Alle inzendingen over bomen

De bomen zij staan, Daar waar zij blijven, Als ik ben vergaan.…

de nesten in zijn takken waren pleisterplaatsen voor vogels van divers pluimage ze kwamen en gingen hingen hun buidels vol hoop en zegen onder zijn oksels groeven zich in onder zijn schors terwijl hij een zwanenzang componeerde hij spande zijn netten tot ver buiten de bebouwde kom van heinde en ver kwamen ze om de jaarringen in zijn…

Ik heb mijn handen om jouw schors gelegd en zacht bevoeld, zoals een blinde tast. De diepe barsten in jouw bast betast, het braille dat op stam is ingelegd. Een oud verhaal dat hier geschreven staat, hiërogliefen uit een verre tijd, zo zorg'loos ooit de liefdesgod gewijd; van altijd zomer spreekt dit stil dictaat. Mijn vingertoppen…

voor J.B.Charles hij kocht destijds een boom nou ja een stek eigenlijk heeft er een plek voor gevonden een tak was het meer niet maar met wortel en kluit hij heeft hem zien knoppen bloesemen en bladeren en mijmerde over brandhout dat wellicht na zijn dood...…

Kerst Boom opzetten Veel lichtjes erin Buiten is het donker Het licht zit in onszelf We weten elkaar steeds te vinden Ik ben nu in gedachten bij je Graag wil ik dat jij je dromen waarmaakt Dat je huis jouw kasteel van geluk zal zijn Dat je Kerstdagen het licht geven dat past bij jou…

de bomen ze strekken hun armen naar boven oranten reikende nog naar ik weet niet wie…

Met liefde kerfde jij je naam in de bast van een jonge boom bleef daar toen een tijdje staan vertraagde tijd als in een droom Vaak kwam jij daarna nog spelen speels lachend in het vrije veld en wat alleen de jeugd kan velen de dagen werden niet geteld Nu, staat de boom op eigen erf volgroeid en rijk aan vruchten geeft schaduw aan mensen…

Gelegerd op het oude lover, Bij beukenstam, als aan een drempel, Waar takken hangen dakswijze over, Wij zoeken rust als in een tempel... De lange, donkere twijgen deinen, Door luwe luchting opgetild, En wuiven voor de bladerschijnen Van gulden loofwerk, zon-verstild. Soms zijn 't maar bladerschijne' op blàren Die roeren voor het…

: vallende bladeren niemand behalve een enkeling kan de boom vragen wie zij is ook de wetenschapper geeft slechts zijn antwoord, bomen niet…

na ring groeide mijn boom Nu in de herfst van mijn droom Tel ik de ringen die mij verhaasten.…

kennen althans niet helemaal, gevangen als je zelf bent tussen geest en lichaam, noch het ene nog het andere is die boom en zijn de bomen…

Waar de schors Van de bomen Is gereden, De dader onzacht Tot stilstand kwam En daarna veilig Tussen zes planken Opgeborgen Groeit het nieuwe Leven, uitbundig en zacht Met mooie hoeden, Mooie stelen, Mooier dan je Ooit had verwacht…

Boven kerken, huizen, bomen Duik ik in een tuimelvlucht. Onder vleugels rode daken Stijg ik weer met oergerucht. Zilver van sloten en kanalen Blinkt tussen groene stroken land. Onder mijn voeten licht te wachten Een gillend spoor van moord en brand.…

Hoor hoe 's nachts de bomen middels het ruisen van hun bladeren, over heel ver terug verhalen, vóór het vleeswezen genaamd mens zijn eerste stap op aarde deed, en al gauw met bijl en zaag zijn claim op hout begon te eisen. Bomen staan, zij liggen niet. Hun leven overspant de eeuwen.…

In Den Haag houden ze van ‘t kappen van bomen op het Plein zouden de bomen te veel dromen Langs de grachten en de straten en zelfs in een bos is een boom maar een boom en dus altijd de klos Immers mensen willen scoren en de beste blijken dus is hun pad bezaaid met houten, stramme lijken Van parken maakt men multifunctionele plekken waar mensen…

