Alle inzendingen over bloempjes

Met veel kabaal kwamen de messen aangesneld, de kopjes, ‘k heb ze werkelijk niet geteld. Heel langzaam gingen de snijbladen naar beneden einde in zicht, de finale kon niet meer worden vermeden. Hun kopjes zo lief, zo veel, zo wit, ‘k heb ze niet geteld, maar na een zwaai van ’t mes, lagen ze allemaal onthoofd op ’t pas gemaaide…

Op haar gat, zat ze in 't gras alsof de wereld alleen van haar was, driftig plukte ze de bloempjes heur handen vol! Een witte auto reed langzaam voorbij, ze keek niet op- of om, alsof ze 'n wedstrijd aan 't doen was hoeveel bloemen kunnen erbij? De agent stapte uit z'n auto, vroeg: wat doet u daar mevrouw?…

Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

Ik zag met spijt, de bloempjes plots verkwijnen, één kleine troost; want ik, vergeet dit niet.…

Wat weemoedig kijkt ze naar de bloempjes, sierlijk en lief staan ze in ’t gras, want vroeger, heel vroeger, toen ze nog een kleine meid was, plukte ze handen vol.…

hortensia mooie bolbloem lieflijke roze bloempjes jullie geven zoveel vreugde bloemenpracht…

Maar al staan die bloempjes mooi te wezen in 't groene gras ik zou nu toch werkelijk willen: dat het ietsie warmer was: Want al heb ik de verwarming aan, ik verrek van de kou, dus ZON, Kom op nou!…

Vorige week om deze tijd, sneeuw ijs en kou een ritje leert: een weekje later, wat graden verschil en de kopjes van mooie tere bloempjes steken boven de grond. Hier en daar geel, wat paars met wit iets verderop een heel veld geel nee niet het gras maar bloempjes een wereld van verschil met toen!…

Madeliefje lief je bloempjes schitteren als sterren in het gras en zien er uit als was je blaadjes helderwit met hartjes in zonnegeel glans je in de stralende zon als een juweel madeliefje lief je bent een hartendief…

Ik plukte toen steeds bloempjes, ze was er blij mee…, want ’t is waar, Ik gaf ze steeds aan haar. Ik voel nog steeds de band met haar, het oude vrouwtje met haar schort. Het is zolang geleden, maar ik besef… ik hou nog steeds van haar Een echo uit een ver verleden, zo duidelijk en klaar, geeft mij een blij gevoel.…

Maar breekt de lente aan met nieuwe spruiten Dan zet ik straks de bloempjes lekker buiten!…

als ik de planten en de bloemen van water voorzie dan hoor ik in de verte een mooi refreintje in een prachtig liedje wat kleine blauwe bloempjes die samen smekend zingen “we hebben grote dorst ja, we hebben zo’n dorst och alsjeblief…Johny vergeet-mij-nietjes”…

Vogels stoppen met fluiten, Het wordt muisstil, Bloempjes ontluiken, Dit is alles wat ik wil. Kinderen stoppen met lachen, Speelgoed ligt onbeweegelijk op de grond, Ik zit hier op jou te wachten, Kijk wat dromend in het rond.…

Ze zocht zich een ongeluk in het weidse veld naar een klavertje vier Zoveel mooie bloempjes d'r wel niet stonden trapte ze in extase, als een wild dier haar hart en handen brandend trof ze dra daar een schone roos die haar van vreugde zowaar innig wenen liet…

Ze staat weer in bloei de appelbloesem wat is ze mooi met haar prachtige bloementooi uitbundiger en voller dan het afgelopen jaar raakt ze telkens weer m'n hartensnaar haar hangende trossen met sneeuwwitte bloempjes die als een waterval zacht dansen in de wind is ze een streling voor het oog en zo teer bemind…

van de bloempjes en de bijtjes steek jij mij nog het meest jouw angel zit mij in het hart als een splinter in het oog dat tot tranen toe bewogen mij doet balken als een ezel die blij is met het hout een huisje bouwt een bedje spreidt en wacht tussen de warme lakens vergetelheid... als jij mijn Julia zou zijn dan was ik er geweest.…

de wilde struik is weer gesnoeid en staat nu braaf te zijn tussen de andere borderplanten van dertien per dozijn hij groeit snel de kleine bloempjes zijn intens en fel laat zich gaan door overwoekering van alles in zijn strijd om het bestaan hij heeft nog één kans gekregen om naast saai weer extravagant te leven…

