Alle inzendingen over boven en onder water

"Er gaat niets boven Groningen" omdat er niets boven Bowie gaat alleen een ster, de ster van David "Blackstar"!…

Verbeterschap beloofden zij ooit grif, de tuinders zorgden graag voor schoner water. Het is nog even smerig tien jaar later, waar komt het dan vandaan, dat landbouwgif? Ze snappen niet hoe dit steeds mis kan gaan. Ik wel. Ik voel het op mijn klompen aan.…

De burgervader van de stad Maastricht Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven Als het maar strikt Privé is en uit zicht De val van Hoes is doorgestoken kaart Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…

Een desolate woning van de goden Heeft kostgangers doch geen wordt er ontboden Was 't de Verschrikkelijke Witte Sneeuwman Verdoolde zonderling in Tora Bora Of Zarathustra, zonder Tijd of Hora? Ik vrees dat het geen mens is maar een leeuw, man! Geen sterveling daar waant zich zonnekoning Op ijle hoogten van een godenwoning…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven het vergaan verleden stuwt en stijgt het hijgend heden, boven het gefluisterd Amen, vlamt de pakkende reclame, boven 't somber R.I.P. waarschuwt luid: ‘Si vous toussez....’…

Zal hij die gozer Goossens mij in vuur en vlam zetten? Johan die ik slechts ken van zijn columns, welke ik snel even lees net als een ‘masterbatie-tje’ tussendoor? hij die schaamteloze Johan Goossens met z’n goed gevulde zeeman-onderbroek ziet er lief uit, maar heeft vooral lef met zijn tuigje oogt hij aandoenlijk en ook al zijn onze…

in het nat van zijn verdriet vegen lieflijk glimmende tanden tot strepen van gefrons en alle geluiden verdrinken tot een schreeuwend modder hij tracht als een egel onder de koplampen van het leven in zichzelf te vluchten de pels stijft tot pinnen in het brandend warme gal schenk zijn bloemen de nacht in wiens zwarte zon en…

Een duik in de golven in 't zout van de zee nemen mijn sores en van alles nu mee Zwemmen naar de einder geen begin en geen eind Terug naar de kust kom ik gerust overeind De zon gaat nu onder aan 't eind van de zee Schittert haar stralen mee in de zee 't woelige water van 't deinen nooit moe intrigeert mij oneindig word van…

refreinen zijn de gebedssnoeren der natuur geworden tot ook zij breken en water wordt vergeten…

staan we nog wel stil bij een rimpel op het water in oeverloos verlangen als deining naar geluk waar cirkels vloeiend weerkaatsen in zichzelf zachtjes breken in golven naar elkaar en ringen van liefde samengesmolten eindeloos groeien als rimpels op het water…

De zon verblindt mijn zicht Mijn glinstering voor later De zee brandt in het avondlicht Oranje vlammen kleuren water Met de golven aan mijn voeten Zeg ik eenzaam de zon vaarwel Om de maan te kunnen begroeten Spelen zij hun haat en liefdesspel…

Heloïse staat in de badkamer die rimpelt als water nu de hand het elastiek uit haar haar neemt en het halflang donker in de ruimte waaiert Ze trekt haar t-shirt zonder opdruk uit, terwijl droomtijd rond haar spint: stilte, afwezigheid avond om schouders, schouderbladen, rug en welvende wervel Vrachtwagengeluiden aan het raam…

De horizon vervaagt de dreiging op de woeste zee van gezichten het bespringt mij en beklemt mij de noeste tree naar de gerichten over het gelaat dat voorbij ging Steeds als ik bijna kolkend omkom doemt daar het laatste silhouet van schuimend wit en schamper wit het vers opengevouwen bankbiljet betaalt mijn geknakte ouderdom Martelend…

een traan, geboren in je ogen levend op je wangen en stervend op je lippen…

het water opent zich je ogen verbranden mijn tranen ik zwem door je lichaam verdrink in je schaduw verstrikt in zeewier onderga ik je en adem water…

