Alle inzendingen over boomstam

Wortels die vergeefs Naar water zoeken Wanhopig op zoek naar Water voor de dorst Ondergrond die geen Leven meer geven kan En ik die zo vertrouwd Ben, die de boomstam Ben en voel dat er Uit mijn takken Geen nieuw leven meer Groeit, doch alleen Nog de dood…

Mijn sporen heb ik Achtergelaten in dit Blok hout, vingerafdrukken In de tijd die mijn bestaan Bewijzen, en elke steek Die mijn leven hakt in Wat ooit boomstam was Brengt mij dichter bij Mijzelf, de mens die Ooit ik was, en die uit Het niets geschapen werd…

wat we missen is een stukje boomstam van pakweg zo'n 60 cm zo op het oog een vreemd gegeven wat bezielde degene die de zaag hanteerde was het moedwil vandalisme misschien wie het weet mag het zeggen…

De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept.…

Met mijn ogen dicht zie ik Heel helder voor me wat voor Vandaag het belangrijkste was: De storm te doorstaan die Allerwege aangekondigd was - De boomstam die kranig groeide Uit mijn gepijnigde ziel niet Ten prooi te laten vallen Aan de nukken van het weer, Het rukken van de wind…

Een ijverige mier met een boomstam op zijn rug bouwt aan zijn toekomst. Wollige schapen plompverloren in de wei warmpjes bij elkaar.…

Wat Biesbosch-bevers blijkbaar niet beseffen: door al ‘t geknauw, geknabbel en geknaag stort elke boomstam steevast steil omlaag om hen, tenzij ze ’t treffen, hard te treffen. Wat opvalt bij wat neervalt is de zwaarte en daardoor hebben bevers platte staarten.…

Ergens in de buurt van het park Stond een grote Lindeboom We speelden daar als kinderen graag rondom de Lindeboom Ik dacht dat dit nooit over zou gaan Want altijd waren we daar We sprongen rond de Lindeboom en waren onvermoeibaar... De jongens en de meisjes ontmoetten daar elkaar Daar bij die mooie Lindeboom voor ons zo heel erg dierbaar…

Nu, horizontaal, na je dood ben je kleurrijker dan voorheen de overgang naar het kleinste waaruit je was opgebouwd onderga je verheven en waardig Je ontvangt en herbergt vandaag levensvormen van ander allooi met een gewijzigd kaliber word je gestadig bestookt De regen raakt wel dieper maar de wind om je huid breekt geen armen meer…

De rechter zware arm van fraaie Wilgenboom langs de schors gescheurd wordt straks geamputeerd haar schoonheid ligt nu kreunend in het gras lichamelijk is zij aangedaan treur in alle naaktheid zelfs de wind kermt mee hier treft hem geen blaam wiegen kan ze daar wel laten dat richt zich naar de sterke kant…

En waar de boomstam staat, Gegroefd als'n oud gelaat, Spitst ze haar kin naar boven, Waar al de lovers stoven. 'k Wou het liep al zo naakt Wat recht is, welgemaakt, En wandelde in de zonne... En de rest in capuchonnen.…

De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept. De maïs bloeit hoog, ofschoon vast omslingerd door dichte haagwinde. De kale akker is vol damp, die zacht voort schuift naar natte bomen. De kastanje valt... Zal hij wintervoorraad zijn of een nieuwe boom?…

Half wakend zie ik mijn wachtende oude dag als een liggende molme boomstam op de vergane schors bloeien witte bloempjes tussen jong mos met jeugdige kracht maar uit de dode begroeide boom verrijst één felle reuze oerwoudbloem die ene gave vol wonderbeleven door hemelse machten mij alleen toevertrouwd.…

het eerste scheepje een uitgeholde boomstam bracht lang geleden een vederlichte lading mee het was alles wat we wilden tot het zeilschip met één zeil ons ietsje uit de wind hield dat was alles wat we wilden een schip met méér zeilen hield ons nog meer uit de wind alles wat we wilden onder het wegstervend licht vaart…

het oermt over akkers dringt in kale takken winterkou ronde toon, verzoening die boze geesten verjagen zou adventstijd in Veele Giezelbaargbloazers luisteren nauw signalen, liedjes blazen melodietjes met hun hoorns in touw twee helften boomstam hol samengevoegd klinken vol en diep, kilometers wijd midwinterhoorn in Westerwolde de oude…

