Alle inzendingen over borst

Gelijk een heidenwijf wrijft zij parmant haar borst en dijen beurs te gener zijde. Al in dit groen groen knollen knollenland.…

een arm om mijn middel een hoofd op mijn borst warm en koud van binnen zoals bij de eerste vorst een kus die me laat vliegen langs de sterren en de maan om op de felste ster samen stil te staan een kroel die me laat smelten als sneeuw voor de zon zo in jouw armen liggen tot de morgen komt op de wolken dansen het maakt me niet meer…

Die waasdromige blik in je ogen oh, waar denk je toch aan mijn lief je ontkent mijn striemend onvermogen je te bereiken, jij, ontwijkend… instinctief je in mijn armen nemend, stevig vast vruchteloos kussend je lippen en wangen je blanke borsten… witte bergen van albast echter..je negeert mijn hunkerend verlangen je wereld is een andere, ver…

Koud vuur in dit getij, oud zeer druipt van alle omgekomen bomen, zwarte sneeuw bedekt de borst van de doden die van verre zijn gekomen, streelt de winter,oud en wijs gedeeld in ijs, vindt de weg terug van een reis in afgedankte sterren, tussen afgevallen bladeren ontbonden smarten onder gladde stenen, dan zijn ze thuis, tijd ontbindt…

Je lievelingsfilm speel jij af in gedachten op mijn gezicht op mijn borsten (b wordt d) en mijn kussen is lucht. En mijn kussen is haar van de film. Nooit was zij zo dichtbij, zo tastbaar aanwezig want zij danst en lacht schalks. Ze zucht verliefde meisjeszuchten.…

Jouw warme mannenhanden laten mijn huid tintelen van verlangen en hunkering onze blote voeten raken elkaar in ’t tedere van de schemernacht jouw mannelijkheid verraad het trouwe schijnen van maanlicht de aanraking van mijn wulpse borsten doet mij huiveren van intens genot je dringt langzaam, sappig, in me als een lenige slang, kronkelend…

Fingerspitzengefühl komt op en laat niet los wringt z’n weg door je buik en je borst en stroomt tot tussen je oren - de materniteit waar woorden worden geboren – die wriemelen en wrikken wippen en springen om zo snel als kan langs je handen in die Fingerspitzen te belanden en te ontsnappen te gaan lopen en te gaan vliegen een lammerendans…

Ze kneden mijn borsten, mijn billen. Jouw tong in mijn mond maakt duidelijk méér te willen. Je handen voelen hard op mijn huid, ik houd het bijna niet uit. Langzaam is er niet bij vandaag De lust is zo groot, zo graag dat we niet kunnen wachten. Woow, zo fantastisch was het tot nu alleen in gedachten.…

Als het gordijn van de nacht door het morgenlicht is opengegaan en de aarde zich aan de lenteregen tegoed heeft gedaan is het gras groener dan ooit en het groen van de bomen uitbundiger getooid fluitekruid en boterbloem sieren als een geweven kanten lint berm en waterkant wiegend in de wind vogels uit volle borst weer zingen en zonnestralen…

ik herinner mij een tuin die vol spiegels was waarin men glazen schoenen droeg de zon scheen er bleek boven onze jonge waanzin het veroveren van de borsten deze dagen die verdriet verslonden kanonnen vuurden op ons ritme ik herinner mij de eerste stenen een omhelzing in lantaarnlicht dat jij in de hoek van de tuin een viool bespeelde,…

Neerslachtig laat de generaal zijn mannelijke borsten, tijdens een veldtocht in het oosten opgedaan, gelaten hangen. Nat van water en rood van Waterloo, staat de generaal zich voor het enige raam van zijn kamer af te drogen met de driekleur. --------------------------------- uit: Soldatenbrieven, 1961…

Iets wat ik nooit geheel aanvaardde blijkt plotseling ontstellend echt: Dat ook door mij beminde vrouwen verdwijnen in de natte aarde, de handen op de borst gevouwen, de voeten naast elkaar gelegd. ------------------------------- uit: 'Oude gedichten', 1987.…

Ze is zo groot, zo warm, zo zonnig; ze geeft straks heel de klas de borst. -------------------------------------- uit: 'Op Pennewips plek', 1982.…

Jij kijkt of jij er ook niets aan kan doen jouw handen gekruist boven je mondige borsten vingers in elkaar gestrengeld smalle zilveren band om de ringvinger van de linkerhand De lol straalt uit jouw ogen je haren blond en zwart Op de achtergrond verzameld porselein voor een spiegelbuffet en rechts contouren van een antiek bed…

Hopend op een goed bericht, duimen draaiend tot en met rekenend op m'n eigen inzicht, zei de arts; borst moet afgezet. Heel wat kaarsjes heb 'k gebrand, het mocht niet baten want: ik ben voor de zoveelste keer de klos!…

