Alle inzendingen over boos

Ik noem je blank en rond je heupen en je mond je heet Isabelle en je blankheid verlicht de nacht De maan zegt daar niets over de wolken halen hun schouders daarover op, verdoezelen je borsten, die opvliegen tussen blad van bos loofwoud in winter dat zichzelf verliest droomt van maretakken…

Toen het dak was gevallen knalden de vensters uit zijn hart braken zijn ribben in snikken en zoog zijn adem hem slurpend leeg Met een jas die niet van hem was liep hij weg -met de hond- naar een plek in het bos om zijn ogen te laten rusten in het zand De tijd was niet van hem evenmin het zand dat woelde hem was alles ontnomen hij had…

ik sta bij het raam en kijk naar buiten, naar de bomen die groeien, het gras zo groen, de auto's, de dieren, het land en het bos, ik kijk verder dan ik kijken kan, ik kijk naar het venster, naar de vlieg, naar de vogels in de bomen, ik wil erheen naar buiten zo vrij maar ik zit opgesloten in mijn eigen gedachten.…

In stemmingen soms boos, soms blij. Al lang op leeftijd toch puberaal verlegen. Vaak ben je zo afwezig en zo stil dan denk ik waar is het kind in mij gebleven. Ik snap het best dat je eruit wil maar toch blijf nog maar even.…

De regen is boos diagonaal giert zij de zon negerend gedoogt zij geen boog Haar ritme is verstoord zo laat zij rivieren overstromen bergen veranderen in modderstromen en brengt zij doodt en verderf Op Afghanistan regent het TNT in een eindeloze dorre vlakte Beursgenoteerd waarvan akte…

in het bos van de eenzamen ontwaak ik in een leven niet van mij voorbij schieten de beelden en ik denk aan haar haar gezicht dat ik verlies ik dwaal verloren tussen de bomen op zoek naar de stilte waar ooit de rivieren van verdriet niet meer stromen ik voel mijn tranen kolkend langs mijn wang en ik ben bang zo bang…

hoezo ben je nog als de dood voor als hij komt, alsof de angst je klemvast houdt in zijn verkilde greep je weet, dat maakt mij machteloos en boos, alsof de dood niet bij het leven hoort de vrouw die zwanger is weet zeker dat zij eens moet baren het doodgaan past de mens we zijn ervoor geschapen…

wolken drijven doeken voor het bloeden van de zon zegt mijn naamgenoot, de dichter onverschillig onder herinneringen valt sneeuw uit de vogels fluit bos je ruikt alleen kleur er balkt een ezel hij weet het niet ze hangt haar was te drogen over een rol prikkeldraad -------------------------------------- uit: Sommige gedichten…

de tijd vergrijst mijn haren in een jachtig bestaan ik probeer wel te slenteren maar kan niet blijven staan de kleur van het leven schenkt mij maar even een net gekleurde kop met een volle bos erop ik veins mijn evenbeeld in getemperd licht die het spiegelbeeld in valse hoop verlicht…

Een op de drie klanten hangt bij het raadplegen van de klantenservice boos op. Een onderzoeksbureau heeft laten weten: De klantenservice loopt niet steeds gesmeerd, Te vaak is er een klant die gefrustreerd De hoorn woest op de haken heeft gesmeten. Ik stel hier die conclusie aan de kaak: Waar zit bij mijn mobiel dan wel die haak?…

ik was de laatste jaren geen goede dochter, toch hield je van me ik was boos omdat je weg ging, maar dat was jaren geleden ik heb je nooit vergeven ik was een vaderskindje, we waren altijd samen toen je er nog was kon ik de laatste jaren niet meer doen zoals vroeger samen alles doen, onafscheidelijk zijn, van elkaar houden nu heb ik…

Thuis, ik zie waar je zit en dat maakt me verdrietig Thuis, ik voel wat je zei en dat maakt me boos Ik kan niet zeggen dat ik je haat, want dan geef ik toe dat ik je graag zie Ik kan niet zeggen dat ik je mis, want heimwee voel ik niet Verschillende gedachten razen door mijn hoofd Aanvaarden kan ik wel, begrijpen niet…

