Alle inzendingen over bode

De bode wekt de dronken slapers met een saaie klacht Bezie mijn verkleumde tenen laat het volk maar deinen op een web, dan kan ik sluimeren onder dons, tot de pegels smelten.…

Geen, die de bode welkom heet, Wanneer hij, hoog in blinkend ijzer, Zijn speer laat zinken voor de keizer, En ongenodigd tot hem treedt. Geen huisman, die hij niet verschrikt, Wanneer hij, moe van weer en wegen, Bij 't ruisen van de najaarsregen, Om herberg tegen 't venster tikt.…

Landen is de luchten loslaten een deel van vrijheid opgeven de aarde raken vanwaar je ooit onhandig met misslagen opsteeg waar de warmte van de moederborst nog immer nagloeit door voorjaarsnachten kil en guur de vacht nog dof en donzig daar terugkeren, glorieus en machtig als een geslepen edelsteen in de kroon van de schepping is het…

je hart gaat kaalgespeeld rondzwerven van het verdriet overreden kampmens overhangende familiefoto op kaneelbruine kleerkast met bamboe- boeken scheefgegroeid…

Opnieuw de nachten vullen met dromen hoog in de lucht vertrekken vogels richting het zuiden Het noorden blijft rood op je rug gloeit het vuur nog na koel vertel alles nog eens In de schelpen hoor je de smaak na alles morgen wordt vandaag verlicht zijn de aders van de stad…

Ik had een mega-appel voor de dorst en ik verveelde me, wat moest ik doen? Iets nuttigs kopen voor mijn lieve poen Geen saaie, monotone eenheidsworst Ik kocht een kleurig prentje tegen ’t geeuwen Dan hoef ik niet meer op de Dam te Schreeuwen…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

waar ik kijk naar de kisten die veel te vaak en zo frequent door steegjes en straten gaan verduistert ons een grote wolk alle dagen zoals de nachten zijn die wij het liefst verjagen willen met het zaad van vierend leven waar de ruimte van de afstand zich met zwarte sluiers behangt voor processies van een afscheid zouden wij liefst met…

Ik zie hem wel, maar hij is er niet Een lege blik zonder herkenning maar met de diepte van verdriet Soms loopt ie me te zoeken terwijl ik er gewoon ben waar was je nou, vraagt ie dan er was iemand die ik niet ken Ik ben er wel maar hij ziet me niet voor hem ben ik een ander of..degene die hem in steek liet Soms lieg ik dan en zeg…

Denk ik aan een vakbond, zie ik ruzie makende bestuurders zonder oog voor het verleden met de waan van de dag als dubieuze dominees op hun vliegende hollander de passie preken. En noemen ze elkaar nog kameraden, behaagziek op achterbanken van hun statige dienstauto's gezeten, zijn ze hun bestaansrecht, Herman Bode's "Willen we naar de Dam…

Een mistige dag bode van een somber humeur plots is daar de zon…

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

wie ziet de stille in den lande gaan de bode van achteren vrij van zwaartekracht?…

Zo rijk de avond is aan schemer zo rijk het avondbrood was het maar dat dat ons het leven bood het ware al heel veel bij al die mateloze nood…

het vertrouwen was groot die dag in het bos bij de kabbelende beek zij sliep en hij keek over het mos wat de natuur hem bood…

bloem Zoals een paradijsvogel wenkt met zijn veren De wenk werkt Daar nadert een snuitkever Landend in een warme kegel Een wollige houtbij hangt boven de helmknop Stemt de trilling van vliesvleugels af De plant gunt zijn bode een deel van het meel Dat verstuift in een gele fontein De bode brengt het over Verzameld in korfjes aan de achterpoten…

Maar het overschot vangt nu een groot bod. Vraag is : wat moet er dan zijn verteerd ?…

Ik ben een beetje kleurenblind vooral voor groen en rood maar sinds de meidoorn mij van dichtbij zijn tranen bood wat minder misschien…

Gewoon spontaan Bood hij haar zijn hulp aan. Het was voor haar wel wennen Hem zo te leren kennen, Maar is er toch op ingegaan. Met spontaniteit Win je het geheid.…

bood hij de ontheemden troost? de weemoedigen wortels?…

zij boden schaduw aan lachten om de zon die ons dit had aangedaan zij handelden in vraag en boden ludieke nog niet genoten oplossingen aan ook zij konden niet leven van de wind alleen pakten aalmoezen aan voor een goed bestaan vaak deelden zij illusie met de waarheid in het midden onaantastbaar zonder schikken prijzen…

De vieren-gevers zijn weer hier en maakt me dat soms even boos, ik gun ze ook wel hun plezier en schenk hen zelfs een rode roos!…

hij heeft - ten slot daar neergestreken - toen d'eerste druppels blonken van de nectar die zij bood een enkele gelikt, gedronken. en zij, zachtrose, ontsloot.…

als je straks het smaken proeft van liefde, op wat wittebrood bedenk me dan in natte dromen en de zachte bruid die jou haar allermooiste hartslag bood…

Hij wachtte vergeefs op de bode. Er kwam maar geen post en hij doodde de tijd op het veld tot er post werd besteld. Hij kreeg kaarten: een gele en rode.…

Het productieverbod Is dan aan bod.…

Een stiekeme koopman in Milaan Bood me antieke straatstenen aan De prijs was heel laag En hij mompelde vaag Dat 't om een gat in de markt zou gaan…

tot nu toe gingen kapitalen vooraf, boden onderkast het hoofd drongen zinnen zich op wemelden letters tevergeefs en nu, nu ik er over nadenk, denk ik Het kan me gestolen worden…

Toen silly Bill Gates in de Silicon Valley Weer fijn zat te bridgen met hartsvriendin Elly Bood hij tegen Macintosh, Wizard of OS Een mooie drie sans met systeem MS-DOS.…

toch was het liefde toen ik jou eerst mijn boze rug toekeerde onmacht verpakt in woede om de tranen te verbloemen de nacht die voorbij ging zonder slaap en in het duister dat geen bescherming bood tegen de kou die ons bed beheerste die uren het rood van de zonsopkomst bood slechts letterlijk verlichting voor een pijnlijk weerzien daarna…