Alle inzendingen over boven en onder water

ik zag hoe de kleine stoere stormvogel boven de kille noordelijke wateren zijn kopje boven het ruige water hield piepklein in de orde van uitersten een gelukstraan rolde over mijn wang…

boven het klotsende water met de puntige rotsen zweeft een hemelse bode daalt neder als een wit gevleugelde mensen-vriend met de vrede boodschap shalom…

boven het wassende water de voortvluchtige vogels een verloren verlangen welt op in zijn verweerde hart de kruiende wolken boven leigrijze golven langs de vloedlijn stapt hij over een verdronken kasteel zijn kromme vingers volgen het verzonken blauw in de verweerde atlas van overzee…

In een witte sloep in de haven lig ik te soezen in de lome stilte van het late zonlicht, de nazomer legt haar vermeende onschuld af, trilt in mij na, de zoele wind die boven het brakke water waait, kleeft mijn gedachten aan de vlindervleugels van een langsfietsend meisje vast…

verder kan ik niet gaan in achtergelaten land ben ik hier gestrand gevoelig golft de branding ik schuim in witte koppen de vraag, ga ik naar de knoppen of ben ik de wederopstanding drukkend laag hangt boven het zoute water een loden lucht verzuchtend de zee opluchtend geeft de zon een gouden streep mee…

Licht is er over - iets blijvends boven de rots water en oever voorbij niet van een kleur maar alle kleur houdend hoog in de mist waar de regenboog, de pauwstaart schitterend stijgt, iedere druppel een parel aan een van de vindende vingers die de dag als blinde tastend als een blinde spreidt.…

als een orkaan giert de koude wind verwoestend een dolgedraaid systeem de teloorgang van een cultuur dat het naakte leven van mensen uitschakelt ik zag zwanen afgetekend tegen de blauwe hemel in de aardse woonsteden opgetild boven het grauwe water met warm kloppend hart vechtend tegen dat wrede ik zal zwijgen over dit thema…

Dan kijkt hij met vermoeid gezicht, naar de brieven, niet aan hem gericht, maar toch, hij gaat even later, de postzegels weken boven ’t hete water. Zijn wereldje is heel klein geworden, de kinderen druk, zijn belangrijk geworden, voor hem bezoeken hebben zij geen tijd, of is het gewoon…onnadenkendheid.…

kan jij me vertellen wanneer tijd zijn adem inhoudt en dan wegvliegt als een meeuw boven zee het water niet tot bedaren komt omdat jij onherroepelijk in poëzie verdwijnt en dat uit de keel van golven het ruisen zich verzet tegen de laaggewassen maan eenzamer dan ooit kan jij me vertellen bij wie ik nog kan schuilen nu alleen jouw woorden…

Hoog op de top van het duin ontwaart men een prachtige zonsondergang een vuurbal weerkaatst boven het golvende water de schemering valt en de maan werpt zijn lange stralen over de zee die zich koestert in de vallende duisternis lijkt het bij vloed of het een meer is de zee kabbelt voortdurend op het roze met zilveren zand het zilte nat…

Was 't ooit momenten kiezel zijn in de open lucht, boven en in water wegscherend over snelheid lerend vrij zijn in 't water en lucht, even zo'n vlucht begerend.…

Hij pakt met vermoeid gezicht, brieven - niet aan hem gericht - en gaat dan even later, de zegels weken boven ’t stomend water. Kinderen met een drukke baan, gezegend met een rijk bestaan. gekozen voor een leven van vlijt, hem bezoeken blijft weinig tijd, Dagelijks voelt hij de pijn, van het alleen en eenzaam zijn.…

Nu je verweerde hart boven het wassende water verdwijnt nu het verzonken blauw boven leigrijze golven slaapt zal je dan het lichtste licht vinden? de winternacht doorstaan?…

Het onophoudelijk gekrijs der meeuwen boven het Zwart Water kon de vraag naar het waarom niet verdringen. Diezelfde zondag schoven nog twee krengetjes onder mijn autowielen door. 's Maandags -met mijn zoon op weg naar school- rende een eekhoorntje vlak voor mijn auto de weg over. Ongedeerd bereikte het de bosrand.…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

