Alle inzendingen over briefjes

ik ben naar de rotonde en weer terug ik leg altijd een briefje neer als ik wegga ik ben bramen plukken ik ben aardappels lezen ik leg altijd een briefje neer dan weten ze waar ik ben…

toen we nog op de schoolbanken zaten , als jonge tienertjes, wisselen we briefjes , liefdesbriefjes uit, tijdens de les. sommigen verstopten we nadien in een fles, gooiden die bij hoogwater in de zee, de golven namen toen al onze onvervulde verlangens mee. op hoop van zege.…

Ze zocht wat, maar wat precies, dat wist ze niet ze was iets kwijt, zocht overal. Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen. Zo trof ik meer vodjes aan,…

Eerst moesten de biljetten uniform Nu wil men ze bij voorkeur tóch lokaler Zo is voor menige beleidsbepaler Het achteraf herstellen weer eens norm Nog even en een megabrein besluit er Tot briefjes met Hals, Vondel en De Ruijter…

Grote figuren op een bankbriefje, vele briefjes bij kleine figuren!…

letters liggen in de la opdat zij niet verkleuren zullen onbeschreven briefjes plakken lijmloos aan de muur in een loodrechte lijn naar daar waar de plint ze opvangt met lieve fluisterverhalen ramen openen onopgemerkt vanuit Craquelé sponningen waar nerven nog altijd in sprookjes geloven…

ik ken veel woorden in veel talen maar kan je niet bereiken al woon je dichtbij lijkt het of je in het verre Patagonië bent, toen post nog bedeeld werd te paard toen telefoon en telegraaf hun digitale opvolgers globale connectiviteit nog toekomstdromen waren ik blijf briefjes in een fles in zee gooien die je niet bereiken…

Ik leg ze weer op kleur de briefjes van honderd en tienduizend, het dunne pak. Mijn hondje bij de dobbelstenen netjes in de gehavende doos, naast jouw altijd winnende paard. Huizen en hotels schraap ik bijeen terwijl je nog steeds de lach draagt van een grootgrondbezitter.…

heeft geprobeerd maar er nu is geweest of iemand die wat hij schreef nu bekijkt als pure ellende en het daarom door heeft gestreept het teken drie maal als dat ter bescherming tegen gevaar en het dreigend onheil van een stad het klinkt misschien wat raar maar voor mij blijven het altijd het veelvoud aan kusjes die mijn meisje haar briefjes…

Waarom huilt mijn hart en tranen mij nu de ogen Waarom ben ik verward en loop ik altijd gebogen Waarom vergeet ik niet en blijf jij in mijn wezen Waarom heb ik verdriet en blijf je briefjes lezen Waarom ben jij gegaan en liet je mij toen alleen Waarom traan voortaan is je hart echt van steen Waarom huilt mijn hart en glijden mij die…

aan het plafond kleven vergeelde memo’s kleine etters die hem van rust beroven vanuit de hoogte blijven de parasieten plakken als vileine ongenode gasten balancerend op het matras trekt hij de rovers van het plafond smijt ze onder bed je moet slapen prevelt hij iedere nacht door zijn wimpers ziet hij dezelfde gele briefjes…

hier leggen we bloemen rozen tulpen naast waxinelichtjes en briefjes mon amour ik denk aan jou ik zal je nooit vergeten hoewel je onbekend was en ik hier nu sta met een coffee to go en oh god had het zelf weet dat je dochter was of vader of geliefde op een filmpje het begin van de schoten in de zaal ik kijk en ik zie en…

Verliefd zijn wat is dat, is dat stiekem briefjes schrijven, en als ik je dan zie helemaal verstijven, of naar je kijken door het sleutelgat? Verliefd zijn wat is dat, is dat samen lopen hand in hand, en dat je dan straalt als een diamant, poeh poeh het is nogal wat.…

Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt; zij danst met sterren in het haar en hij - een slechte goochelaar die stram naar vallend herfstblad grijpt en briefjes post aan de oneindigheid. --------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

Hij is zijn mooiste woorden kwijt en niemand die zijn pijn begrijpt; zij danst met sterren in het haar en hij - een slechte goochelaar die stram naar vallend herfstblad grijpt en briefjes post aan de oneindigheid. ----------------------------------- Uit: 'Alle goeds', 2001.…

Hij heeft genoeg van verlegen lippen en van liefde uit een blik van de prevelende briefjes op zijn matje bij de deur De professor is moe, beste studenten, Hij sluit alvast zijn deur maar legt zijn oor te luister bij elk vers dat wordt gekeurd.…

Leg op mijn graf geen bloemen enkel een bedje madeliefjes laat ook geen tranen achter of zelfgeschreven briefjes Zeg me alleen hoeveel je van me hield en ga dan weer je eigen gang je zult me eenmaal weerzien dus lieverd wees niet bang Want mocht ik eerder gaan dan jij wat niemand ons nog kan voorspellen dan zal ik ook aan jou nog eens…

