1959 resultaten.
Hergeboorte
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 948 Strompel, struikel, stort ineen
Trots wordt uitgespogen
Welkom warme wanhoop
Huilen, lachen, ademhalen
Nieuwe, troostende lucht
Dan stilte, aandachtige stilte
die snikkende echo's verdrijft
Ik fluister voorzichtig
om haar niet te breken
Tot ik de slaap vind
of hij mij
Hoor je me?
Hoor je mijn stem?
Hoor je de stem van mijn hart?…
Een wegwuivende lach
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde
ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug
het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd
dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach
lijnen breken waar zij…
Ik huil nog steeds jouw tranen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 347 Ik huil nog steeds jouw tranen
van jouw immens grote verdriet
welke jouw hart heeft doen breken
alleen weet menigeen dat niet
Ik huil nog steeds jouw tranen
mis de warmte die je me gaf
voel nog altijd jouw nabijheid
wanneer ik kniel hier bij jouw graf
Ik huil nog steeds jouw tranen
over het geduchte gemis
kijk verwachtingsvol uit naar…
Dit is de waarheid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 975 Om in luxe te kunnen blijven leven
Schik ik met twee miljoen binnen twee weken
En om mijn reserves niet aan te breken
Wil ik graag een Benefietconcert geven
Zo zing ik mooi een avond niet voor niks dus
En betalen mijn fans mee aan de fiscus
------------------------------------------------------------
…Borsato zou voor miljoenen euro's uit…
Winterborgtuin
hartenkreet
2.0 met 34 stemmen 3.168 grustbak vol met vruig
langtandschoppen nodig
om de bleuk te opsperen
bladgries tegen onktruip
maaitang vol met graaps
vlak voor de maandmaan
is mijn tuin weer winterklaar
kan ik vanachter mijn vraam
het gevleugel van het pikvee
en gestruipel van broermoppen
bekijken met een bak zoete brek
op de driehoeks koppietafel staand
en op mijn schoot…
Lot
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 364 zo licht het is
de muren te breken
van een stad in verval
zo zwaar
de stenen te kantelen
waarachter de uitgeputte verte
gemiste kansen kuilt
ik strek mijn hand,
grijp de stengel
van een netel, hij prikkelt
juist genoeg
ik schep de grond over de rand
zie mijn geweten, bloot en schraal
spelt het verjaarde beloftes
letter voor letter…
ruimte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 is het voorbij
als de wijzers vastlopen
vast geroest
aan levenloze tekens
het leven - wat is dat eigenlijk -
raast voorbij
ik vang weleens een glimp op
een lichtflits
niets om vast te houden
ik vertraag
het razend verlopen van de tijd
kamer voor kamer
breek ik de stramme geest open
ik open de vensters
en zie een landschap
zonder…
Wat ben ik, dan een vogel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.264 Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing,
hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken
en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken;
en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt...
Ben ik bedroefd?…
Schrander dier?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 101 Het is om even hoe je
mag heten, toch
zal ik je strelen, om
zovele dromen met je te
delen, de zwakheid
van je kracht, tot mij zal
blijven spreken, tot je
droeve ogen zullen breken,
in een morgen of in de pels
van een nieuwe nacht.
( Saudade 2, groet uit Lissabon )…
Eenzame pauwendans
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 378 Liep zij maar meer om hen heen met een boog
want als een glazen bal
trachten zij het te barsten tot breken.
Nog steeds
houdt zij haar mooiste bezit fier omhoog geheven
de barsten vol gestopt met lijm
wil zij het bij haar houden voor het leven.…
Functioneel hervormd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 126 glas
verdrinkt weer in gesmolten lood
de dood zal geen mysterie meer bevatten
devotie gaat verdwijnen
orgel en sopranen zingen
ontroerd een laatst verschijnen
het gebouw is in snel tempo
functioneel hervormd tot
gezondheidscentrum van de stad
ook hier wordt pijn geleden
toch overstijgen heimelijke gebeden
de toren die men niet breken…
Vannacht
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 582 Als in de herfst de laatste roos
de fletse blaadjes af voelt breken
die krullend opgaan in de wind,
weet zo het lichaam, smal en broos
zijn geest al grotendeels geweken
dat nu zijn laatste tocht begint?…
Liefhebwilg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 803 heb mijzelf
afgelopen dagen gestalkt
hoeveel takken ik tel
die niet te benoemen zijn
de straling is niet altijd
verlangen naar fysiek genot
dat stapsgewijs stijgt
naar hoogtepunten
platonische liefde
verloren dreigt te gaan
kan evenzo slapeloos breken
redding is de enige optie
laat mij dan als de wind zijn
waar mijn naam een deel…
record
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 163 Records, vindt Messi, zijn er om te breken.…
Kloppen...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 177 Om Uw hart wat te verzachten,
zodat ik het niet breek.
Als met een milde balsem,
wrijf ik het voorzichtig in.
Zodat het zachter wordt.
De kruk zit namelijk van binnen.
U laat me er niet in.
Zachtjes klop ik op het deurtje,
totdat U open doet.
U zegt misschien: “Wat kom je doen?”
