Alle inzendingen over bonzen

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Vanuit mist, intense stilte Duikt het weer op, hunkerend Is het er nog altijd Nadat jij dat van jou tot stilstand Bracht, was daar goddank de dichter Die het mijne in leven wilde houden Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie Zonder hem had het mijn bloed al lang Niet meer rondgepompt Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde Defibrillator…

uit het donker van mijn kamer staar ik naar het maanlichtraam ik luister slapeloos naar de echo van een verre hond mijn slapen bonzen mee met het droeve dier en ik heb meelij met zijn buren…

Maar 't bonzen van het bloed kent hier geen mededogen en ook haar handen niet, vervuld van tederheid, noch hare mond, begeerlijk, warm, bereid, en onweerstaanbaar als de helle brand der ogen, die stervelingen noopt tot duurzaam onvermogen èn hen schatplichtig maakt in alle eeuwigheid.…

Zoals jouw hoofd het kussen raakt jouw voeten speels de lakens plooien mijn hart het bonzen even staakt zul jij mijn kilte snel ontdooien.…

De geur van je borsthaar ruikt naar Thuis Het bonzen van je hart klinkt als een spreekwoord, maar ik verander het: Zoals je hart voor mij bonst, bonst het nergens……

plotseling huil ik om de zangvogel van zoëven die haar zoete deuntje zong hoor het bonzen van de gong eenzaamheid door schilderijen van verlorenheid en kijk omhoog kus de hand van de zon het licht van de kunstenaar ik geef er woorden aan…

Ik doe alsof het mij niet uitmaakt Dat jij mij kwetst keer op keer Al voel ik mijn hart bonzen De spanning in mijn lichaam stijgt Ik blijf zelf geloven dat het goedkomt Dat jij bent wat ik wil Terwijl mijn diepe gedachten Toekomstige plannen langzaam veranderen…

Movila Verde, honderd klokken bonzen. Daar luisterde, diep in gebed verzonken, een misdienaar naar hoe die klokken klonken. Het trof hem diep, vooral die éne bronzen.... “Waar is mijn GSM”, vroeg hij bebloed, “ik heb wel dertig kilo bel-tegoed.“…

Jouw oogopslag verraadt jouw kleuren die je tot dan toe goed verborgen hebt weten te houden onze onzichtbare lijn is duidelijk voelbaar en laat jouw wangen blozen je hart sneller bonzen woorden lijken overbodig daar gewoon zijn al genoeg is…

het ontwaken met lege handen nog geen besef van tijd, beslagen ruiten met mijn adem van vannacht met op het kussen nog de bonzen van het hart ‘k zou mijn leegte willen vullen met zaken die ik niet wil maar die ‘k moet dragen zoals de oren van mijn bril ik zou willen zijn met hem die ik slechts ben – een mens zoals die ander maar dan…

Dan gaat er van binnen iets gloeien dan rommelt het in mijn maag mijn hart gaat sneller bonzen om me heen zie ik alles vaag Als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij.…

De liefde die je gaf, deed harten sneller bonzen. In goede of slechte tijden, verzachtte je de pijn en het lijden. Een hele natie wist je te binden, omdat je steeds een oplossing wist te vinden. Een mensenleven gaf je steeds weer zin, jij, de liefste, de hartenkoningin.…

Onze harten bonzen door jou en om jou en steeds minder voor jou.…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

mijn hart gaat sneller bonzen, alles om mij heen ziet vaag. als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij. we lopen samen, hand in hand de uren vliegen voorbij. maar dan open ik mijn ogen. en ben jij niet bij mij daarom deze dromen. die brengen jou en mij wat dichterbij…

Wij bonzen luid op Onz’ borsten Wij talmen niet uit te roeien Wij die niet vrezen De wrake van Ons…

je koos voor rood omdat je blond wat dommer vond het hoorde bij onstuimigheid maakte je apart en paste bij het wilde bonzen van je hart je ogen worden groener je huid is licht en altijd breekt een glimlach je gezicht je lippen hebben het fluweel van rozen ze vormen woorden maar zijn eigenlijk geschapen om te kozen jouw lichaam is…

