Alle inzendingen over blikken

ik begrijp jou wel moeder, dat je me naar de kop vliegt je moet gewoon terug naar die plek van die takjes en twee warme eitjes die ik met zorg, veger en blik opnam en wegkieperde je moet wel en daarvoor trotseer je zelfs de daderes van die dubbele moord…

de zon brandt op het terras mijn schaduw tegen het glas de zee hangt boven de reling blauwgroen waterpas morgenstil breekt het smeedwerk mijn blik in lichtpanelen tussen witte parasols om het zwembad heen ligt tweedelig een ode aan de zon.…

Kijk ik zie hoe jij je botten scherpt staart naar wijdte zonder blik hoe breekt zij ons het vluchten splitsen fonteinen hoog aan het bed van verlaten ben ik die jij hebt vast geslagen zoek! roep ik, meer nog hetzelfde versplinter het tot stof of minder het moet…

Speelse blikken, een leuk karakter en toch mis ik je Mooie ogen, een lieve lach en toch mis ik je Golvende haren, een gevoel voor humor en toch mis ik je Zoete klanken, een mooie naam en toch mis ik je Altijd vrolijk, een gelukkig leven en toch mis ik je Zelf heb ik alles en toch mis ik je…

zover ik kijk alleen glanzende velden waar paden kronkelen bedauwd met rijp wazig in sluiers geweven kruipt duisternis langzaam op de wijde hemel omgeven door starende blikken een dansende nachtvlinder verdwijnt stil…

Schrijf ik met leegte blikken vol niets zien wordt staren het idee vervliegt als ether vluchtig weg de stilte bijt zich vast in een tel en verglijdt in een moment van aarzeling het wit blijft wit zonder het zwart van de inkt zonder de kleur van het gedicht.…

hemelse blikken kijkend...naar jou…

Zonder stoelen staan we vervreemd en kijken naar elkaar met de blik van vreemden die elkaar zoeken met verdwaalde herinneringen en veranderende woorden van geluk en eenzaamheid en wensen die op de lege tafels lijken waaraan we zonder dromen nu naar elkaar kijken.…

Weet je mijn blik, gevangen in je net van vrijheid een sprong in het diepe blauw van ogen, aandachtig streel ik je lijnen, oneindig geschonken glimlach in het azuur der levens. Tot aan mijn enkels in de golfslag zijn het maar gedachten schuimend in je kielzog zo groet ik u, tuimelaar van dromen.…

leeg of vol, er tussenin na schudden zal men weten lege maag, of zomaar zin om droog bisquit te eten of speculaas, een bastognekoek een lekkere muesliwafel pak dan het blik, stop 't in je mik daarvoor staat ie op tafel…

Maakte Mij blij en opgewonden De dame die het betreft, met Een uitzonderlijk, uitstekend En meer dan heerlijk lijf Zorgde met slechts haar Oogopslag, een blik van Beroering, opschudding en Vlinders op vleugels van lust Gelardeerd met Liefde…

met de tederheid van jong lover weet het prille voorjaar mij te verleiden tot het schrijven van een vers een blik in de wei is een zalving voor het gemoed de pasgeboren lammetjes maken mij weerloos in dit door morgenzon beschenen landschap ligt het geluk voor het oprapen Lejo van Kuijeren…

in jouw gelaat zie ik de blik van beantwoorde liefde tot de dood ons raakt als dan de dood ons plots wreed scheidt dan verbindt onze liefde hart en gedachten door de dood heen zijn wij nog een tot in volgend leven jouw gelaat ontwaakt…

Schichtig voorzichtig scherpzinnige blik vuurrode gloeiende bal wattig roze sneeuw dageraad in het dal. In vredige eeuwigheid introvert afgezonderd verborgen tussen bomen oog in oog met een hert begint leven te stromen.…

