Alle inzendingen over broeden

Een blinde ziet het wat een schoonheid van een tuin merels broeden er…

nooit bevroeden dat de natuur sterker is dan zij die haar behoeden meer zag ik in het wild dan op beschermd domein ik heb ijsvogels zien broeden…

Het kleine, reine meer in Chaams bosrijk, omrand door lissen en tierig rietgras, geniet bescherming van moerasgewas, groeiend op stevig voelend oeverslijk. Trots, bedaard glijdt de spiegelgrage eik binnen zilver golvend, groen glanzend glas naar het eilandje, dat eens hoog bekroond was; dode bomen maken hier het leven rijk. Om het dorre…

woeste wind schuift donkere wolken open herinneringen en intens verdriet dat in vormen en in linnen dringt mijn steun en vertroosting tussen de muren die ik in die jaren achterliet de glibberige aarde voelend tot onder mijn voetzolen ik zet mijn kraag op en loop langs de bomen die wachten op de vogels die komen nestelen en broeden…

dag-tot-dagloners, onder-de-zeespiegel polderbewoners Maar op de grienden broeden de ganzen lepelaars, rietzangers meeuwen die dansen…

In de batterij van boerke Flip Zat een broedse scharrelkip. Die heeft van alles ondernomen Om aan haar behoefte te komen Met al die andere kippen op haar lip. Want voor het bevruchten van haar ei was ze er altijd als de kippen bij.…

Voor de derde keer dit jaar maakte de meerkoet zich weer klaar om de eieren te leggen en te broeden. Tweemaal eerder deed ze dit, zonder resultaat want al haar kroost is vermoord, opgevreten en verdwenen!…

Nog groene veldslak wilde dichter zijn Bevlogen broedde hij op vloeiend rijm Met schrijfgerei bestaand uit louter slijm Besloeg zijn levenswerk slechts één kwatrijn…

verschanst zich Ook worden hier gevonden Verdwaalde verwoeste verknochte Wat heet opeens ruis Stilte dichtheid oorverdovende Er volgt geen slotakkoord De wenteling die je verwacht En het broeden dat je verraad Blijkt hier te zijn vergeven Het is stil in Yerseke Maar wat geeft het ooit…

de dichter tracht te verwoorden wat zich in zijn hoofd heeft genesteld alsof hij het zelf is die het ei heeft gelegd en tijd neemt het uit te broeden met gedrevenheid en een portie nestwarmte zal hij de gevleugelde woorden vinden waarmee hoofd en hart het eens kunnen worden…

de dichter tracht te verwoorden wat zich in zijn hoofd heeft genesteld alsof hij het zelf is die het ei heeft gelegd en de tijd neemt het uit te broeden met gedrevenheid en een portie nestwarmte zal hij gevleugelde woorden vinden waarmee hoofd en hart het eens kunnen worden…

Dat komt omdat het schoner is en ook door ons klimaat zodat dat beest weer terugkomt en hier broeden gaat. Toch ben ik met die beesten niet zo in mijn sas misschien zou dat zo wezen als ik geen kikker was.…

Is het doorsnijden van banden niet een té simpele route Zelfs het ei waar ik op broedde heb ik drastisch uit het nest gegooid Ik wil het heus wel leren maar het kraakt zo in mijn hoofd als ik mijn ogen sluit en luister naar de schaal onder mijn voeten.…

De Britten broeden briesend met z’n allen op het akkoord van Boris voor de Brexit. Maar Brussel weet niet hoe het met de rek zit en laat Westminster dus maar even brallen. De brave broertjes op het vasteland, in shock door deze Brexit-braniebrand.…

ze schaduwden mij als donkere vlek een paar steelse vogels nog maar net vrij van hun nest geen driftig en schichtig op en neer gevlieg maar eindelijk een weer volwassen wiek ik zag heerlijk alerte koppies oogjes gefocust op een tweede huis de bruidsluier als thuis nog is er vaag een empty nest syndroom activiteiten zijn vaak…