Ik voel me verschrikkelijk Ik voel me geweldig Ik denk aan de momenten Waar jij naast me ligt De momenten die nog komen zullen Ik voel dat ze hier zullen zijn In de toekomst, nabij of niet Toekomst, verlos mijn pijn Ik voel mijn hart Bonken in mijn borst Mijn hart dat verlangt Naar jouw warmte voor mijn vorst De warmte die ik draag…

bui al dagen hangen je cumulust in wolken onweert in het binnenland maar aan het strand heeft kou van zee en zon alweer de overhand we duinden in het groen en geel zagen vossen en konijnen in een fractie van bewegen warmte werd ook hen te veel toch kwam nog onverwacht een stil gordijn van regen zag druppels op je witte shirt borsten…

haar de bloeddichtbije huid bekleedt met het continu gruis- glasscherp verglaasselglanzend zich vergietend warmwatervlies, het klaterjuweel dat ze geniet, met de vrije hand haar haar achter haar oren vastklevend, de ogen toe, voor de nacht toilet makend in de badkuiphurkzit, haar van het badwater luxurieus gezalfd schijnende borsten…

Halverwege het strand onder De wijde hemel blijft zij staan En peinst als uit marmer Gehouwen naar het water Alleen de maan zwemt nog In rollende golven: verstomd In haar vertrouwen wie zal om pijn In borst van een dichter rouwen Waar golft het graan en kraait de haan Kukelt een hemelse vonk in de harten Boven dat wat verlaagt opgejut…

Het zoogt zijn borst aan vleugjes long En transplanteert vernietigend En vliegensvlug zijn vliegerhuid, Maar valt op slot ook zelf ten prooi Aan vleugellamme statistiek.…

Rivier vergeten, meandert tussen borsten, haar melk wordt honing. Mijn godin werd uit de golven gedolven, in aarde geworteld. Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar. Waait stof langs de kust van zielen langs de sterren, licht kust de verten.…

o, oeverloze dagen zonder warme hartenklop eertijds tevreden kraaiend gezoogd aan jouw borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen…

Ik kus uw knieën en uw voeten om u eerbiedig te begroeten, ik kus uw schoot, uw geslacht waar genot en nieuw leven wacht, ik kus uw borsten, uw mond en kniel dan voor u op de grond.…

ik pak je hand mijn vingers dansen langs je arm omhoog dartelen over je schouder volgen de ronde boog van lijnen die je lichaam koos om je tot vrouw te maken, borsten harder wordend in het raken ik ga naar binnen in je blik als lippen elkaar smaken het tasten brengt je schrik passie laat zich snel ontwaken je lacht in vleugjes hemel…

je hebt me ontvoerd in boeien gevangen je buik is zo zacht, geplooid en met schaamte behangen ik zwicht voor je borsten in streelzacht verlangen voel hoe je opricht je huid strak gespannen ik lach naar je mond de lippen geopend fluister mijn woorden voordat je verstomt we rillen en trillen in de kleur van genieten het roze werd rood…

in het griekse blauw brak ik je glimlach mijn ogen hongerden te veel naar jou we aten zon en dronken wolken je voeten zongen zee in sprongen over golven de avond viel in sluiers zoet van nacht de warmte gonsde leven in zweet herwon de liefde kracht ik keek je aan en zag de maan verdrinken de wind streelde je borsten in het zilver…

Uit ontrukte borst, het schreeuwt Om analyse, niet tegen poëzie, Maar tegen al die verwarde Atomen. Het front loopt dwars Door eigen gelederen. Het schreeuwt: ‘Voor de verwoeste stad van straks Sta ik onmogelijk nog symbool!’…

Als het kind angst drinkt uit moeders borst niemand slaapt tot er vrede is woorden scherp als kiezels zijn menselijk leven vermalen wordt? Welke taal dan als het hart zijn maatslag mist men met laarzen aan slapen moet vogeltaal niet langer hoorbaar is?…

Ik zie je heus wel naar me kijken je blik op mijn borst en mond Ik zie heus wel dat je me wat vindt je glimlach als je mij ontdekt Hoe je mijn billen waardeert als ik soepel van je wegsnel Hoe je verlangt naar de witheid van mijn tanden tegen je tong naar het strelen van mijn hand Je ziet me heus wel naar je kijken en wegdromen…

Op zijn puurst is een erotisch vers een lichaam op zijn naakst Woorden, zinnen dus zoals arm voor de borst hand voor de schaamstreek wenkende vinger glimlach die de passie preekt Een zucht van ongestild verlangen die taal aan stukken breekt hoorbaar en zichtbaar wordt op weg naar het hoogste punt zout smaakt, zich verliest blote huid…