Alle inzendingen over bladzijde

ik ben jouw boek en je handen strelen mijn bladzijden je handen zijn zacht en je leest met gevoel en je doet een greep naar mijn gestolde woorden voor mij ben je nooit uitgelezen verdrink maar in mijn gedichten…

Omgeslagen blad bevatte kleur pagina lege bladzijde.…

je geen gedaante hebt, je stem geen kracht meer vindt naast alle doden bij elkaar als alles in elkaar beweegt levend of niet soms gekend of onherkenbaar verward zover men ziet ik weet niet hoe het komt dat ik je mis uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk is het spel te simpel in de schijn van nabijheid, de sterfelijkheid in een bladzijde…

een bladzijde heeft slechts vier zijden en een voor en achterkant geen gevoelens en kwesties die je bij voorbaat moet vermijden nee er is nog niets aan de hand haar blanke ziel mag ik beschrijven met woorden die mij invielen en zij die dit blad niet haalden zullen voor mij altijd zichtbaar blijven want zij waren het die bepaalden dat andere…

Beste meneertje Groen als gras Koekeloeren en loeren Je kritiek als lege kas Ik zou nooit Met ik beginnen Ooit Poëzie eren en beminnen Op verbeterd worden door woorden Komt als zonnestralen Verhalen En weer dan opnieuw horen Deze echo Haec libertaris Ergo Leids zoals dit Poetica Nascitur Non Fit Dus jij creëert een gedicht…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

De zin probeert men te mijden; opnieuw een lege bladzijde.…

wordt twintig jaar later naast zijn tweede vrouw begraven dicht bij de tombe waarin z'n vrouw wacht Geweten gekweld door vaders 'verraad' verdraagt de zoon 't leven niet; sterft en op vaders plek in moeders graf bijgezet Ik sta bij hun zerken, in gedachten verzonken vul de leegte tussen gebeitelde woorden lees hun geschiedenis op stenen bladzijden…

Wantrouwen dat alles Bepaalt van vroeger Tot nu, angst die Me niet veel bracht Dan onvrij te zijn Vijandsbeeld van toen Dat opdoemt in de Morgen van elke nieuwe Dag, en me niet verder Brengt dan schermutselingen Met de mens van nu, Die zich van Geen kwaad bewust is…

En er geen bladzijde meer werd toegevoegd. Wist ik dat mijn leven was, als een boek.…

de dood nooit over maar bladzijde na bladzijde tijdens duister stille uren kon ik verder leven tussen de muren van de oorlog herbeleefde ik de beelden van herinnering moord, verminking en creperende ellende het oude boek nog in mijn handen.…

De wind kan niet lezen maar als hij een open boek ziet kan hij het niet laten en blaast de bladzijden om als een waaier.…

Bladzijde na bladzijde ben je mij blijven verbeteren: je haalde door, je schrapte, gomde, vlakte af, verving hier en daar een woord, soms zelfs hele zinnen. Je gooide veel van mij overboord waardoor ik helemaal verdween en niet meer bestond.…

Lange tijd hield jij een spiegel voor mijn ratio, die zich beperkte tot mijn binnenste, ik fleurde op verwijderde mezelf uit jouw boek mijn verleden, en jouw bladzijde totdat de leesvijver bevroren was en nu je dood bent werpt een schaduw zich over de alfabetische rivier die meandert over alle bladzijden van het onzichtbare levensboek…

langs de weg een veld van leestaken waar bladzijden zijn omgord waar regels zijn geploegd van haver tot gort zo glipt hem veel door de vingers…

Ik sloeg jouw bladzijde om de volgende regel keek me aan plots zag ik daar nog een paar zinnen staan…

Het is weer ochtend na de nacht bedrijvigheid in de oude havenstad we zijn dol op nieuwsgierige fotografen zegt de dolle diva tegen de kale kapper in de kappersstoel door een roze bril leest ze de eerste bladzijde van een roman over ouderdom vergane glorie en vergankelijkheid hoe lang nog denkt de oude vrouw en ze slaat de eerste bladzijde…

we los En dus verloren zullen raken Zoals notities op een schouw Of als brieven in een la Of als de bladzijden van een paperback…

nu bladzijden onaangetast blijven blijft het bed bezet de zin om, is allang vervlogen, onvindbaar dan maar niet zijn niet niet zijn dat is veel te eng iets voor later…

Verhaal absorbeert op een lege bladzijde na elke komma incontinente woorden waar nooit een punt achter staat.…

opent en sluit haar bladzijden voor ons. paal 16: niets geeft ze prijs van wat haar aan deze wereld bindt, maar de zonsondergang is zeker achterwaarts gebonden. (sissend in het ijswater dalend) zo kussen wij boven het koude duinzand. de dag ligt op de rug de mensen gaan de nacht in. in hun verlicht knusse tenten.…

Aan aandacht geen tekort maar toch eenzaam en alleen dacht dat alles was ingestort zat er gewoon even doorheen In die donkere zwarte nacht heb jij een kaarsje aangestoken daaruit putte ik mijn kracht en werd de zwarte lijn gebroken Heel onverwachts voor ons beide verschenen wij in elkaar´s leven voorzichtig sluit ik de zwarte bladzijde…

of stribbel ik steeds tegen hier moet ik even bij stil gaan staan deze indruk moet ik verwerken wat voel ik een verdriet dit heeft mij diep aangegrepen deze fout had ik niet moeten maken zal ik deze bladzijde overslaan die foto breekt mijn hart in tweeën dit was dus niet de juiste weg heb ik wel aandacht genoeg gegeven?…

heb het blad toch omgekeerd las de nerven in het sterven van het groen zo fijn vertakt gaf jij voorjaar in veelkleurig chlorofyl groeide warm je ziel in lange zomerdagen nu wintert slechts profiel mag ik in het lengen van de dagen weer lente van je vragen…

De laatste bladzijde is nog niet gelezen, het boek is nog niet uit. Want als het boek gesloten wordt en alles is gelezen en je denkt dat je alles weet... word je opnieuw geboren en begint een nieuw begin.…

via het famke in mij draag je beeldherinneringen met je mee die hand in hand gaan waaieren bladzijden van het leven uit over de stadsrand in eigen geluid om het met letters in groeven en lagen te dichten dat telt en weegt regelt moeder natuur wel je persoonlijke herinneringen voor de toekomende tijd…

Ik prijs zelden de bekwamen Ik prijs ze niet er zou na-ijver domweg na-ijver kunnen ontstaan Ik hecht aan het zeldzame Het unieke opdat een hart opent Een ziel spiegelt en weerkaatst. ©16-5-1991…

Geplaveide bladzijde Had chique i.d.. Hasjtikidee, daar identificeerde ik mij mee. Biscuit met thee. Hatsjie, hatsjoe, gatsie onfatsoen. Zonder zakdoek? Je collage mappen zijn zo direct niet meer open te klappen, ze met je neus bellen enkel versleutelen tot een snottig plakboek.…

een schok een blamage een puinhoop een ravage een tragedie de democratie heeft een nieuwe bladzijde de ommezijde de schaduw kant van een vrij land geleerden buigen zich over een boek maar in het echte leven is de weg zoek wanneer vindt de samenleving elkaar weer in verbondenheid de verdeeldheid van de tijd doet zielen zoeken daartegen…

Van de belasting mijn dossier gekregen Ik las het maar toen raakte ik verward Veruit de meeste regels waren zwart De woede is mij naar de kop gestegen Kalm aan meneer...het staat er echt wel hoor U leest niet goed tussen de regels door…