Alle inzendingen over bospad

De dagelijkse voeten dwalen, reizen af naar ondoorgrondelijke wegen daar in de verte, intimiteit verlegen buigen de bomen weerbarstig tussen de spanning van emotie en frustratie, de stille winddag neemt bijna afscheid loopt over het oude bospad van het duistere nachtwoud het grote bos nabij de stad grote nachtuilen roepen van onrust…

Het bospad waarop ik loop, gevormd door mooie grote bomen. Neemt me even van de wereld weg, laat me tot mezelf komen. Dwalend van verlangen, Genietend van de geur, Duizenden mooie bladeren, een wereld vol van kleur. De wind waait wat onstuimig, waait gedachten van me af.…

Het bospad is stil verwachten op de voeten van die ooit met mij. Ik hoor je stem weer fluisteren in de toppen van hoge dennen.…

Vandaag gebeurt het, over het bospad gaan zij aldoor naar hun lief.…

Over het bospad kom jij aldoor naar mijn huis voor de ontmoeting.…

verlaten bospad alleen een vallend herfstblad draagt de stilte weg…

[Haiku] verlaten bospad slechts door herfstwind betreden wat ruiste, knispert…

Ik wandel op een bospad trap op een tak krak ik schrik wanhopig ontwend aan natuur.…

Dat zwarte sprietje -een piepklein hagedisje- zigzagt tussen gras, over 't bospad, toont de gang van zijn grote verwanten.…

En wachten op de voeten over het bospad, aldoor maar uitzien. Het dak is hersteld, riolen zijn weer open, nu nog het contact.…

Bladeren breken de vrije val van het zonlicht, hun schaduwen dwarrelen neer op het bospad en plotseling lijkt de vrouw aan mijn zij op een gevlekte panter. Terwijl ze me grommend op het mos trekt zie ik nog nèt het knipogen van de boomkruinen.…

Over het bospad is ieder bij mij welkom voor een gesprekje.…

Stilletjes loop je terug over het bospad met sneeuw en langs slootjes met ijs. Naar huis snakkend naar een warme kop melk met anijs, met in gedachten om morgen weer terug te komen en opnieuw over het fluwelen bospad te lopen.…

De bladeren ritselen schielijks over het bospad Heerlijk laten ze zich rijgen door het bos Laverend op de wind in hun vrije val Dwarrelen ze geruisloos op het zachte mos In het hart van het bos fluit de merel Het zuiverste concert voor haar geliefde Telkens wachtend op zijn antwoord Fluit zij een melodie van eeuwige liefde Op het zachte…

We weten niet of er een lente voor ons ligt en lopen hand in hand het bospad af.…

Over het bospad kan ieder tot jou komen en zo tot zichzelf. Voor een persoonlijk praatje en kopje koffie met jou.…

Wee het veel te smalle bospad, het stramme struikgewas, wee de gaten in de bodem. De jaren zijn in de boeien geslagen, langs de straten slapen de vochtige lichamen, stapels op een hoop verzameld. Hier heeft iets plaatsgevonden dat op de vage waarheid lijkt. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Over het bospad komen en gaan de goden en de godinnen. Ze fluisteren: de hemel is luisteren naar elkaar. De raden waren: geheel te zijn die je bent en vrijheid leren. De oogjes sluiten voor woeste waanzinwereld en lief inslapen. Een kopje koffie, desnoods met jodenkoekje en café noirtje.…

nooit gaat het opeens eerder waren er al tekenen te zien paddenstoelen, veel in tal op rottende resten elfenbankjes sieren boomstronken de geur is kruidiger hertenhoefjes haasten zich naar beschuttende struiken steeds meer bladeren op het smalle bospad waar mijn voeten treden…

Het bospad kronkelt door verstreken jaren. In de bomen rust de tijd. Het pad leidde naar een oude leemput, die er niet meer ligt. Het gaat nu nergens heen. Ik hoef mijn pas niet te versnellen. De vogels zingen en een konijn dat zich verspringt, vlucht in de bramen, een kleine dendering van doen en laten.…

mijn voeten kennen de weg naar het graf van jullie die mijn ouders waren een zus pootte krokussen die nu kleur geven tussen mos versteend vogeltje houdt de wacht grote eikels liggen verspreid over het bospad en jullie plek bomen temperen licht en regen…

Och, weet het gele blaârken, Dat afvalt vóór de herfst, Waarom 't zo vroeg verdord is En langs het bospad zwerft?…

Wanneer ik verwacht je verliefde voetstappen over mijn bospad. Als ik met jou ben, met duizenden geliefden, en er geen dood is. Als alle sterven opnieuw geboren worden en genieten is.…

heb ik antwoorden gewild, vragen had ik niet ik wist het, vanaf de voetstappen op het bospad waar draadloos verbonden jou dichterbij bracht de klanken bewaarde ik terwijl zwijgen een eigen taal sprak gaf ik je zinnen vol vertrouwen liefde liet ik achter mij nooit heb ik antwoorden gewild, vragen had ik niet…

Het bospad. De grazende zon de strelende bermen wiegende struiken de aarde zo geworteld. De lucht. Verstrooide vlinders harsbrokjes gloeiende bladerknoppen het geluid van vleugels blauwbleke splinterogen. Dit bos. Lichtgeurig deinend schaamteloos ademend naakt groen.…

Jij kunt de zon in het water zien schijnen Het is daarom dat wij schuilen tot de zon doorbreekt We zijn al doorweekt tot de draad toe nat, verzopen kat Het Brabants landschap met of grintweg of bospad krinkel in en kronkel uit De zomen met onkruiden die je nu kruiden noemen moet Goed, jij kunt de zon in het regenwater…

Het waren slechts vermoedens die woekerden in dissonantie toen je mij exploiteerde ten behoeve van jouw gevoelens kwam de horizon dichterbij over het bospad aan de oevers brachten blote burgers proviand voor reuzen die nooit sliepen in jouw vergeten niemandsland ik was vrouw alleen in wildernis van gemakzuchtige mannen die zich verveelden…

ijzeren wijzers van de comtoise naar gestolen tijd monotone tikken brengen adem noch uren dichterbij helder wordt plotsklaps het laatste beeld alras schimmig vervagen ooit gesproken zinnen donderslagen komen in de donkere uren veel later het verlangen naar de herfst schiet door haar heen als hete bliksem, daar op dat ene bospad…

touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het prachtige bos Het bospad…

Maar er kwam een oud vrouwtje op een ezel met een deken over haar benen over het bospad voorbij. Zij zag mij en groette.…