Alle inzendingen over blazers

Hij blaast blaast zijn partijtje mee Hij staat nooit aan het slot te slapen Hij zoekt vriendschap zoekt zich harmonie Hij leest van blad leest zijn noten Hij is de contrabas onder de instrumenten Is meer van herfst dan van lente Zijn tonen aards en zelfs bronsgroen Het is hem om muziek te doen niet om noten van de grond…

Roer ruisend door riet Genaakt blazer de diepten Waar taal tekortschiet.…

In blauwe blazers rollen ze over elkaar heen. Wie gaat heen met het vette been??…

Phil Spector heeft ‘the wall of sound’ bedacht, Maar maandagavond om een uur of negen Is die bij Little Steven overstegen: De blazers bliezen er met windkracht acht. De ronkende recensie van de show: ‘Bevlogen entertainment van niveau.’…

Ze liggen aan ’t overheidsinfuus: Acteurs en and’re wereldvreemde snuiters De blazers, dansers en de flierefluiters De kunstenmakers, bieb van tante Truus Dus daar gaat Halve Zoolstra achteraan: Hij leert ze weer op eigen benen staan…

ontneem jij mij de woorden en vult ze in met strijkers van grote klasse die snaren beroeren vanuit hun ziel blazers vallen bij het geheel wordt omlijst door meervoudige stemmen die het pijnlijk duidelijk maken wat ik je al die tijd had willen zeggen…

Narcissus de leider van het gele blazers ensemble schudt zijn meeldraden op het ritme van de wind. Bijen in gangsterpakken zuigen bedwelming uit bloemen aan de rand van het slinkende etablissement. De merel gaat onder met stijl en zingt de blues terwijl hij in de keel van het zwarte gat glijdt.…

wij hebben gedanst als nooit tevoren op vleugels van de tijd muziek uit onze eeuwigheid vloeren zweefden wij werden verheven door uithalende tonen die sierlijke draaien bekroonden galant zonder pedant te zijn met hoofse ernst naast uitbundig plezier kostumeerden wij nostalgische zwier wij dachten orkest met strijkers en blazers…

nee ik was niet de blazer van het glas dat jouw kwetsbaarheid omhulde jij vulde al een ganse stad met tal van heilige huisjes vaak gaf ik in betreden al mijn signalen af maar de luiken gingen regelmatig naar beneden in de antwoorden die jij altijd in voorraad had toch is nog onverwacht je onbereikbaarheid gebroken we hebben de scherven…

leunend tegen vergane glorie van strijkers omlijst door koperen blazers vanuit het midden klinkt de donkere stem van Nat King Cole de geur van oudheid vermengt vergane glorie innemend zijn met galantheid het ritme aanstekelijk uitdagende pianoklanken zo smaakt pure verleiding…

De glasglans stemt de blazer mild. De kaarsvlam vormt de hand tot schild. De krokus wijst beton zijn grens. Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens. ----------------------------------------------- uit: 'Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?' van de theoloog en publicist Okke Jager (1928-1992)…

Luchtbel, uit lava glasdraad Waarvan alleen de blazer weet Welke bestemming Man en vrouw wellicht op het Gevaar af nooit te vervloeien Maar afgekoeld en losgeknipt Te stollen tot Swarovski zwanen Drijvend in separate vijvers Kristallnachtkinderen Door hun hoge loodgehalte kunnen Zij beter geen koppel vormen…

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

het is bekend dat bobo’s kunnen brallen al zijn de blazers en de haren grijs van educatie is dit geen bewijs de voetbalwereld heeft zijn eigen ballen omhooggekropen of omhooggevallen met zwakke knieën, maar een hart van ijs voor adders is het gras een paradijs en niet alleen in zeeën leven kwallen bestrijd hun spelbederf tot elke prijs…

traag boog warm glas bolde door lucht van de blazer tot de coupe die we zagen schitterend hoe transparant inkijk geeft aan beide kanten gescheiden door twinkelend kleurend kristal als vakmanschap de scherf vermijdt voorkom je dat de mens zich scherper snijdt en pijn het vurig rood laat zien…

