Alle inzendingen over boot

dieren sterven om de evolutie te beërven zie de vogels roerloos ver in de savanne waar hitte wordt gespannen tot een klaterende donderbui jij vreet de woorden kaal van mijn verhaal strekt je lange nek de letters proef je pas als je mijn bloed hebt in je bek jouw vraatzucht trekt bekentenissen uit mijn lijf je schoont mijn botten…

Hopend dat ik het ooit verleer, Ben ik moe tot op het bot, Uitgeput soms val ik neer, En ben gewoon kapot..…

Holle kassen blikken levenloos over ‘n blootgelegd schouderblad slechts bedekt door zwarte flarden geschroeid aan ’t helse hellevuur De zeis die zwijgend rust op bot druipt van bloedgestolde kreten geslaakt terwijl ‘t werktuig suisde in de handen van het creatuur Zijn stappen naderen slepend hunkerend strekt hij de armen kiest mij zwijgend…

ik slijp mijn dagen aan botte stenen vlak en nauwelijks door te zagen het is geen tijd om te wagen het is van binnen in stilte wenen de lente is vals gestart ondergesneeuwd met wit en zwart een vleugel is al vallend gebroken lijmen ligt niet voor de hand ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken zal moeten wachten op het licht dat landt…

de maling We zien geen waarheid, maar gesluierde schoonheid als het ware, en aanbidden slechts fictieve tijd we dansen vaak op valse klanken als muziek en doen ook nog aan twijfelbare gymnastiek We noemen onze onmacht vlug de waarheid brengen ons grootvermogen in veiligheid we denken aan de mogelijke nood en verslapen het vertrek van de boot…

Ben tot op mijn botten bezeerd. Heb mijn jeugd achter me gelaten. Onbezorgdheid de rug toegekeerd en kan alleen nog maar haten.…

Ze schold me uit met scherpe tong schonk duivelspsalmen als beloning plantte haar ring recht in mijn tronie; schopte barbaars mijn hom so long Zo werd ik hondsdol fijn geslagen terwijl zij haar heil, bot en droog in haaiefins mijn kant op spoog alvoor mij snoekduik op te dragen na nog meer vallen en gesmeten werd er voornaam uit medelij…

zacht maar onverbiddelijk trok tijd de middag uit elkaar er vielen gaten die door paniek niet meer te dichten waren realiteiten uit andere dimensies gingen voorbij in totale vervreemding waar wij verbonden stootten zij af met ongehoorde kracht in botte interventie nog drong het niet op maar liet zich zien zonder raakpunt…

hij is lang van stuk deze man voortstappend in een doortastende pas gedragen door zijn zwarte jas waaronder, onzichtbaar, zijn schraal postuur; een lopend skelet alras zijn bleek gelaat met ingevallen wangen en uitstekende botten lijken de ogen achter tralies te hebben gevangen en de geest te verrotten zijn vilten hoed ruim…

geslepen Je wordt door bodemschat en berg gegrepen Zelfs in je pijnappel een exemplaar Je wordt omhoog gehesen naar het slot Als middeleeuwers in een houten kooi Wat is het uitzicht op die hoogte mooi Historische sensatie door Van Os In Moederlands Geschiedenis beschreven Overgedragen kennis vrijgegeven Slijpsteen die facetteert tot op het bot…

Ik peuter wat en mier verder in de woestijn is geen herder de wolf in schaapskleren gehuld huilt, doch de jager brult Brult tegen de karavaan die verder trekt naar Ispahan brult vanwege de vette kamelen en de ruiters die ze bevelen Eén raakt achter, wordt verslonden wolven vechten om de botten de karavaan is niet te stoppen de enkeling…

tijd, inwendige concerten een holle hal, het enige loket is dicht, het rolluik neergelaten ik loop wat heen en weer te praten de muur is leeg, niet één kroket hier eindigt alles, elke reis de spoorlijn leidt naar zee, naar stilte een stootblok is de laatste grens vanaf het water huilt een zilte wind, niemand wil een plaatsbewijs geen boot…

ik kon het lijfelijk onbehagen bijna niet verdragen voelde energieën stromen die nooit van binnenuit konden komen zij leken botten spieren en pezen andere posities te geven legden feilloos de mankementen bloot in mijn verwaarloosde conditie ik raakte verdwaald in geestelijke sferen die anders leven propageerden ervaarde…

Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet.…

Het liefst stapte ik met jou op een vliegtuig of ging ik met jou op een boot Alles achter laten voor een nieuwe carrière ouwe beslommeringen in de goot Op weg naar een nieuwe tijd, met nieuwe kansen we kijken niet meer om alleen nog maar vooruit Op vleugels naar een nieuwe toekomst in de verte schijnt een nieuwe gloed We gaan door alle barrières…