Verwarde blikken Vang ik op Wanneer jij In tranen bent Mensen kijken En schudden Met hun grijze hoofden Houden hun pas even in ‘Waarom brengt Hij haar in deze staat Te midden Van de winkelstraat’? Niet zij, maar ik Zou verdrietig moeten zijn Toch troost ik haar Omvat haar hand…

als vroeger sterke paardenhoeven de tekens sloegen in de grond bij het bewerken van het land liepen ze naar zijn hand als later ronkende tractoren diepe sporen trokken van op het veld tot in de schuur zat hij ook aan het stuur ik onthoud zijn blik uit het verleden hij keek altijd tevreden…

ik nam je blik van top tot teen op een glimlach die volgde de schittering van je ogen droegen er toe bij dat ik in een andere wereld belandde allerlei gedachten dansten door mijn hoofd het was bijna volmaakt hoe kon het ik verborg een blos op mijn wangen maar liet het niet merken hoe graag ik je zie……

je zachte stem streelt mijn oor je lieve blik verwarmt, verwart me ik neem een moment om mijn ogen neer te slaan heftig vindt de stroom haar weg naar mijn buik, mijn benen lam ik herneem me acteer en keer terug naar ons gesprek…

het was ons vlammetje dat speelde warmte lekte en pijn deed die maar langzaam heelde onze blikken liet vonken in kostbaar samenzijn liefde kleurde in uren zonder tijd met fluweelzachte vergetelheid een vuur dat nog altijd brandt tussen hart en hand…

Als ik een glimp opvang van de blik in mijn eígen ogen, ben ik verbaasd over de liefde die daarin te lezen is voor jou. Dan weet ik weer héél zeker wat ons toen heeft bezield en waarom ik zo oneindig veel van je hou.…

zelfs het gedicht dat ik nu schrijf voelt als verloren tijd zo onstuimig lonkt haar tere pracht onweerstaanbaar betovert ze dan ook mijn blik, vertraagt zij m'n pas ik wuif haar na tot ze verdwijnt er dwarrelt nog wat bloesem op mijn jas, en op het pad langs de dijk…

ijsbloemen in de zomer geen warmte te ontdekken in hun blikken wijl ze klagen dat het heet is ze groeperen te samen draaien ruggen toe en op die ruggen groeien ijzige bloemen in de zomer de vrouw huivert haar wacht de kilte van het doodzwijgen zij zijn het zij was het niet ze is het niet van goed fatsoen…

de mensenmassa duwt zich ademsnakkend tegen de verlichte kijkdozen kinderlijke blikken vlammen gespannen op woorden zinderen de ontembare verlangens kleven tegen de ruiten druppelen bezweet in langzame stralen de harten binnen de dag is gekocht schuld bekend…

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

En je ogen wil vragen wie ik mag zijn als je mij tekent wanneer mijn gedachten blauwe golven zullen blijven en jij ons moment weer verstoppen wil met je fluwelen blik.…

Net als toen die eerste keer En jij mij aankeek met een blik vol liefde Je lippen de mijne zochten en je handen me streelden De woordjes die je fluisterde mij in jouw hart trokken en ik mezelf verloor In het allermooiste wat er was in jou net als toen Hou ik……………… van jou…

Als de avond zich verweeft met de nacht en ik m'n blik hemelwaarts richt staan sterren te stralen in zilveren pracht en het schijnsel van de maan de aarde verlicht dan ervaar ik een stiltemoment en vraag mij af in welke wereld jij nu bent…

wat heeft een foto ons nog te zeggen over gezicht en blik waarmee de wereld wordt bekeken ongegeneerd kijken met vrijblijvend commentaar zonder enige kennis en dan oordelen en vergeten maar alleen in het extreme het ongeziene zit handel maar blijkt toch vaak een fopspeen na een bal demasqué…

Geef het me terug je pakte het van me af met die neerbuigende blik denk je dat ik dat niet zag Je kent me geen eens je zegt geeneens gedag je bent bevooroordeeld denk je dat dat zomaar mag Geef het me terug met een spontane lach en luister gewoon eens dan maak je mijn dag…

De lafheid de stilte de afgewende blikken geroezemoes genoeg maar niet hier maar wél onder elkaar het kleine het benauwde de misplaatste zelfingenomenheid het door zwijgen buitensluiten het elkaar bekwijlen het zelf gecreëerde sfeertje het cultuurtje piep piepklein minder nog niets niets is hier…