Alle inzendingen over brand

Onder mij warmen jouw handen mijn billen, jij kneedt en voelt of ze zich al spannen, we spelen lippend en likkend met elkaars zachtste huid en stellen uit te kiezen tussen voelen en aanraken, of om te draaien voor alletwee tegelijk, we branden onblusbare liefde in ons verlangen ik ril, het raam staat wijd open het is te laat voor schaamte…

ik zag je aan de poorten van de hel mij kende je uiteindelijk wel we waren samen vaak in cognito, ik wilde anders maar jij besliste zo gewoon recht toe recht aan ik droomde van intimiteit maar liet me altijd in jouw volheid gaan satan wacht op pegulanten pas later wist ik je verhaal jij had zovele klanten ik brand met jou mijn…

de geur van mirre stijgt op uit de veilige tuinen in het licht bij het vallende donker geen kreet van een meeuw boven een demonische zee dringt hier door mijn raam staat open en ik laat als iemand die daar ginds de brand bespeurde mijn venster hier wijd openstaan met het brandmerk van een vervolgde in de rug met het keer…

Vakantie in eigen land, staat de Veluwe in brand. Een beslissend doelpunt op de tv, moest je net op dat moment naar de wc. Koop je een bos bloemen voor je vrouw, van pure verrassing valt ze flauw. Een mooi glas oude wijn, blijkt het azijn te zijn. Naar de dokter voor een piepje, is het zo'n gevaarlijk griepje.…

spaarvarkentje van de buurvrouw de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van ‘t welvarend Nederland de baby’s huilen om hun speen omdat moeder Theresa ermee verdween naar de derde wereldlanden met een lucifer in beiden handen zal het licht steeds blijven branden…

proef de pijn smaak het bestaan het zijn leugens die je hemel prijzen als aan hun verlangen wordt voldaan ze blaten, maken makke schapen in het doelloos volgen van de herder op de hei willoos en niet vrij de kuddegeest van wij ik ben niet zoals zij erken geen machten die me dwingen om hetzelfde lied te zingen jong geleerd dat branden…

al die gezichten ze weten het en kennen mij een vreemde in hun land ze kijken maar begrijpen niet, hun ogen zien ook nooit mijn stil verdriet de kapot geschoten zon het branden van mijn handen toen de oorlog pas begon ik droom nu de familie het spelen van muziek het dansen van zovelen we vluchtten voor de dood de honger en het…

zij zelfs voor hem dragen Plezieren, plezieren, plezier Zij wilde hem zo graag behagen Emotie, emotie, vampier Hij viel op blauw bloed en studeren Verstieren, verstieren, verstier Zij bespraken hun levens en zeren Als ridders met open vizier Zij poetste haar tong en haar tanden Manieren, manieren, manier Tot zij door langzaam op te branden…

Het is vandaag Maria Hemelvaart Ik zit in Zuid-Duitsland De winkels zijn dicht De kerken zijn open Ook ik ga naar de kerk Ook ik ga naar Maria Ook ik brand een kaarsje Niet voor de maagd Maar voor de vrouw, voor de moeder Want is er van die 8 miljard zielen Ooit eentje geboren Tussen het plassertje en het poepertje van Van de man, zeg…

Als zilvermeeuwen zich schreeuwend op het brood storten zet de glinsterende zon de rietkraag in brand. Als reusachtige zeearenden landen en elkaar begroeten kakelen hoge opgewonden klanken over het water naar de ondergaande zon.…

het vuur in je ogen brandde toen ik mijn koude handen met witte vingers aan jou liet zien in liefdespatroon dansten rood- oranje vlammen hun warmte en altijd als wij samen waren begon het hete bloed te circuleren nog steeds werden wij overvallen door deze intussen bijna berekenbare acties en ons verlegen lachen had zo…

De kaarsen branden de wijn staat klaar, het eten klaar om opgediend te worden. Ik ben bereid om je te ontvangen. De deur gaat open en ook weer dicht. Ik sluit mijn ogen en wacht. Ik voel je armen om me heen je warme adem in mijn nek je tilt me op en steunt, je moet niet zwaarder worden, dit is te gek.…

Ik rook weer m'n sigaret, hier De lampen branden er weer, hier In mijn huis Op papier Mijn huis Ik woon weer net als jij Alleen In een stukje wereld van mij Van steen Met lucht er tussen Die alleen ik adem Nu alleen ik adem En water om te blussen De dorst en het vuur Tussen elke muur Toen Toen konden we het nog doen Zonder kraan…

Één oog open één oog dicht één oog schaduw één oog zonlicht Éen wang zonneschijn één wang verdriet Z'n eigen ogen Zie je niet In zijn spel tragiek De kunst is zijn mimiek De lachers op z'n hand Al staat zijn hart in brand Elke voorstelling weer Opladen, keer op keer Nooit humeurig Nooit down Ach ja, hij was maar 'n clown.…

Scheermessen doen pijn De rivier is erg nat Giffen branden en van pillen krijg je kramp. Het pistool is onwettig, de strop bezwijkt, gas stinkt akelig... Je kan net zo goed leven! Razors pain you, rivers are damp acids stain you and drugs cause cramp, guns aren't lawful, nooses give, gas smells awful, you might as well live.…

