterkou
in onze harten omdat ons leven
steeds meer levens kost
en steeds meer verdriet
Als we er niets aan doen
zullen…
elfjes en filosofie
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.303 Er is een Elfje
En dat elfje danst
Hier voor mij op tafel
En zegt ik mis je
En het loopt nar het blad
En het trekt aan mijn vingers
En het schrijft een gedichtje
Tussen de regels
Het elfje vliegt omhoog
Vliegt in mijn oor
En dicteert me lief maar duidelijk
De rest van het gedichtje voor
Het vertelt iets van een elfje
Dat enkel in…