Een hof,een tuin onkruid,kruiden kruipen door en langs groene grond Ze geuren na een zomerse bui na mist,na dauw door zonlicht aangeraakt Ze maken het ...bont een overvloed aan bloempjes,bloemen Niet allen ken ik bij naam kan ik zomaar benoemen Door de Schepper zijn ze voor mijn oog? mijn neus?mijn vingers? gemaakt.…

De lente is in zicht de krokussen vertellen het met haar bloempjes hemelwaarts gericht in diep paars zacht lila wit en geel knus bij elkaar in het gras vormen ze een kleurrijk geheel ook het voorzichtig ontvouwen van de narcissen met hun kopjes op ranke steel wordt het weer genieten van dit wonderlijk lente tafereel…

ik heb bloempjes voor je gepakt zij bloeiden gewoon langs het pad de eerste stralen zon heb ik geregen tot rozerode kralen uit het blauw van de lucht streepte ik wit kant van de wolken heb alles verpakt in het bies van de mand die rondde onder mijn hand zo groet ik jou op dit vroege uur waar lente nog schemert naar het zomervuur…

Doen de bloempjes aan zijn, Liefdevolle plantje in mijn, Eerst zo onpersoonlijk raamkozijn, Mij, mezelf, een fractie meer, Beetje lichter, minder zeer, Licht in mij, een beetje meer?…

nu de zon uit haar schulp is gekropen en langzaam de temperatuur op zal lopen vlinder ik jou, vlinder ik jou geduldig kijkend inspecteer ik de struiken opzoek naar bloempjes die willen ontluiken vlinder ik jou, vlinder ik jou kan niet wachten tot ik weer bijen zal horen en verliefd zal zijn tot over mijn oren tot die tijd vlinder ik jou…

Ze vallen, ze vallen allemaal als blaadjes in de herfst als bloempjes op het droge als bomen voor de bijl. Ik zie ze komen volwassen groot en sterk en smelten bij haar eerste blik haar eerste lach. Echt mooi is ze niet met veel te grote oren en een scheef gebit.…

juist, dat zijn vleierijen met bloempjes en lieve woordjes bestemd voor je mooie oortjes verpakt als zoete lekkernijen zo, ik schenk je een bos viooltjes in gele en blauwe kleuren inhaleer... alle heerlijke geuren en koester, levenslang deze kleine symbooltjes!…

Half wakend zie ik mijn wachtende oude dag als een liggende molme boomstam op de vergane schors bloeien witte bloempjes tussen jong mos met jeugdige kracht maar uit de dode begroeide boom verrijst één felle reuze oerwoudbloem die ene gave vol wonderbeleven door hemelse machten mij alleen toevertrouwd.…

Zo kreeg ik een ketting van vrolijke, witte bloempjes, die ik om mijn nek en rond mijn hoofd drapeerde, zoals men in Hawaï toeristen begroet.…

Je bent zo mooi Odonata Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje gespikkeld en gestreept en om het uiteinde van je staart siert jou de blauwe band en dan die doorzichtige vleugels weefsel van flinterdunne kristallen draden waar de zon doorheen schijnt in een kader had ik je willen vangen met maagdelijk witte bloempjes zodat je onderdeel zou…

Ze vlijt de bloempjes neer tegen mat glanzende woorden en hoort de stilte galmen in de klanken van zijn naam.…

onder de oude herfst beweegt al nieuwe lente, spaarzaam krijgt gestorven blad een glinstering vol kleur dwars doorheen de broze nerven verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al en laten mensen glanzen het geeft niet dat het koud is de treurzin van de kortste dag verlangt niet meer…

Als een schaduw uit het verleden Huisde je in verre herinneringen Als de vergeten geest in een fles Huisde je er tot de eerste lentenacht Als zachte regen op het malse gras Ontwakende jonge bloesems De eerste bloempjes nog schuchter Langzaam openend tot hun volste glorie Verre herinneringen brachten jou Na een bittere winter ontluikende…