Woorden schieten soms te kort En ik voel me verward, Maar ik doe dit uit liefde Omdat Hij woont in mijn hart Voor Hem heb ik gekozen Ik wil bewust met Hem leven Zoals in de bijbel staat Me door de doop aan Hem overgeven Dwars door verschillende ideeën Overtuigingen, religies en verstand Wil ik het water laten wassen Mijn leven leggen…

gezichten door paniek overmand, dijken verzwakt door watermassa. sommige plekken zijn al riskant en begeven het... bijna. ze worden uitgedund door de vijand: de zee, die triomfeert in deze arena. hand in hand vecht men voor het land, om ‘t te behoeden voor een drama. maar niets is tegen de natuur bestand en wat rest is een treurig panorama…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

De eerste zonnestralen raken het wassende water Het schitterende waterkleed laat zich spreiden Drijvend neemt het water de zonnestralen mee Langs prachtige oevers van groene weiden Het waterkleed laat zich meenemen Door geulen van mystieke rietkragen In nevelen vol sprankelende druppels Het water laat zich langzaam meedragen Stil laat ik…

het water troebel en rimpelig omspoeld met dode vissen glijdt langs de witte toren met het kruis er wordt een deur gesloten het zal niet lang meer duren dat de dag zal komen dat er helder water over de stenen zal stromen op deze plaats springlevende vissen…

Water en vuur, kontrastrijk. De levensstrijd is ongelijk. Alleen verliezers en geen winnaars levens geblust als een kerstkaars..... Hulpeloos toezien dat hoeft gelukkig niet als je je hart opent voor alle verdriet. Al lijkt je gift een druppel op een gloeiende plaat, de mensen uit Azië zijn er wel bij gebaat.…

Water en lucht allebei zuiver Zoveel verschillend En toch even mooi Drijvend en zwevend Lijkt het leven een hemel Teruggekeerd op aarde Lijkt mijn leven een kooi Mijn ziel stroomt van verlangen Naar water, zo warm Waarin ik wil drijven Omdat ze voelt zoals ik ben Maar veilig zwevend In de heldere lucht Is mijn thuis…

Jankend aan verre kusten de zee zelf de dood in haar armen de kracht van destructie alom boezemt angst in metershoge zeeën boezemen angst in onverwacht in een verlegen gebaar zich terugtrekkend voor de aanval ze jankt de zee haar zoute tranen over duizend doden in veelvoud die ze afgeeft aan de stranden nadien verlicht door…

ik wilde water kneden maar het heden liep langs mijn vingers weg met kou probeerde ik water maar het ijs bewoog al niet meer pas toen de vroegste ochtenddauw water minutieus deelde zag ik het zonneblauw begonnen handen aan het kleurpalet dat luchten weerkaatsten in rimpelen beweging maakten waar het leven langzaam minder…

ze wil een vijver helder water suggereren neerlegt een spiegel in het groen zodat vogels erin vliegen en wolken reflecteren…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen.…

De patriot, de oerconservatief Verdeelt en heerst, in 't pakhuis van de tijd Waar hij zich zeker waant, besluiten mijdt En de gelegenheid hem maakt tot dief Gods water vloeit van akkers naar de dorpen De wei, de es, de visafslag stroomt leeg Het relvolk hokt bijeen in stad en steeg De bijbelbelters voelen zich verworpen Opgehitst…

De dank uit mijn hart kwam van diepere gronden, waarover fluitende, nee, zingende vleugels de aardsheid, met deze goddelijke teugels, verdiepte naar eeuwlijk verstrijkende stonden. Geschonden zijn onzichtbaar verstofte zegels, waar wij onder verblindende stralen vonden naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden in leegte van de ruimtelijkheid…

Mijn liefde voor jou is als vuur En de warmte ervan vloeit als water De hittegolf die ik voel is zo puur En de stoom ervan dringt door tot in mijn ader Vuur en Water zijn onafscheidelijk Ze kunnen niet zonder elkaar Het is net een haat-liefde relatie feitelijk Ze voelen elkaar zo goed aan Waar vuur vlamt, vloeit water Om samen te smelten…

Een lichaam, ontzield maar ongeschonden, In een ondiepe sloot gevonden. Een beangstigende aanblik. Jouw gelaat in wit en dik. Hoe lang heb je op de dood gewacht. Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen. Na een nacht…