Blazers weten van zich af te bijten. Jij beroemt je op Klee: die kwam met kleuren die blazers vertederen! Lege cadenzen vul jij met warmte. Moeilijke hoeken omspeel je met zwier. Laat het slagwerk maar tieren en brullen, jouw tijd ontvouwt een hoofse sfeer: hoe zou het Toen geklonken hebben?…

een melodie danste plezier in het orkest waar koper nog steeds de boventoon voerde en gezette blazers steevast twee stoelen nodig hadden om hun partijtje te kunnen aanschuiven niemand kende de componist en waar de tonen vandaan kwamen heeft niemand hen ooit gemist er was geen muziek voor geschreven het geheim plezier…

Een zeker slag van varenslui Vertoont zich niet in schipperstrui Men treft hen in het clublokaal Met blazer aan en zijden sjaal In de beschutting van de bar Trotseren zij soms groot gevaar Lijden haast schipbreuk menigmaal Maar dan voornamelijk verbaal Terwijl de whisky klotst in 't glas Vertellen zij hoe zwaar het was Elk met zijn eigen…

Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een hoek.…

schuilde in vlagen vertelden de desolate stromen hun herfstige dromen uit een wereld die het kleurtapijt voor morgen legde als een sneeuwse bui haar niet bedekte kou snerpte langs mijn ogen die ik toekneep tot een deja vu uit een ver winters ervaren in het verschiet van licht klonk vaag kerst in rood witte melodie met zilveren blazers…

Zacht hoorde Mozart klanken als van goud gemaakt door strijkers, blazers en cimbalen en ook een piccolo, in ’t Weensewoud, waarin hij in zijn eentje liep te dwalen. Toen heeft hij, dolend door het beukenhout, zijn allermooiste opera bedacht; gezongen met de adem van het woud, betoverd door de stilte van de nacht.…

ontneemt het zicht De PC's fluisteren zacht haar naam De geur van het kopieerapparaat De spiegeling van de PC op haar gezicht In haar slipje sijpelt zaad Het archief staart haar stoffig tegemoet De fles spa blauw voor het gezond Alsof je langzaam leeg bloedt Geen weg terug meer mogelijk voor haar Het carrieremonster opgesloten Op haar dure blazer…

middenklasse regeert stilaan de wereld Traag maar gestaag worden we veredeld Dat zelfs Rwanda zijn wonden likt Daar heeft ze nu even geen boodschap aan Nu haar bestaan aan dom wordt gekoppeld en ze zich uiteen voelt vallen Ooit scheen het als methode Opvoedkundig een kind afbreken Kan stuurse wrok een mens opbouwen Zoekt haat altijd een deftige blazer…

Toeterende blazers blowen me sexy..... Trek. Duw. Blaas. Wrijf. Tokkel. Stuw. En strijk me stijf. Streel mijn oren een orgasme. Spetter met geluid en was me. Oh ja. bandoneon, trek en pers me een tango go. go. go. on and on. Buig mijn rug Traan mijn oren. Ik wil passie horen. Rock me. Wals me. Twist me. Beuk me. Neuk me.…

Heel vroeg, het is nog donker buiten, word ik, kind in het veel te grote bed, wakker van blazers, die hun instrumenten resoluut aan de mond hebben gezet. Voorzichtig stap ik uit het ledikant, loop rillend naar de bevroren ruit, mijn blote voeten plakken op het zeil, muziek vormt het enige geluid.…

Ik drijf maar wat rond en ben er bijna aan toe -- om wakker te zijn.…

Z'n Thaise mokkelwaar is niet te stoppe Enfin, dank voor uw aandacht in uw blazer Nog wel een blauwe, net als Heinzelman Jean-Pierre Na Wie had net zo eentje an Spesjaal voor de teeveekijkende lezer…

Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen. Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk .... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…

bij een gifschandaal, de man met een slechte huwelijksmoraal, de kijker naar het jeugdjournaal, de zwemmer in het afwateringskanaal, de vernietiger van archiefmateriaal, de winnaar van de golfbokaal, de dominee met een slecht verhaal, de lijder aan een nier- en leverkwaal, de misdienaar, de kardinaal, de starter zonder enig kapitaal, de blazer…

kracht tegen de Friese waddendijken het stormde gevaarlijk in die nacht Het was maandag zes maart 1883 Moddergatse schepen voeren toch uit want het laatste eten was opgegeten en men bezat geen rooie duit Dus de vissers moesten wel visssen op die grote ruwe zee en hoewel het eigenlijk niet kon voeren tweeentwintig schepen mee Alle blazers…