ik schilder met gestolen woorden
op geleende doeken die ooit
de jouwe waren
zo kleur ik de dageraad wit
voeg er rond het middaguur
wat gele bloembladeren aan toe
uit kunstboeken leen ik
vers groen om 't geheel als
herboren te laten voelen…
letters zweven
zoals vlinders naar gekleurde
uitnodigende bloembladeren
naar een door hen
te vormen woord
op zoek naar hun plek
in een bloemrijke zin
en gaan dan
zoals vlinders doen op zoek
naar de kern het hart
naar daar waar ze ooit
zullen worden gelezen
daar waar ze een onmiskenbare samenhang
gaan vormen – een begin
van een nieuw…
Samen met mijn kwetsbare fel hel
rode flinterdunne bloembladeren
welke slechts milde briesjes kunnen doorstaan
maar achter mijn avondlevensruit
lieve schoonheid uitstralen
en mij verinnigd herinneren
aan mijn rozentijdperk!…
open
voor in het zwart
geklede mensen met
hun hoge hoed
die in stijf raffinement
het publiek verstrakten
tot het ultiem moment
in bijdegronds
donker murmelden
talloze overleden
stemmen over de pijn
aan hun gemankeerde ziel
beroetten walmende
kaarsen het wit graniet
van de zerken uit
een lang verleden tijd
nog dwarrelen
verloren bloembladeren…
Een zeldzame bloem
ontwaakt uit een droom
in een zinderende zomer
meeldraden trillen
stuifmeel poedert
om ons te louteren in naaktheid
is er nu vrede in het mensenhart
Getuige van een passioneel verlangen
om in de liefde van die bloem te zijn
bloembladeren verkleuren
rood wordt langzaam roze
Je probeert het in het ritme
eb…
Want elke dag breekt weer een prille morgen aan
spant het hemels laken strak zonder één vouw
klimt zonlicht langzaam hoger uit het oosten
lijkt de natuur op levenskracht te proosten
met helder sprankelende druppels dauw
de vogels kwetteren luidkeels een samenzang
als vederzachte stralen warmte spreiden
bloembladeren zich aarzelend ontplooien…
dollende draken spelen met mijn gedachten
hun tongen vurig gespleten likkend
in de verholen hoeken van mijn brein
zo zonnig zoenend
bloembladeren verstrooiend
richten ze hun spleetogen
op de diepten van mijn ziel
daar waar ze willen zijn
pianonoten gezang klinkt daar
niet bekeken
wil ik worden
driftig speel ik door
hun hete adem strijkt…
alles in duister mysterie en rook is gehuld
De oorzaak en waarom ,het is daar een ijzingwekkende discussie gehuld in rook
Ja de bloem op de radar viel weg
Wat overbleef waren verkoolde lichamen,gesneuvelde dromen,gevallen speelgoed
Tussen de zonnebloemen van de Oekraiene
Bloemen groot en hoog met grote zwarte harten als zonneeclipsen met gele bloembladeren…
152
Bezig met laden