Voor mij is dat heel goed.…
lief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 388 Alles blijft klein beschreven
Verbeeld u zelf niets
Je leeft dit leven
En eindigt als niets
M'n gebreken lezen iets
Alsof de spaken breken
Niet van de fiets
Noch die van jullie leken
Blijft het hangen
Gooi het weg
Denk nooit in rangen
Anders hebt ge pech
Vraag nooit naar niemand
Rond en rond vandaag
Ook steun ik jou vaag
Ik leef…
Bescheiden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 83 Mocht ik na mijn verscheiden
nog eens komen in jouw dromen
stappend uit mijn woordenstromen
als een kind dat leert lopen
dan hoop ik dat jij mij herkent
aan mijn neus en ogen
Zo niet, kun je mijn stem horen
in het ruisen van het koren
het waaien van de wind
in het breken van de golven
op de brekers aan het strand
het schreeuwen van de meeuwen…
Jaargetijden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 98 Vermoeide takken breken af.
Een gure storm steekt op,
en blaast hersenspinsels
uit mijn oude kop.
Versleten gedachten zijn het,
die ik niet meer nodig heb.
De lente staat alweer klaar,
in winterharde knoppen.
Wilskrachtig veer ik op,
de zomer tegemoet.
Toch is het volop herfst.
Oude gedachten waaien,
uit kaalgeworden bomen.…
Mijn mozaïek
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 393 mozaïek
toch zijn hun kleuren
nooit echt de mijne geworden
in confronteren ging ik al
snel de andere nuances proberen
zwoegde in voegen
om toch hun patronen te volgen
was recalcitrant en verbolgen
koos ik uiteindelijk mijn kant
ontdek nog steeds nieuwe
kleuren en van voegen
wil ik niets weten omdat alle
patronen bij mij steeds weer breken…
Verloren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 219 Witte vleugels
breken het prille ochtendlicht
aan de einder
tussen wolken en zee
waar het opstijgt uit het nacht'lijk duister
Gedachten rapen schelpen
ranke vingers glijden door zand
en het zilte schuim vangt dromen
waarin alles verloren ging
tussen het wit en zwart van woorden
Daar buigt de wind zich in haar schoot
en zij buigt…
Déconfiture
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 nog nooit behield het huis
zijn witheid van muren
het glas zijn geveinsde ruiten
noch de eenheid van scherven
er hangt een lucht van
toekomende leegstand
met het breken van de huid
kraken de cellen hun wanden
langs de draden van schimmel
krimpt de resterende adem
die met vertraging verdrinkt
in oliedampende klei
in het aardegrijze…
Zijn er nog die pionieren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 574 in allerhande
lijkt de wereld
te belanden in
een eenheidsworst
grenzen worden
niet meer overschreden
we leven nu in het heden
van wat voorgeschoteld wordt
zijn er nog die
pionieren stenen
rapen om een eigen
haven te gaan maken
golven breken in hun nakie
struinen door de duinen
vol met prikkeldraad voelend
nog dat jeugdig kattenkwaad…
Het woord
gedicht
3.0 met 5 stemmen 1.487 Wandelend door een boomgaarden wereld
vroeg ik een vogel een vederen woord
een zingend woord een zonlicht woord
smeekte ik een vogel een woord mij ten dienste
een vliegwoord een vangbal een boemerang
Maar toen ik droomde dat mijn wens zich vervulde
verschool ik mij om het te breken
om te zien wat er in zou zijn:
een nest jonge vogels
of schaduw…
Een onvoorziene nacht?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 33 nog
te mijmeren hier,
er is brood, je spelen,
ga, loop niet in dood
spoor mij jezelf achterna,
je verlangen in te dammen
tot schrander dier, wat doe
je nog hier, het is om even
hoe je mag heten, of
hoe ik je kan strelen,
om alle dromen met
je te delen, de zwakheid
van je macht, tot mij zal
spreken, tot je droeve
ogen zullen breken…
Gebroken ziel
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 264 niet de tranen
Niet de woede, wel de wanen
Proberen zich een weg te banen
door de afgedankte gedachten
in mijn overvolle hoofd
Wel gezien maar niet gehoorde
Niet de daden, wel de woorden
Blijven hangen en doorboren
alles wat standvastig is
mijn uitgehongerde hart
Wel de illusie, niet wat zal lukken
Niet de leegte, wel mijn nukken
Breken…
Ademnood
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.996 Breek mijn staf.
Geef mij lucht.…
Groet in late avondlicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 99 Een dag een laatste groet
de horizon staat in brand
stil suddert nog het late licht
en in het binnenst van mijn hart
streelt mij een warm gevoel
dat woorden aan schoonheid paart
maar spreken mij belet
slechts tonen wondere zuiverheid
vanuit verten aangedragen
breken de stilte van ’t moment
vormen geluk dat aandacht vraagt
spelen zachte…
binnenin
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 blazen hoge
schoorstenen triomfantelijk
grijze wolken uit
de laatste dorpelingen overleden
de klinkerpaden verdwenen
een praatbankje bleef leeg
op het verlaten kerkhof
in de verte zien we boerderijen
met dichtgetimmerde luiken
een kudde pony's en
wat knotwilgen
de mensen hadden geen idee
dat ze zo ver door konden
buigen zonder te breken…
zal in vuurvast steen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 362 ik wil het zachte
goud van jou gaan
gieten tot een beeld
de klompjes hebben
we gedolven in de
mijnen van je hart
zo onbereikbaar door
de puinhopen van jaren
de vele instortingsgevaren
zal in vuurvast steen
je evenbeeld gaan baren
we breken het in samen paren
je karaatgehalte is zo hoog
dat sommige delen vloeien
daarin…
Avonden in Limburg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 54 Oneindige sterren verschijnen,
die door de schemer breken.
Ik hoor geluiden fluisteren,
die niet van onze wereld zijn.
De avond valt in Limburg.
Nachten beloven vrede.
Morgen zal heden zijn.
Hier en nu opnieuw.…