Rommelen in de marge heet mijn bestaan Ik weet het nodige maar doch vooral onnodig Waarom niet ontdoen van die veel te zware mantel, aangeschaft omdat koude leek Verkoop hem, zet hem in de etalage, te kijk voor de lichten van aard Zij zullen vinden wellicht een sprank mededogen, welk ze ontberen Een teveel aan last kan mij doen…

de boom die er staat in het halfduister en op de rand van de winter een stem van hout die zegt ik houd stand ingesloten door zomerlicht deelgenoot van sterrenwolk alles in het dagelijkse ingebed zelden het onvoorziene dit lijkt dan ook een kwestie van routine…

boom Boom gaat een trui beginnen…

jouw bestaan zo groots voorbestemd om te geven bij leven en dood…

Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen, Die onze biddende gedaante nader komen: Wij strekken evenzo onz’ handen hemelwaart; Maar onze wortelen zijn machtig vast in d’ aard.…

In m'n dromen staan veel bomen staan er alleen, in rij in hun lentetooi Even mooi in hun herfstgewaad en naakt... ontkleed in winters tij Vervuld in zomer overschaduwd terrassen diepgroen tot in de kruin Ik ben blij dat ik over bomen ook vrijelijk kan bomen.…

onder de bomen schuilplaats voor 'n plotse regenbui Ik heb het al jaren eerder vergeleken Het antwoord schuldig tot op deze regendag Tussen spreken en verstaan 'n verschil als tussen zon en maan hemel en aarde.…

1 De kracht te hebben je schoonheid te verliezen boom te zijn met alleen je stam 2 Geen hemel zo hoog of hij zal ernaar grijpen alleen zijn wortels nog -------------------------- Uit:Geen hemel zo hoog Agathon, Bussum, 1983…

In de bomen rust de tijd. Het pad leidde naar een oude leemput, die er niet meer ligt. Het gaat nu nergens heen. Ik hoef mijn pas niet te versnellen. De vogels zingen en een konijn dat zich verspringt, vlucht in de bramen, een kleine dendering van doen en laten.…

Een spoor van groen komt mij tegen; met nijvere steken in de hemel gezet, zigzagvegen in het boven blauw. Haar zwijgen is vergeven aan de grillen van de wind, gniffelt met giechelende vogels, juicht over daken, toont de portieken. Laat maar waaien zingt het loof. Haar stammen kunnen dragen. Haar stilte wortelt diep onder de schaduwkronen…

In het bos staat een boom te sterven en onder zijn bast dragen de nerven de kalende kruin hoog in de lucht. Zo zoeken vogels in hun ijle vlucht, een nestplek voor ‘t komend geslacht, en een rustplaats voor de lange nacht. In het bos staat een boom te sterven, maar houdt over jou en mij de wacht.…

, hoge, heilige boom, je verdient onze Affectie als geen ander en je hebt recht op Een zoveelste loflied, je reikt naar de hemel Zoals ook wij tot in eeuwigheid reiken Ik omhels je met geheel mijn hart, geheel mijn Ziel en geheel mijn verstand tot aflijvigheid Ons scheidt…

Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen, Die onze biddende gedaante nader komen: Wij strekken evenzo ons handen hemelwaart; Maar onze wortelen zijn machtig vast in d' aard.…

Ik wil nú een boom zelf geplant met vooruitziende blik uitgegroeid tot een gigant, zó dik. Van twijg naar tak naar troostrijk bladerdak de zachte bast tegen mijn groene wang eronder zitten met antiek verdriet je raadt het waarschijnlijk allang: toen het moest, plantte ik hem niet.…

de boom staat op een plaats waar ik voorheen nooit ben verbleven de lucht om hem heen is nog steeds lucht, al duizenden malen ingeademd is het omdat ik er nog niet was en is de tijd meegegroeid in zijn vest van hout zal de boom mij herkennen, ook al is hij bladerloos en de enige in het bos gelijk de majesteit zonder hof is het maaiveld…