Alle inzendingen over boven het maaiveld

De man met de zeis kijkt me regelmatig aan boven het maaiveld.…

boven het maaiveld stak hij zijn hoofd uit, totdat hij werd neergemaaid…

Vandaag Val je niet Op Iets of iemand Trekt je op Tot boven het maaiveld En tot je verbazing Zit je kop er nog op…

margrieten ogen statig en koperglanzend boven het maaiveld kunstenaar: Paul Veroude…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

Boven het maaiveld. Een kraaienpaar jaagt eendrachtig een roofzuchtige buizerd boven het bedauwde maaiveld weg. Ik hou erg van voor de hand liggende symboliek dezer dagen. ----------------------- uit: 'Klaai', 2008.…

Mijn hart doorwond Mijn ziel doorboord Verhef ik me Boven ' t maaiveld Van mijn leven En zie ik Dat ik leef nog - Hoewel 'k zo vaak Al gestorven was…

Zonder kuil of val, niet boven het maaiveld. Geen lange zinnen, dat leidt maar af. Niet denken, beginnen. En rijmen voor straf. Van een dichtershand, luchtig en licht. Het vlakke land biedt toch geen vergezicht.…

zoveel meer zie ik boven het maaiveld met mijn hoofd dan in zand gestoken boven alles uit niet klein te krijgen steek ik steeds daarom mijn kruin de rug recht ik met groeiende wil bij iedere maaislag die mij steeds treft waar anderen hoofs de koppen buigen ben ik zo van jut de altijd gemaaide kop…

Want als je denkt: waar is ie toch gebleven of zou die Dickie überhaupt nog leven, dan zie je boven ´t maaiveld weer die kop Hij trekt weer eens een clubje uit de goot. Nee...Advocaatje is nog lang niet dood…

de afgelopen dagen in het hoofd en daarbuiten woekert mij de uitdrukking wie het hoofd uitsteekt boven het maaiveld wordt zijn kop afgehakt houd je op dezelfde hoogte doe gewoon maar normaal dan doe je al gek genoeg kortwiekt klare taal mij bijzonder bewonderenswaardig meer mag je niet wezen wie zich onderscheidt met zichtbaar…

Het leven is een strijd maar jij lacht de last kwijt jij weet boven alles uit te stijgen jij bent niet klein te krijgen jij groeit bij iedere kaalslag jij ziet niet de zwarte nacht voor jou alleen een zonnige dag jij alleen bezit die bijzondere kracht om je hoofd boven het maaiveld uit te steken terwijl anderen buigen durf jij je rug te…

want boven ´t maaiveld, dát is ongehoord maar altijd óók die ondergrondse stroom die onverwoestbaar zingt: bescherm je droom Jan woordenaar Bontje, 2 mei 2021…

Terwijl de markt Langzaam wat Aantrekt, Er geleidelijk Aan weer keukens En huizen verkocht Worden, Nederland Na vijf crisisjaren Uit het dal Klimt en net Als ik de kop Boven het maaiveld Uitsteek, zie ik Dat mijn jongste zoon In die gewenste Ontwikkeling voorop liep En vanuit mijn Langzaam opgaande lijn Uit mijn…

Confronterend de dag Waarop ik ontdek Thuis te lijken op elke plek En niemand iets zag Als overtreffend Of buitengewoon Alles wat ik beding Altijd de stoel maar nooit de troon Nooit boven het maaiveld Altijd in de middenmoot Nimmer de held Nimmer iets groots Er is er één In iedere plaats of tijd Nooit iets gewonnen Nooit iets kwijt…

Nooit boven het maaiveld Mijn nek willen uitsteken, Liever onzichtbaar voor Het dodelijke maaiblad Ongezien het leven door, Ondergronds, blindenbril Op mijn neus, mocht ik me Al in de buitenlucht vertonen - En toen ik alle moed bij elkaar Geraapt had om toch bovengronds Te gaan, mezelf als egeltje voorgedaan Zachtjes vooruit, snuitje…

Zegevierend in de lente en vol trots zijn hoofd boven het maaiveld uitsteken. Wetend dat het in de lente ook kan stormen.…

. _____________________________ Farmers Defence Force neemt niet laf de benen Zij steken met hun kop boven het maaiveld Wie waagt die wint - juist op het Malieveld Hun blauw-wit-rood trapt ons tegen de schenen En wie staat met haar voeten in de klei? Plas' wil is wet, ook in de Háágse wei…

Het voorjaar draalt, de boer verschijnt en alles boven ’t maaiveld uit wordt neergehaald met lange streken. De geur van gras plooit zich een deken over het veld als opperhuid die tastend in de nacht verdwijnt.…

De dwaalsporen van de giraffe staan hier in het achterland op het grasveld wie durft er nog zijn nek uit te steken wanneer iedereen boven het maaiveld wordt onthoofd als een maagd met een mening en het doet er niet toe wat de mug over de olifant denkt als de kat van huis is dansen de luizen op tafel en neem ik je in mijn volksmond…

het maaiveld uit te steken…

Vergeet nimmer het bloemenhart, dat boven het maaiveld komt turen. Zal ik verder klimmen tegen het zonlicht in? Ik zal het overdenken met gepaste zin.…

ik vraag me af hoe om te gaan met kritiek als je poëtisch boven het maaiveld uitsteekt wat doe je met opgelopen steken van derden die mij vragen of ik de weg kwijt ben!?…

de akkers En de witte sporen van geluidloze straaljagers in Hemelsblauw Boven je maaivelden steekt een Christuskop uit en Hier en daar zien we tippen van witte vleugels…

Je stelt jezelf een doel en laat de boel maar lekker waaien, zweeft zonder gewicht als engel, met de wind in je gezicht, genietend van het hemelse gevoel In Laagland steekt maar één Konijnenberg met kop en schouders boven ’t maaiveld uit, alwaar je hoogstens op een drempel stuit, want zelfs het Vaalserbergje is een dwerg The eagle’s landed…

ik schrijf geen melige verzen over bloemetjes die hun kopje opsteken boven het maaiveld lachend naar de ochtendzon, over de magie van sneeuw die de rauwe werkelijkheid verdoezelt, over de grote liefde die niet kwam af al vertrokken is, over een opperwezen dat monkelend zijn zoon laat kruisigen als boete voor een zonde die hij nooit…

Puur en nakend zullen de mooiste momenten zijn want waarom verschuilen terwijl de waarheid in volle glorie altijd het op z’n mooist zal zijn Neem mij neem mij en ontferm je breekbaar ben ik niet ik ben buigzaam als het koren in een woeste wind maar ik zeg niet onverwoestbaar want snij niet weg wat boven het maaiveld uit zal stijgen...…

- de laatste republikein in Nederland - een goedgelovige Thomas - een boven het maaiveld uitkijkende dichter…

Een kleine knuist, een rode plastic molen Tot hoge snelheid door de wind gemaand Lang heb ik me in verlorenheid gewaand In Niemandsland, in duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet…

mijn hoofd stak strijdend boven het veld met rozen uit nieuwsgierigheid, haat-liefde prikkelbaarheid, was mij niet vreemd niet wetend van mijn goed bedoelde intenties, de vraag of ik wel het juiste had gekozen kwam door naïviteit niet in mij op mijn waarheid waar ik bang voor was kwam tot werkelijkheid voordat ik kon bukken voelde…