Ik kijk uit over de rivier maar ik denk aan de zee, jij bent mijn zonsopkomst mijn boek in de branding het brein van mijn intieme gewoonte boven diepe wateren met vrije vogels vlieg jij hoger riviervogel boven het stromend water naar mijn dromen … Ik kijk uit over de rivier maar ik denk aan de zee, ons liefhebben is nu samen…

Hier, boven spiegelend water, dansen muggen in de zon. Drijven witte wolken voorbij. Zelf adem ik gewoon vanzelf, rustig in en kalm weer uit. Ik, die altijd denken moest, dat ik overal buiten stond, maak hier nu deel van uit. In dit spiegelende water, spiegel ik mijn leven. We worden onbewust geboren.…

Half in de zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten. Kont in de lucht, rug naar de wolken voeten met vinnen, hun gelijke lijken maar hemellichaam blijken in den hoge voor stille vissen, bezig er te zijn glad rond de graten, ogen altijd open en geen benul van het immense…

Fuikstokken toornen links boven het spiegelgladde water uit. Schapen hoor je rechts mij aanstarend bijna kauwen. De voorjaarslucht is nu nog pastel, het nabije slik is bijna te ruiken en de wind zingt tussen het riet wuivend haar speciale ochtendlied.…

De ochtendlucht als ongelofelijk roze achtergrond waar ik mooi uitzicht heb op de geparkeerde plezierboten en zeilers Boven rustig voortkabbelende water maken enige vleugels vloeiende lijnen en markeringen in een opklarende hemel, een nieuwe dag is geboren.…

Wellicht dat men ook in Afghanistan Bin Laden boven water brengen kan.…

Hij was al honderdduizend jaar vermist, Maar nu is er dan toch een botje van Een oeroude Neanderthalerman Vanaf de Noordzeebodem opgevist. Men noemt hem Krijn, maar dat heeft men mooi mis, Want ik denk dat het Berends botje is.…

Jij bent de rivier waar ik in zwem samen stromen we in een niemandsland zien elkaar en het wisselend landschap niets verspert ons de weg, vrije loop vissen schitteren in het zonnelicht mugjes dansen boven het koele water vogels zijn bezig met hun dans de blauwe lucht volmaakt in harmonie onze ogen verlangen naar vergezichten blikverruimend…

We treuzelen wat af onder de douche En zijn daardoor meer water gaan verspillen Dus was nu snel uw haar en ook uw billen En zing van Queen alleen maar: 'Scaramouche!' Na 4 minuten sluit u gauw de kraan Zodat ik lekker lang kan blijven staan.…

Krijsend boven 't grijze water vliegen kleine, witte meeuwen. Ach! die grauwe sombre huizen, ach! die glimmend zwarte bomen, Kille mist omhult mijn ziele .... dof mijn denken, grauw mijn dromen .... En ik zie een andre nevel droever nog en meer te vrezen die is kil en ondoordringbaar en die ligt op liefste's wezen.…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

je duikt uit het water op beeldschoon ik kijk je aan net als boven water ben je onder water alvast even mooi helaas ik zwem niet daarom kijk ik onder water je nooit aan maar met ogen blauw als water kijk ik boven water je als Aphrodite aan.…

(Prikkeldraad III, tevens slot) Het leven doorspekt met raadsels Gelardeerd met vleug surrealisme Tijd gaat ons leren of de waarheid voorgoed boven water komt of dat het mysterie zich con- tinueert in een staat van eeuwig zijn De toekomst zal ons leren of 't raadsel zich toch....…

De nacht is helder helder kijk ik naar de sterren boven mij ze zijn helder boven mij laat me lachen maakt me blij de sterren boven mij.…

N-ergens: zonder doel, zonder grens zonder voornemen, gedachten niet gekooid in een getekend keten van oorzaken, vlug vergeten boven orde, wanorde en toch geplooid. Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing?…