De kilheid bevangt me tot het bot. Ik loop buiten en lopenderwijs Dwalen mijn gedachten af naar zomerse streken Waar de druiven rijpen En honing vloeit. Ik keer terug in de realiteit En de sleur grijpt me bij de keel.…

de rimpels van jouw lach toe omarm nu de stilte geef mijn hart nog een kans en gun mij de benen van een antilope wij zullen in dit stilteland een nieuwe zon gebaren naar diepere wortels rauw en ongekookt voor diepere lagen geilere vibraties en een rijper verstand zal zich openbaren tot aan het aftakelen het krakkemikkige van botten…

Terwijl de boot langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril is van weer voorbijgaande aard dat er nog genoeg tijd over is om niet zomaar weg te kwijnen in…

wat zachtjes niet om een eenzaamheid maar om het geluk van een hard leven het maakt haar staren naar de eindigheid wat zachter ze vouwt de handen om haar gezwollen knieën duwt haar rug wat dieper in de genade van de zetel en glimlacht niet om een verdriet maar om een trots van het alleen gaan en de pijn die eindelijk uit haar botten…

Waarom dan niet de paden op, de bergen in, de velden over bij deze stad vandaan waar stegen uitlopen op steigers niet meer door boten gebruikt.…

Wij zochten elkaars halsslagader, maar onze beet was bot. De nacht komt nader. ----------------------------- uit: 'Taalmachine', 44.…

Bot frontaal of, Anders slinks, Omtrekkende bewegingen proberen Agerend tegen ‘n vijand veraf Schot op het hart gemikt Bars en onbewogen Bevelen geblaft Digitaal, zonder mededogen Tegen- en medestanders afgestraft In een poging te overwinnen Jezelf, tegen wie je vocht Finale terugtocht Naar binnen, Opnieuw een stukje leger.…

Boot, die het land verlaat, zon die op de toppen schijnt, gevlucht zonder doel. IJverige mier die met dode vliegen sjouwt wordt een centaur. Naast mijn schouder loopt een vriend die niet meer bestaat, straks word ik ouder. Ganzen in vijvers, wat kunnen ze foeteren, bemoederen kroos.…

Mijn boot vaart door getijden Golven van eb en vloed Soms ben ik dorstig, is het zout Dan weer eens echt bijzonder zoet Het stille water kabbelt Geeft rust zo om mij heen Een beetje meer, met deining Brengt mij dansende op het goede been Het zijn haar bruisende golven Die ervoor zorgen dat ik strand Ik laat me graag verleiden…

Als achter ons de poorten sluiten strijken we neer een ieder zwijgend het stroeve licht ons lot beklijvend in dit godverloren oord we trekken soep van oude botten staren elkaar in starre ogen het is alsof wolken vonken stelen uit onze kruinen, wijd geopend weigert de nacht de zucht naar sterren en sterven gebeden op dansend vuur van vers…

Was jarenlang gevierendeeld kreeg alle vieren toebedeeld Maar als gevierde schrijfster bleek ik toch nog een blijf ster ik vierde wat ik vieren kon liet alle teugels vieren en lachte ieder vierkant uit in vierkwartsmaat met veel geluid Dus als je vieren gooien wilt dan zijn je vieren niet verspild als je ze bot wil vieren ik bleef…

Ik kampeerde in een tentje Het regende dat het goot Ik ben een dapper ventje Zodat ik rap besloot Rij de auto in mijn tentje dan staat hij niet aan regen bloot De regen bleef maar stromen Mijn luchtbed werd een boot Waarop ik lag te dromen En wegdreef in de sloot Ik voer met natte voeten Door een deel van ’t Friese land Ik dreef de hele…

de zeeën zijn oeroud, en wij mensen, ach, wij komen en gaan. maar het zout van onze wateren stroomt in ons bloed, kalk zit in onze botten.…

Zorg dat servetten vleugels zijn en boten tot ze op schoten liggen voor het morsen. Moet iemand even doen alsof een hoed, laat maar begaan. Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten vooraan neergelegd, daarachter door de knieën, daarachter staan. Lachen zacht, vlucht niet, kijk niemand aan.…

vierkante meter Met je opklapbed Te midden van je Kunstwerken op doek, Paneel en papier - Honderden voltooide Werken neem ik waar, Allemaal in ruwe Olie opgezet - Jij wijst mij Mijn plek en begint Onder het praten door Op doek neer te zetten Wie ik ben - Ik neem afstand van Je kunstwerk en zie Mezelf terug, tot Op het bot…