2129 resultaten.
Dood
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.454 En zeven kaarsen branden in de zaal
En zeven lelieën bloeien om de baar.
En ver, in 't woud, weeklaagt een nachtegaal
En weent een vedel: ze antwoorden elkaar.…
open zijn en blijven
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 148 ik hou van alles
wat hier klein begint te groeien
om straks elders
uitstulpend
verder te bloeien
meer in lieve gebaren
dan in uitgezochte woorden.…
Loutering 1.
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.162 Hier troont de vrijheid, die mijn harte-klop
Juichend versnellen doet... hier heerst slechts Eén,
Hij, de Eénge en Ene, die mijn harte-knop
Doet springend bloeie' in geurwolk van gebeên!
Hier lacht de klare, goddelijke Rust,
Limpide als 't hemelwelf, onmeetlijk wijd,
Groot-eenzame eindloosheid van goudblank licht!...…
- Roze wilgenroosje -
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 182 nauwelijks waard, hier te vermelden,
dat ik de schoonheid van de bloemen zag
langzaamaan kleurt mijn blik dwalend
hartstochtelijk gouden lentetint
een groep wilgenroosjes,
aanvankelijk onverbiddelijk,
dat hier blijkbaar aarde vindt
over de berm links van mij,
bekijken de afzonderlijke bloemen
verschillende boompjes en struiken
in bloei…
Tlaloc
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 84 Godverdekanker…” of
vunzig-gulzig smakkend
gewoon voor de lol
tegen het zere been van wie dan ook…
Gelukkig maar
is dit type mens antidotum tegen
de groeipijnen der zuurpruimerij
een beetje zaad op de tieten van
de altijd maar correct
mentaliteit
We dronken en aten
de camping een doodstrompet
in zijn bloei verlaten
droop…
Dochters in 't klein
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 jaren waren zij al onderweg
maar in toenemende mate
vroegen zij vaak, onbewust,
om meer ruimte en om
wat "zekerheid" achter te laten
ach, ik zag hen van klein
naar groter groeien
en toch, ze bleven zo teer
in mijn veel oudere hart
al doende zag ik ze bloeien,
en ze vaak met hun innerlijk
en uiterlijk stoeien.…
Ik denk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 186 aan grondsoldaten naar die domme
vechtjassen moeten gaan om hen
eens en voor altijd te verslaan
om de vredelievenden bij te staan
en het misbruikte grondgebied
vrij te maken voor wederopbouw
Ik denk dat we die ratten wel
kunnen verdelgen en dat de aarde
zeker beter af is zonder hen
en hun zwaargestoorde ideeën
dat de liefde weer kan bloeien…
Het Raadsel van de Zaadcel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 96 zaadcel was
een cel die wou ontkiemen
en daarvoor huis en haard moest achterlaten
om als een zalm stroomopwaarts
in het gezelschap van
miljoenen lotgenoten
op zoek te gaan naar iets
al weet je zelf nog niet
waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten
waarmee je ooit zult samensmelten
en of uit die unieke unie
een toekomstkind zal bloeien…
Harlekijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 handel de penningmeester,
haar rechter boezem ten bate voor de afgronddiepe commercie,
één twee, iedereen deed mee, uitzonderingen daar gelaten
ze vocht als een koningsleeuw; voedde zich met zijn honing
ademde de adem van een witte duif
huppelde als een ree, zong met één rechter long, de hoge rots Zijn woning
De bloem zal voor uw ogen bloeien…
Valentijn
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 257 met zijn allen,
't gaat niet om de getallen,
en als je alleen,
slecht ter been,
dan nog geen geween,
bedenk in plaats van: ik mis
wie er is
die ik wat schenk,
al is het een wenk, blik,
jouw aardiger ik,
een lach zomaar die mag,
gewoon even een haal
over een rug,
door het haar, paal
geen angst en geen faal
want alles wil groeien en bloeien…
Wandeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 In ’t ogenschijnlijk rechte laantje
Waar ik sinds ik ik ben loop
Zijn de bomen blijven bloeien
Leeft er angst en zingt de hoop
De takken van weerzijden
Raken elkaar in top
Nu is dat simpeler onderscheiden
Er zit geen hullend blad meer op
Bijna aan ’t end gekomen
Je zal het altijd zien
Rest een brugje te dromen
Van verder moeten of misschien…
Er staat een boom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 Er staat een bloem in schone bloei,
waar eens, Gods adem, zijn zaad heen woei.
Hij dankt de Heer, voor ‘t schone leven,
slechts uit genade hem gegeven.
Er loopt een mens, hij dankt zijn God.
En klaagt niet over ‘s levenslot.
Ontvangt slechts ‘s Heren liefde en vree.
Geniet daarvan in stille be.…
groter zijn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 90 de verbazende werkelijkheid
van ons doen en laten
dan veranderen kunnen
wat zou ik graag
voor mensen groot en klein
overal ter wereld dan
ruimte maken kunnen
wat zou ik graag
tussen rijk en armoe
de bron voor haat en nijd
de muren slopend slechten
wat zou ik graag
naar ieders smaak en zin
zoals zij is en wezen moet
de liefde bloeien…
Het is puur dat moederschap, die gedachte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort
het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven,
aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord
net als bij jou en haar met deze bloei als gegeven.
