Alle inzendingen over bladmuziek

mijn ogen kleven vast aan het foedraal spring nog, om minder diep te vallen de rechterhand neemt als reflex de houding aan het hart valt in Beethoven uiteen zal ik mijn blad vast laten vallen half gestorven ben ik al moet naakt toch verdergaan wil jij mij naar de stilte dragen waar geen muziek, even geen muziek houd jij, je wortels in de…

in het herfstbos losse noten en bladmuziek…

vandaag schallen hoorns zal koper blinken in de zon velden worden ontruimt teunisbloem en duindoorn een tafel dekken van verval de zee heeft zich geschikt wat minder zand te nemen ik ben slechts een waarnemer muziek door hen geschreven kruipt in alle holen en gaten geen partituur is voorhanden maar ligt voorpoten geschikt vandaag…

eindelijk weet ik nu dat ik muziek kan lezen van ontelbare bladeren die 't gazon bekleden vraag mij niet te zingen van een gedrukte partituur ik zie wél wat hoog of laag is en de huppelnootjes het blad in eigen tuin vormt een magistraal orkest…

wanneer vogels worden teruggefloten en wassende westenwind mijn armen zal ontbloten speel mij dan een herfstcantate wanneer bladmuziek zal omslaan naar winterharde twijfel over armbreed voortbestaan kerf dan in mij, jouw naam…

Metronomen tiktak tonen bladmuzieken heuvels Golvende orkesten spelen paukenslag orkanen. Opuswolken regenvlagen pizzicato dagen.…

Vergeeld, vergeten, diep verscholen in een courant vol polemiek bij een prentje van een molen achter een stapel bladmuziek Daar stierven jaren in jouw schoot alleen geraakt door vallend stof een kiertje fluwelen avondrood dat teder soms jouw rug nog trof Ik blaas de tijden van het lijfje spreid onkuis jouw helften open hoor je fluist’ren…

Ik wil geen nieuwe dans want gisteren lijkt nog gesloten het stropdassenuur stapte op maat langs me heen, scheurde het bladmuziek moedwillig en strooide met overtollige wijsheden doelbewust was het ranke naakt aan mijn zij geschoven ze dicteerde - moge God weten wie ze was – uit een boek zonder kaft de titel kon ik wel raden […

Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities. Wanneer hij één is met zijn klankbord is er alleen maar melodie, trillen de kamer en de planten Daarna kan mijn lijf weer andere dingen doen zoals wandelen, koken en zingen en vooral lachen.…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

Samen luisteren we naar bladmuziek gespeeld door de wind tussen wiegende takken. Het sap stroomt door mijn nerven, het bloed stijgt naar zijn kruin. Het wordt ijl in mijn hoofd en leeg in zijn kroon. Onder dit knusse bladerkleed, hangt een koele kilte en vouwen we handen in Zalige Stilte.…

de snaar die ik deed trillen bepaalde niet de klank het was mijn vinger die jou golfde in de toonsoort van mijn hand de strijkstok was geruwd op maximaal vibreren maar in de klankkast vond jouw melodie nog ruimte voor een nieuw proberen ik leg de bladmuziek apart in samen dromen laten wij muziek direct uit onze harten…

ik bladerde door wat bladmuziek zag in herkenning je lach wist waar je aan dacht die liefelijke herfstsonate vol rust en serene pracht ik bespeelde zwart wit in een nog zomers begin liet bloemen bloeien pas later kwamen de vruchten en oogst groeiden bladertapijten in rood in die volheid van tonen zag ik de tranen komen met in je…

zij streek muziek maar snaren ontstemden de noten klankkast en strijkstok kraakten ongelezen bladmuziek vaak hebben wij van haar weergaloos subtiele touche genoten maar nu was er geen moment suprême in droevige dissonant geen plezier een symfonie van verfrommeld papier zij heeft zich hernomen in een gepassioneerde prelude…