Een leeuw die door het bos liep brulde niet maar zei plotseling “Piep”. Een aap riep uit een boom omlaag: “Hebt u soms de griep vandaag?” “Ik voel me fijn,” zei de leeuw, “maar ik heb geen zin in dat geschreeuw. Laat mij voor één keer in mijn leven ook eens een aardig piepje geven.”…

Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…

Ik was kwaad en boos, wat was er met me loos? Ik werd bang en wanhopig, zelfs als ik in bed lig. Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

Daar op dat elfenbankje in het bos, kuste ik een mafkikker van heb ik jou, opdat het een sprookjesprins worden zou, en vlijde me gewillig in het mos. Maar na afloop was ik niet echt voldaan, toen uiteindelijk bleek dat ik de nacht, met Klein Duimpje had doorgebracht. Hij hield zelfs zijn zevenmijlslaarzen aan.…

Dat mooie Kunstwerk Iedere dag Weer in de Lucht De kleuren pracht Die de natuur Ons laat zien De afwisseling In kleur en beweging Van de lucht De wind De warmte De koude De zon Het bos De zee De aarde Moeder natuur Laat zich In alle pracht Zien…

wat mooi, die tinten in het bos! dat geelgoud bruin! uitdagend groen het mos!…

De westenwind rukt oude blaadjes los Het rad van tijd dwingt bomen tot ontgroenen Nóg staat de koude in de kinderschoenen Een hond speelt in z’n eentje bij het bos Nee, geen verveling voor het vensterglas Wel wou ’k dat ik nog één dag achttien was…

Jan Jacob Krediet Van den Bos, RijksDichter van Ons Koninkrijk der Nederlanden.…

allerliefst En… wat kreeg ik terug Niks… alleen maar jouw streken, Die raakte mij het diepst Geen romantische liefde En dat ik dat pikte Dat jij mij soms zo pijn deed En dat mijn hart het ook nog eens slikte Maar buiten al die streken Was ik superverliefd Ik ben nu zo furieus Dat ik het pikte Ik had gelijk al hard moeten zijn Als ik boos…

------------------------------------------------ toelichting: Stadsecoloog Remco Daalder merkt bij zijn observaties in het Amsterdamse bos qua partnerkeuze geen verschil tussen mensen en de vogels die door de hittegolf aan de tweede leg gaan.…

En toen was het gedaan opnieuw beginnen maar voldaan tarwe graan velden zomers groen zwanen eenden duiven egels lopen over de nacht het plantsoen de kade verhalen een bocht in het magische bos meer vragen dan antwoorden de klos het pad door het landschap boodschap winkels mensen wensen herkennen realiseren aanbidden vereren…

In het stille bos klinkt de verre snelweg zacht als bomengeruis. We gaan door het bos, komen op een oud landgoed: hier zie je echt woùd.…

Het was een snikhete dag en de bos bloemen, die ik in een kiosk had gekocht, begonnen al snel slap te hangen, hoe ik ze ook mijn liefjes bleef noemen, ze waren te zeer aan water verknocht.…

takken zwaar van slaap sluiten het pad met donker af het is al laat de lichte trippels van de muis geven de nacht een licht geruis oehoe van uilen vermengt zich met het huilen van de wolven in het bos de fee kijkt samen met de prins naar flonkerende sterren gezichten warm verlicht door manestralen reiken naar omhoog…

Lente zorgt voor blijde stemming Maakt een gevoelige snaar in ons los Geeft ons blijde verwenning En spreid magie over ’ t bos. De zon speelt kwistig met haar stralen Over bos, veld en land. Zoals in sprookjes en verhalen Zet ze je zorgen aan de kant.…

In de natuur, in een bos of park zonder gehark laten we los In een meer zwemmen zwanen zo smetteloos, statig als dame en heer Een paadje kronkelt als draadje tussen dicht en bebost met aan het einde een gaatje van licht.…

Ik kan niet leven in een stad Waar lawaai heerst en kwade dampen, Waar huizen als konijnenhokken Op elkaar zijn gebouwd van steen en beton Waar men geen zon aan de kim ziet rijzen Nee ik kan niet leven in de stad Ik kan niet leven in het bos Met zicht alleen op bomen Al ziet men stammen groen van mos En kan men zomers daar tot rust komen…

Maar ook al gaat het bos in dode geuren op en staat de lucht van vogels leeg, mijn fantasie richt voor ons lentes aan.…