De zon staat laag in een zwakke schemering in de lucht overheersen oranje en zwart Straks zal de duisternis als een deken op je vallen je zucht nog even je laatste leven Ik vecht tegen het bonzen van mijn hart de prikkende tranen achter mijn ogen Blijf! Blijf alsjeblieft bij me!…

merel hij zette zich voor mij neer ineengedoken en brutaal bij het schijnen van mijn lamp hij ging niet aan de haal vertelde zonder fluiten in stilte zijn verhaal leidde mij van zijn nest waarin de schalen barstten beschermd door ma ik begrijp je merel kerels onder elkaar heb ik je door ik begrijp je annonce en voel je hartje bonzen…

Wie is daar die mij roept Mij smeekt om hulp In de leegte van eenzaamheid Het omvat een schulp Met een schraal geluid Hoor ik daar die ene stem Nee, het is geen onbegrensde stilte Van onbereikbaarheid wat het kloppend hart laat bonzen In de schemeren nacht van de sluier het is allang geen gesloten kamer meer waar tranen van melancholiek…

Als ik uit mijn hoofd ga en afdaal daal en daal tot in mijn hart daar is het zacht zachter dan zacht een warm huis van vlees een baarmoeder van rozerood als ik luister voorbij het ruisen van mijn bloed voorbij het bonzen van mijn hart hoor ik stilte, meer dan stil dan onhoorbaar geluid ruimte die me omsluit duisternis verlicht…

harten bonzen meningen vederlicht Zwalkend in een doolhof de route verloren uitverkoren geen kant kan ik op bijtend in het stof…

Klokken laten haar hart niet meer bonzen. Steeds meer roekelozen en bozen sluipen door de donkere straten voorbij slapende in dozen. Wie zal niet blozen bij het zien van dit verval. Het erbarmen is voor de bozen die rechtvaardige willen lozen.…

Dan het bonzen op de deur, je schrok je bijkans te barsten, konden die gasten niet bij de bel, dat bonzen, ruiten die zowat uit de sponningen sprongen. Dan kwam hij binnen, niet alleen, had een heel gevolg om zich heen, wat een festijn zou moeten zijn, werd een avond met haast een tik venijn.…

Hoelang… Voetstappen sterven weg, een stem eindigt als enkele fluistering herinnerend aan toen… Stilte trapt pijnlijk op mijn hart niets is nog te horen alleen de tijd die meedogenloos rimpels van ouder worden achterlaat… Een leegte vult de kamer de woorden van ‘nooit meer zijn’ bonzen ongedurig op de deuren, ik laat ze binnen……

De vale ochtendschemer De warmte van je lijf Jouw armen om me heen In ons knusse slaapverblijf Het bonzen van jouw hart Mijn vingers door je haar De kleding die je draagt Als ik stiekum naar je staar De geur van verse koffie Het ritselen van de krant Gezamenlijk ontbijt De poesjes in de mand Het ochtendritueel Onze lichaamstaal De schone…

Aarzelend Onrustig voelend Kijk ik naar je Ik kijk je aan Maar ook weer weg Langzaam Mijn hart bonst Bijna pijnlijk Hard gaat het tekeer Ik beweeg Twijfelend mijn lippen Maar er komt niks Hopend Op een bemoedigend knikje Kijk ik in je ogen Mijn hart stopt Met bonzen Even voel ik niks Mijn mond beweegt Ik praat En…

in de fantasie ook voor ons aan het eind de zonnebloem met gele dromen bloeien zou is uit,we zijn afgeschreven,opgejaagd grijpen goedgelovig met verkleumde handen met vertragend bloed waarin de nacht weent en bonzen aan de ingekerfde hemel een verre geest roept : er is geen eind zo vliegen we langs de wanhoop de laatste meeuw heeft ons allang…

Als beren op deuren bonzen.…