Op een hoog flatbalkon vinden twee duiven een bloembak zonder planten, vol potgrond. Daarin wroeten ze, draaien om elkaar rond: dolle veren en verschrikt aardkruim stuiven. Eitjes, uit wit marmer gehouwen druiven, verwachten lijdzaam hun opwekkende wond, die zacht openscheurt, met ijl getik verkondt: " 't Mensennest mag nieuw leven overhuiven…

De polders zijn vol zwanen in vergadering. Plan voor nest zoeken?…

Wat kost een steile tolk, Jabal het broed De burger de bank, de bonus het wijf De beurs het gejank, herstel onze dijk Wat kort het eigen volk, het goud de koets Op deze dag wint U de zilverboot U werkt zich AOW de billendood…

waar de spotvogel gorgelde schreeuwde huilde en de dappere winterkoning dichtbij de grond een wormpje zocht waar de eenzame zwaan op haar lege eieren broedde en in de verte de tere eendenkuikens zag daar legde onverhoeds de nachtdauw een sluier over mijn hart…

“Ik weet nog heel goed dat het zeer doet,” sprak tegen haar kuiken, ma meerkoet, “maar langzamerhand weet je zeer goed dat het zelfs voor jou echt een keer moet, dus ga uit mijn nest met wat meer spoed, wees een grote koet en creëer moed want ik wil nu plaats voor nog meer broed.”…

Gij mist de weg des deugds doordien gij ’t dwaalpad kiest, Door ’t volgen van uw lust en broedse zinlijkheden, Waardoor gij ’t slechtste zoekt en ’t alderbest verliest.…

raakt het soms te hard begonnen met een valse start zoals alles moet vallen op mijn pad vallen als een blad zoals bladzijden moeten bloeden voordat rozen ooit uit kunnen bloeien voordat wij paden en zaden uit broeden vrienden schrijf wat u belieft en gelooft want zonder woorden zijn wij uitgedoofdt…

Als een oude boom zo wil ik worden Vol met knoesten, littekens van afgebroken takken Een schuilplaats biedend, aan rondtrekkende vogels Een veilig nest, voor hen die rust nodig hebben om te broeden Ik laat de stormen over mij heen komen, maar groei door Met mijn stevige wortels, voed ik mij met alles wat moeder aarde in zich…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

mijn gedachten broeden in meerkoet's takkennest gruwelijk metalen kleppersnavel bij mij achter waar tijd en water rimpelloos groen uit slaan waar ik mijzelf in de stilstand voeg zie dat pluisjes blaadjes kroosjes wel degelijk tergend traag richting rechts drijven je wordt belazerd als je niet stil staat…

hier wordt gedanst hier wordt gesjanst maar wel naar eigen regels hier duldt men geen vlegels die knuppelen in het hoenderhok dan gooit men de deur dicht kippen vluchten in tomen naar hun stok voor vreemde vogels nog niet gezwicht een ei leggen wil nog niet zeggen dat je kan broeden kakelend wil men hier verhoeden doch deze snoeshaan…

dat het goed aanvoelt zei ze hij keek in de poppenwagen waar een wereld nog in het dunste kleedje wachtte ook een kinderhart vraagt om geruststelling, dacht hij zij broedde verder op liefde langs opgewreven schaduwen, groette mensen in een nog veilig lichaam hij zong haar in slaap het kind werd teruggegeven, weerloos onder…

dichtgevroren gracht uit het wak onder de brug vliegen drie eenden twee eenden zwemmen op het gestrooide brood af en meeuwenvluchten eenden weten zo goed om en om groen en bruin elkaar te vinden eenden op bezoek ze inspekteren de bloembak nog een keer broeden een koppel eenden vormt het vliegende schuim van storm en regen…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

soms herken ik de dichter aan zijn voorzichtige tred het lijkt alsof hij loopt te broeden op een vers bang voor een misstap een verkeerd woord of ander ongemak soms herken ik de dichter in mijn diepste zelf bedenk ik nieuwe woorden voor mijn eigen vers een beetje bang maar tóch met geloof in eigen kunnen soms geloof ik de dichter…