Ik heb ze gevouwen en beoordeeld jouw musicerende briefjes alsof de zon voor ’t laatst de middag noemt en sober wijzend naar jou het kermend licht herkent dat zich om je heen schaard, om toch vooral het duister in je ogen te doorklieven ik zag op het eiland een veld met dahlia’s ja ook jij bloemde eens in kleuren die ik niet wil noemen…

Nu deze weken weer voorbij ritselen in hun morsbruine jassen en bomen oude briefjes sturen naar de zakken zaad van distels, mosterdplanten en de rest en steeds op hoop van minstens dertigvoudig vrucht, nu mijn haren witter dan de mist en alles anders sinds ik me het eerste licht herinnerde, schrijf ik een mondvol ogenblikken op…

haar rechterhand prijkt een grote stopnaald die het laatste gat in de zwarte sokken dicht hetzelfde paar dat ooit de voeten warm hield van haar overleden man plots herinnert zij zich ook de schoenen met de stalen neuzen op weg naar de dagelijkse strijd tegen onrecht een glimlach bereikt langzaam haar ogen wanneer zij de gekleurde briefjes…

Je stem door de hoorn, je briefjes op het bord, je zoen. Ze zeggen dat je van me houdt. Je kleren op de stoel, je koffie bij 't ontbijt, je zwaaien. Ze zeggen dat je van me houdt. Je sprekende ogen, de kleur van de lucht, je wimpers. Ze zeggen dat je van me houdt. Refrein: Ik vind je zo lief. Ik vind je zo lief.…

Je stem in de hoorn, je briefjes op het bord, je zoen, ze zeggen me dat je van me houdt. Je kleren op de stoel, je koffie bij 't ontbijt, je zwaaien, ze zeggen me dat je van me houdt. Je sprekende ogen, de kleur van de lucht, je wimpers, ze zeggen me dat je van me houdt. Refrein: Ik vind je zo lief. Ik vind je zo lief.…

En de briefjes die ik stuur. Altijd onbeantwoord gebleven. Ik praat gewoon tegen een muur. De twijfels aan jezelf. Wat doe ik toch verkeerd. Die zullen niet verdwijnen. Tot zij wil verschijnen. Wat is er met me aan de hand. Dat fijne gevoel aan de binnenkant. Ik weet het al. Ik ben verliefd.…

Bram haat die pesters in zijn klas Als die kwallen kunnen klieren, zijn ze in hun sas Zoeken een zwak punt van een ieder Schrijven gemene briefjes, stop met dat geklieder!…

door poëzie en straffe iconen wel van de zwier maar dan met de nonchalance erin ‘k krijg weinig bijval ook van schoonmoeder ‘k heb daarom maar een paravan gezet in het washok in vrolijke huiselijke kleurtjes waarachter ik me verkleed en volgeplakt met handleidingen van stofzuigers tot hoe goddelijke huisvrouw te zijn ik schrijf er ook briefjes…

De achterkant van de meetlatten, briefjes die op de zotste plaatsen werden meegesmokkeld. De eerste slimme rekenmachines uit mijn tijd, daar kon je al bepaalde bedragen of formules instoppen. Als geheugensteuntjes maakten we ons zelf wijs. Gewoon afkijken, konden we ook, maar daar was natuurlijk een bepaald risico aan verbonden.…

zie hier de linker zo ook de rechter dankzij dikke zolen loop je elke dag op wolken graag leen ik je ook de mantel die al even om mijn schouders hangt met in de zakken vergeten briefjes draag je dan ook de aangereikte rugzak met alle zorgen van dien onzichtbaar maar duidelijk aanwezig zodat ik even op de schommel plaats kan nemen die…

Ik doe mijn briefje aan jou Vandaag op de flessenpost, Geef het over aan De schuimende branding op Het Callantsoger strand, En laat het gaan, Ik hoop dat het Je ooit bereiken zal, En zal rusten in je Opengevouwen hand, En dat ik je Zal leren kennen, Ook al ken ik Mezelf nog niet - Misschien helpt mijn Noodkreet aan jou ook…

De sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen Hij houdt de wereld buiten en sereen Breken wij onze jeugd af steen na steen Triest scharen zich de meubelen tesamen De vensterbank met stervende cyclamen Zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen Gelijmde briefjes waarop onze namen Leiden ons veilig door de uren heen Wij openen de kast met de…

slapen kras ik hun uiteinden in het ledikant groente- fruit- tuin- afval dat we over de asperges scheppen compost van jaren geleden zakt weg en het bed moet binnenkort ook naar beneden mijn moeder strooit kattenbrokjes voor een egel van vroeger zodra ze slaapt hark ik onze herinneringen bijeen mijn schaaltjes honing voor kabouters de briefjes…