Reuzenpanda's op jacht om een vrouwtje aan hun haak te slaan Moeite kost dit zeker Geurklieren worden, staart en billen over een boomstam wrijvend echt enorm geactiveerd Zeer beperkte vruchtbaarheid; timing gewenst Beslist gewillige vrouwtjes paarlustige mannetjes Helaas door zeer uiteengevallen gebied slecht of helemaal onbereikbaar…

het moment bestaat uit zandkorrels ergens groeit mos op een boomstam het lijkt alsof we wachten er is niemand langsgekomen misschien later op de dag het heeft nog niet geschemerd als tussentijdse bestemming is je mond gevuld met smaak naar verre woorden voorlopig valt de deur in ‘t slot blijft een dag gelijk aan vertrek is de vlucht…

hier gemoedelijk afwegen Druppels vallen tijdens een mijmering Vredigheid boetseert de beleving Watervocht op bladgroen Regenjas in goed fatsoen Naaktslakken kruipend over rottend hout Vogelzang klinkt vertrouwd Regendruppels uitvergrotend in een plas Een badende appelvink die aan het genieten was De bonte specht loerend vanuit een holle boomstam…

Wat zijn we onvoorzichtig geweest Wat was het ieder voor zich, hoe ving De overheid bot; het lot hebben we Getart, apart dat dit gebeuren moest Om ons bewust te laten worden Wakker gepord, zullen we nu zuinig Zijn op onze planeet, mist en smog Zijn verdwenen, na wreed en pijnlijk Ontwaken, ieder zal initialen kerven In stamboom, boomstam…

hij dwaalt In achteraf contreien Waar een zweem hangt van ketterijen Het is er niet pluis Bomen verworden er tot gruis In onsamenhangende rituelen Zwammen verderfenis uitdelen Diep in dit Veluws woud Waar schimmigheid z’n spel opbouwt Dood hout verstopt in krochten Stammen zwieren in allerlei bochten Hier miezert schimmigheid Menig boomstam…

Een kangoeroe kwam op een boomstam over woelige baren van Australië naar het mystieke India gevaren. Thuis had zijn meester hem voorgelezen, dat men te India een goeroe kon wezen.…

hij zei: als ik niet meer ben laat het iedereen en niemand weten al degenen die ik wel of niet ken vertel het geen mens want ik was ook hen nu en in de toekomst en verleden vergeten begraaf me in het bos stilletjes – zand er over zoals ook een daar gelegen boomstam wordt verteerd en overwoekerd met mos dek me toe met afgevallen…

Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij Reeën dartelend aan de bosrand Een zandhagedis zonnend op een boomstronk beland Zwijnen die schurend tegen een boomstam liggen Een zeug…

Kracht uit zich door een natuurlijk geweld Gaten tussen bomen Een boomstam door natuurkracht geveld Een zwarte specht was in je gekomen Gehavende stammen vertellen over eeuwen In jouw holten sliepen spreeuwen Je hart was rot tot diep in het zicht Een proces dat doorging totdat je was gezwicht Verspleten tot houtige vezels Judasoren vergelijkbaar…

Olivier Bommel en Tom Poes bezoeken dikwijls Donker Bomen Bos bij Rommeldam, waar avontuur loert achter elke boomstam, hen roept naar onbekende wereldhoeken. Na griezelig wagen en onderzoeken komen de twee vrienden, vermoeid en stram, terug in dit rijk van schimmel en zwam. Hun belevenis bereikt de boeken.…

Vogeltjes verdringen elkaar beurtelings op het voederplankje, op veilige hoogte aangebracht op een afgezaagde boomstam, en bekvechten om de stukjes van het oude brood  die er zojuist zijn neergelegd. Voor wie het nog niet gemerkt heeft; ik heb er zin in vandaag!…

gaat er niet op de vlucht Je kunt ze achter een dikke boom bespieden Daar over het lang verdwenen pad Ja, daar ligt een modder bad Waar zwijnen zoelen en kroelen De teken op hun lijf zullen dat straks voelen Schurkend tegen een boom Ongedierte die in hun vacht woont Ze worden door schuren kapot gemalen De varkensharen kun je zo van de boomstam…

De boomstam kraakte… ik kon niet meer terug. Toen daalde een lichte nevel (dàt was het bangst), Doch, hand in hand, ging 't voorwaarts, blind en doof. Daar landden we aan… en toen eerst brak de brug.…

Een mier met een boomstam op zijn rug bouwt aan zijn toekomst. Vlinders klapwieken zacht met hun vleugels geluidloos applaus. Vogel op telefoondraad luister gesprekken af lacht en vliegt weg. Mensen en mieren werken zich in de nesten ze willen te veel. Meeuwen vechten om een broodje halfom de sterkste neemt alles.…

Haar knappe gelaat is reeds in bladerloze takken veranderd en weer doet zij me huiveren van diepe ontroering, hoe haar slanke benen, spiegelglad, lang en elegant als de boomstam van een berk, de wind trotseren, de kou weerstaan, hoe ze op het topje van haar gespierde tenen staat als een eeuwenoude godslegende in de balletkunst, sterke takken…