op het pad liggen kronkelige takken die de boom niet langer dragen kon op de grond achtergelaten bladmuziek de verregende ROUTE 66 en onbespeelbare Groove Blues in de vijver drijft in tevergeefse dodelijkheid een uitgewoond pakje Camel sigaretten uit de struiken steekt een rode vervormde paraplu voorgoed uit de wind gehouden en…

ik voelde dat tover als oud geld aan jouw strijkstok bleef hangen jij speelde niet onbevangen de onbekende tonen van historische bladmuziek je had een willekeurige greep uit de stapels familietraditie gedaan met de hand beschreven en enkel ooit door blauw bloed gespeeld er kleefden intriges cultuur en decadentie aan de loopjes…

zacht liep ik achter je lach wist dat jij op mij had gewacht de paden kleurden zich gedachtenrood meanderend in gras dat spontaan verschoot uit het ruisen van bomen kwamen vage stromen bladmuziek die neerdaalden als lentelied ik zag de sprookjes al van ver en wist dat jij de sleutel had om ze hun ziel terug te geven hand in…

Ik zag door het open raam een hemel vol met sterren 'k ben opgestaan en ging naar buiten waar niets het uitzicht zou versperren Ik hoorde bladmuziek van bomen het zachte ruisen, een fluistering ik hoorde krekels in het nachtelijk uur genoot van geluid en schittering Dit is een nacht om van te dromen ja zelfs wanneer je wakker bent…

Er schuilt nieuw leven in de kale ranken Een schelm blaast noten weg op zijn schalmei Een schalm van nog te schrille kille klanken Van bladmuziek te laat ontwaakt in Mei Hagelstenen boreale wind Le vent du nord waar Brel zo mooi van zingt Een klaaglied voor een weermetamorfose Van zoete zang en zoele zuidenwind Nog regent het…

De dagbladpers, aanwezig voor kritiek, is enthousiast en schrijft vol welbehagen uitsluitend grote lof in haar verslagen, bijvoorbeeld 'Sfeervol speelt het bladmuziek.' Vol goede moed begon ik dit sonnet, maar door een woord, dat niet in 't metrum past, verdient het vers beslist geen loftrompet. De chute ontbreekt.…

Karrenwielen door het zand twee zwarte paarden voor de wagen bovenop een houten koffer die hij meenam naar de zee met iets er in van bladmuziek en olielampjes om te staren naar de muggen rondom glas het stille ebben van het water en dan was er nog die deken waar zij samen zo op lagen in nabijheid van hun adem en een eindeloos verschiet…

bestaan waar alles om mij heen tot grijze steen verworden is de transsubstantiatie was algemeen dat kon ik met eigen ogen uitstekend waarnemen mijn verhaal stokt gaat automatisch over in natuur vol groene tinten het ruizelen van bladeren in de bomenschaduw van een parkachtig gebied waar wind en hoogte duizelen en vogels de bladmuziek…

door wateren omspoeld in oneindige beweging en peilloos diep ligt geduldig het kleine land, blond rondom de randen ruig het geplooide lijf wind doorspeelt de flora dirigeert de zacht zingende bossen zijn bladmuziek. vogels in hun nesten slapen - met opgewaaide kraagjes - een vloeipapieren slaap.…

serene geruis van blij verlangen ook wanneer toonkunst ons futloos maakt verschrikt door het onbehaaglijke om ons vurig en alert te laten verlangen naar de energie van geestdrift die ons op de tonen van verbazing uitbundig de muziek van leven luisteren doet als het leven een soundtrack heeft verjagen nummers van frivole opgetogenheid de bladmuziek…

Net als een pianoklavier komen er melodieuze geluiden uit deze wonderlijke wereld waarin ontelbare rijen noten en tonen worden gespeeld, akkoorden en toonladders nauw met elkaar verweven Een onbewimpeld bladmuziek weerklinkt tegelijk raakt elke toets mijn breekbare-en-kwetsbare.…