Is het anders gegaan dan jij jou had voorgesteld
leven is immers vaak veel meer dan woordfietserij.…
Imbolc
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Hou hoop en ontsteek het vuur,
want al is de winter nu nog guur;
de Lente komt, ze komt er aan,
de dag dat alles weer in bloei zal staan,
dat vogels van lust en liefde zingen,
kalveren dartel door de weide springen,
kikkerkoren kwaken en paren in de sloot,
het leven ontwaakt uit de winterdood.…
De verwaarloosde tuin
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 189 en de merel zijn haar vrienden
het mos en de schimmel haar bedienden
ik koekeloer de tuin in vanaf mijn terras
er groeien paddenstoelen in het gras
de ongeordendheid doet mij soms rillen
maar ineens zou ik niet anders willen
elk klavertje, elk kevertje tot aan de eiken
ik zal ze als een bioloog bekijken
in de lente zal alles weer gaan bloeien…
Nederland
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 64 In de lente gaan de krokussen groeien
en kijk die narcissen eens mooi bloeien
er huppelen lammeren in de wei
net als jij en ik zijn ze heel erg blij
in de zomer gaan we naar het strand
bouwen een groot kasteel van zand
en dan gaan we zwemmen in de zee
kom op, wie gaat er met ons mee?
in de herfst: die prachtige kleuren.…
Bomen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 185 met beide voeten op de grond
geworteld in het ruwe heden
buigen de ontbladerde takken
voor woedende wind, weerbarstige regen
breken de bomen, de kwetsbare scheuten
breken ze de wind, vangen ze regen
waar stille eenzaamheid begint
bedrinken ze begeerlijke dromen
uit voorraad van vervreemde bomen
op het uitgetekende bomenlandschap
bloeien…
De Dwingende Dagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 immens speels ego
kwamen ze nietig en weifelend
schoorvoetend aan de deur kloppen
We herkenden ze eerst niet als dagen
Zoals we achteloos onze tijd namen
Daagse geldingsdrang doet ons groeien
Kleine mensen worden gestaag groter
Blijven een tijd hangen en krimpen weer
Alleen als het volle leven blijft boeien
kunnen ego's in verwondering bloeien…
winterpracht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 29 IJsbloemen bloeien voor het venster, zo fijn,
terwijl de wereld zich hult in kristalhelder schijn.
De douw knispert onder elke voetstap,
in dit betoverende winterse landschap.
De nacht valt als een fluwelen deken neer,
sterren fonkelen, als een hemels schouwspel keer op keer.…
Veluws voorjaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Uitkijken over bloeiende akkervelden
Vlinders die zich aan je voorstelden
Lammetjes dartelen in de wei
Dit maakt je gevoel weer vrij !
Paardenbloemen in de wind zien wiegen
Composieten met de mooiste zweefvliegen
Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen
Het voorjaar wil je roemen
Een veulen springend in de wei
Met haar moeder aan d’r zij…
Als ik aan seringen denk
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 419 Zalig voor jou, voel onze tederheid en jouw, in jouw kleurtje lila bloeien wij geurend naar jouw hoop in bange dagen.
En de pinksterbloem is een mooie dwaas, verdwaasd in de Heer…
De trein loopt prachtig binnen
gedicht
3.0 met 43 stemmen 13.915 De bloei is een begin, de trein loopt prachtig
binnen, is een engel, strijkt langs de perrons.
Om niet te verdwalen stappen we in, jij,
bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw
een brede lach. En staart.…
Mijn vad'ren staken blakerende brand
poëzie
4.0 met 32 stemmen 2.661 En 'k bloei van haat, door Onwill'ge gezaaid.
O - kwam op aard' nog eens de Zoon van God,
Ik werd om jou Judas de Iskariot.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - -
dit sonnet is het 6e sonnet in de cyclus: Bal…
Ivoren Toren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.714 Snede van de ploeg in akkers
Brede gleuven vol met korrels
Tot bloei in een verrukking
Zonder de Ivoren Toren.…
winterleven
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.254 Dan zal weer alles groeien, met nieuwe levenskracht,
gaan duizend bloemen bloeien, en ver is dan de nacht.
Wat dood lijkt draagt het leven, het duister ’t ochtendlicht,
en houdt met kracht ons streven, op vreugd en liefd’ gericht.…
kinderlijk gedrag
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 1.056 Laat vierendelers loeien
Laat verderf maar bloeien
Al die mensen gek op een cijfer
Verspillen moeite verloren ijver
Het gaat een ieder om persoonlijk genot
Als je dat niet inziet ben je een dot
Een zogenaamd zielig zelfingenomen watje
Niemand geeft daarvoor nog een kwartje
Ik heb mijn punten al dagenlang niet meer geteld
Want weet je ik…
Blijven sporen in de put
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 214 blijken ideaal als biotoop
varens kek op schemer moeras
duiken onder in riool met dras
aan bloemetjes en bijtjes doen ze niet
vermenigvuldigen gaat via sporen
straks krijgen we uit riolen te horen
dat al wéér één uit de modder schiet
vers geurend kwam nieuw geluid
kleurt leven donker en verloren
ook dan kan men nog goed sporen
met de bloei…
mij ontbreekt niets
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 340 stenen
het uitzicht lijken te versmallen;
mijn leven tot jouw gedachte te kuisen
en mijn gevoel buiten de wereld te stallen
je hoort mij niet klagen, immers het is
niet anders dan voorheen
ik verlaat me op een verworven gelatenheid
of tòch op de wezenlijke kracht in mijzelf
waar rijkdom de bloem draagt van mijn bestaan
altijd tot hoop en bloeien…
In een vriendenrol
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.237 In milde glans ontluikt voor onze treden
Een bloei, des nijvre plukkers waard,
Wiens oog niet, afgedwaald, voorbij 't Genoeg van Heden
Op 't Veel van Morgen staart.
Dat zó - mijn Vriend! - dat zó ons heil moog' duren!…