Lenig en gekruist zijn beide benen Waaruit haar lichaam ontspannen spruit Rijke versierselen zijn haar buit Dat door delen zinnelijk geuit Levend heeft gemaakt de dode stenen Symbolisch rusten beide handen Malend rad van stille wijsheid In de boezem van haar leeftijd Waar slechts eeuwige vlammen branden.…

Een loodzwaar gevoel tranen branden een nieuwe dag zonder doel Wandelen langs het strand de herfst ademt een frisse adem uit de hemel traant zonder geluid Alleen, voorovergebogen huiverend, bedrogen de wind giert met me mee Gedachten buitelen in zee mensen passeren zonder groet aan mezelf heb ik genoeg Stemmen in de branding vermoeid…

‘op een verjaardag’ over kluiten aarde waadden we het zwarte water tegemoet als tere insecten onze klauwen om het blote zwerk geslagen geboeid zongen we luider dan het kikkergeboefte in het vingergewas je brandde een lusachtig teken in het vuile sop we stegen op en streken neer langs versgesneden lis je droeg je verjaardag op aan…

Ze knielt en prevelt iets heel zacht, en vouwt haar oude handen, een paar kaarsen laat ze branden, en het is alsof ze lacht. Niemand schijnt haar nog te storen, als ze begint te bidden, een paternoster ritselt in haar hand.…

met die winter is sy huis toe die somer brand hartseerdae in my ‘n herfsblaar val af-en-toe in my binneste die lente lê bitter ver, ek sien dit nie meer ek wens U kon haar gee langer, vir ‘n dag of twee_ as die werf om my stil word wil ek in haar winter lê weg van die somer, lente of herfs net stilraak, verdwyn, stof tot stof…

Sluit uwe ogen op het licht: Dieper zal het branden… Nimmer is me uw lief gezicht Liever, dan waar ’t veilig ligt Binnen mijne handen. Keer uw zinnen van de dag: Langer zal hij duren… Rijker langend wordt uw lach Waar hij schemert door het rag Der verleden uren.…

De golven branden grauwend groen vergeten leven aan mijn schoen Tegen het waaiend zilten zand bescherm ik ogen met mijn hand Wolken scheuren op tot flarden ik voel mijn huid tot eelt verharden De zon breekt zacht in kleine stukken die lachend aan mijn kleding rukken De horizon verdwijnt in water water van eens, water van later dat nu onder…

Een man met gemeenschapszin brandde intens van verlangen naar paring. Gespeend bleef-ie van die ervaring, want scharrelvlees was niet voorhanden. Hij vond pas een dame na jaren. Al spoedig ontstond er een band tussen hen, want het bleek, - 't was frappant - dat ze allebei hetero waren.…

de tak dreef beschreef met levende woorden zijn langzaam sterven op de waterspiegel hij gaat land en hemel niet beërven maar zal zich in veelheid van zaden op toekomst beraden had de pech dat een bliksemschicht hem heeft geslecht door brand dacht hij al in de hel te zijn beland de sloot redde hem van een acute dood een onverwachte…

vurige zuilen ik had kabaal verwacht geweeklaag en tandengeknars maar zag een ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom alles zonder zichtbare buit zij moesten eeuwig draaien om niet hun handen aan de waarheid te branden…

steeds vaker ga ik op bezoek bij vrienden om een stem te branden in de stilte - oh, ben je er al lang - mijn tong vermijdt woorden die het geluid van minnaars of hun drang naar bezit kunnen verstoren - meneer lijkt zich te schamen - ik noem minnaressen bij naam en staar mijn zinnen naar grijze, dove tegels -…

De passie brandde, gloeide, schroeide, doofde, verpulverde tot koude as. Armen strekten zich als takken uit en raakten niets dan kille lucht. Een bijl kliefde onze verbondenheid. Pijn schreeuwde uit al mijn poriën. Ik staarde uit het raam van het heden naar de weg van de toekomst.…

De laatste kus die ik jou gaf was met mijn verdriet geladen die door tranen werd verraden terwijl mijn verstand het begaf In de auto alleen, doel onbekend voel ik nog mijn lippen branden en het geluid van mijn banden wordt door mijn hart overstemd Daarom doe ik de radio aan Terwijl Bob Seeger zingt zijn hit “Against de wind” rijd ik…

Kapot In brand gestoken Mijn hart verdort In duizend stukken gebroken Verteerd Zwart gekleurd Mijn ziel weggerot Door gevoelens verscheurd Leeg Langzaam vergaan Mijn lichaam overgebleven Alleen ´t lege omhulsel zal blijven bestaan Alleen Niemand om me heen Mijn leven verlaten Tot ik uiteindelijk in ´t duister verdween Verdoemd…

De prille jaren vijftig leden buiten voelbaar onder de winterkou, de rode kolenkachel was nog amper lauw, maar de elektra-kaarsjes in de kerstboom deden hun best, de kleine jongen wreef zijn handen, maar bleef zich warmen aan hun zachte stille licht, zo af en toe kneep hij zijn ogen dicht, waardoor het nét leek of er echte kaarsjes brandden…