2296 resultaten.
Eindeloze zin
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 2.871 Het zou voor één keer zijn,
als je het daar dan maar bij liet…
Je had nog iemand thuis,
echter een uitputtende bron.
De liefde was daar wel,
maar onze seks overwon.…
Mafghanistan
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 798 Bron: Telegraaf)…
Suites voor Annemieke XXXXIII -goud-
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 242 een hartje van goud
ze wist het niet van zichzelf
het goud houdt afstand
twaalf en een half jaar
herinnering in het brons
kleurig eikenhout
onder eigen helm
grote ogen gesloten
wanneer vlieg je weer
het rode gezicht
paars van ingehouden kracht
op gouden tors -
de paarse vogel
in de ondergaande zon
kan elke wolk zijn…
Eerst,
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 387 Eerst was er alleen het zwijgen,
uit niets bestond het ruisen van
de woordenzee, en een gong, een
klank uit eerste mond en bron,
onberoerd in natuurlijk stof,
nog onbeschreven zonder woord
in de voetprint van het leven,
daarna kwam er meer dan iets,
daar bleek veel van te bestaan,
je kon rapen, of weer vegen, van
wat nog komen zou of…
Verlangen naar Jou
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 361 Laat me alles doen als uitdrukking
van Jouw bron van vreugde.
En laat al mijn frustraties verdwijnen
in een glimlach van de stilte van mijn hart.…
Ideaal voor starters
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 197 De wetten van het aanbod en de vraag
Zijn nu nadelig voor de huizenprijzen
Wat eerst geheel de pan uit placht te rijzen
Gaat straks zo'n tien tot -tig procent omlaag
Zodat ik eindelijk, naar ik mag hopen
Een hondenhok of kippenkooi kan kopen
NIEUWSFEIT:
Door de afnemende vraag zouden koopwoningen plusminus 20 procent goedkoper worden (bron…
In razende wielen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 mag ik ervan dromen
om eens stroomopwaarts te komen
ooit de bron te bereiken
die mijn leven zal verrijken
ik meander mijn bestaan
tussen kribben en kades
laat me gaan in razende
wielen en rust in de waarden
wil weer wellen tot beekjes
frank en vrij dansen in geulen
heulen met zon en de wind
watervallend spelen als zorgeloos kind…
Hergeboorte
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 206 In de tijdelijke tijdloze ruimte
van het onmetelijke zijn
kan het wiegende net van omarming
de bron van hergeboorte worden.
Ik stap een nieuwe wereld in.…
een nabestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 Reitsma-Valenca uit 1933
Bron: http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=rola003…
Schoolverzuim
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 830 .
------------------------------------------
Wanneer het bij u thuis gezellig is,
Waardoor uw koters nooit naar school toe willen,
Dan is het goed om daar zwaar aan te tillen,
Het is een bron van louter ergernis.
Verpest de sfeer dan in een vloek en zucht,
Zodat uw kroost vanzelf naar school toe vlucht.…
Stroomopwaarts ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 164 Alles uit niets, komen we en we vergaan
in fantastische dromen aan de binnenkant
komt de kern van de waarheid tot stand vanuit
het zijn, stroomopwaarts tot aan de bron.
Daar ligt de kiem, het zaad,
het ontstaan uit de oorspronkelijkheid,
het ontspringen van seizoenen, uit die
dagen stroomt mijn leegte vol.…
In roze woorden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 183 licht
hebben we samen gecreëerd
een zon om in te leven
de eerste vonk
die oversloeg
bracht warmte en kleur
in roze woorden
zijn wij altijd
blijven zweven
in een universum
dat de andere
wereld buitensloot
een gebaar
het wenken van de ogen
elkaar moeiteloos verstaan
niet tijd en plaatsgebonden
straalt onze zon
geluk uit eigen bron…
Het hek van de dam
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 213 het water
wilde niet scheiden
in jouw stroom en de mijne
het bleef vloeien
uit de bron die we
samen hadden geslagen
ik geselde wind
jij verdroogde de regen
wij kwamen elkaar steeds weer tegen
hebben de vloed
toen gesplitst bij de oorsprong
met stenen de bedding verlegd
maar het hek van de dam
heeft het niet kunnen houden
wij…
Valentijn 2015
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Mijn lief is de duinpan
gericht op de zon
zo warm en intiem
ze houdt je uit de wind
Mijn lief is het zandstrand
grenzeloos open
gekerfd door de zee
ze maakt elke dag nieuw
Mijn lief is de branding
bruisend aanwezig
met pracht en ook kracht
ze neemt iedereen mee
Mijn lief is de oerzee
onmetelijk diep
bron van het leven
van zichzelf…
Het zogenaamde niets
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 110 Het niets dat bron van leven is.
Het niets dat als de dood is
maar waaruit al wat nieuw is
steeds opnieuw ontstaat.…
Rivieren van wijsheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 Uit onze hoogstpersoonlijke bron,
stroomt een onrustige rivier.
Aan de oevers mediteren mensen.
Waar water hemels spiegelt.
Waar niemand oordeelt.
Waar de vrede woont.
Waar liefde stroomt.
Draag water naar de zee.
Neem liefde met je mee.…
Blauwbloedstolling
netgedicht
2.0 met 49 stemmen 41 er is geen
luchthartigheid
meer in de
oogopslag die
mijn blikveld raakt
in een verstolen
moment dat
evenwel geen
diepte toestaat omdat
contact is geblokkeerd
vage dweperigheid
heeft ook de geest
gegeven omdat
die uitstraling geen
bron van leven heeft
meteen weer
vingers aan de knoppen
ogen kijken het rood
uit hun doppen om
de…
Klantontbinding
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 136 Waar decennialang winkelier
En klant moeiteloos met elkaar
Verbonden waren is de super
Van nu in ' t geheel niet
Geïnteresseerd in de trouw
Van zijn klant - en is
Deze vandaag de dag niet
Meer dan een vage schaduw
Die anoniem het winkelwagentje
Duwt, en het contact met hem
Per direct ontbonden…
Daar kraait geen haan naar ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 79 De schors bewaart
het hart dat ik ooit
in bomen heb gekerfd,
de levensringen blijven
de bast en de kern zo
zwart zoals mijn
gedichten vol fabels
zijn geverfd, daarop
heb ik mij telkens
weer verkeken, wel
de grenzen opgezocht,
die bleken in waarheid
flexibel te verschillen,
te verbleken in onze
zandloper loopt het
zand in…
De taal als instrument.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Als schrijvers list in
een verkwist avontuur
waarvan de uitkomst niet
zomaar werd gedoogd,
verhult de onbekende bron,
ween dan als de heldere
stem van de morgen nog
niet geklonken heeft, tot
het spinnend schrijverswiel
wordt opgestart, onbezonnen
in het zingen van een tijd
hem trouw en dierbaar was.…
Als we toch moeten gaan?
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 46 Als ze zullen komen om
ons aan de tand te voelen
over alle wandaden, al
of niet door ons begaan,
begeerte of de schaamte
die ons teistert, onrust
die ons pelt, tot op het bot
van een kaal geraamte,
spiegel van mijn morbide
code als onvoorspelbaar lot.
In die blauwdruk begint en
beëindigen we het leven, het
lijkt op zelfmoord waar…
Status quo?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 76 Er komt weer een klein beetje geluid uit, nog
niet voldoende om het hele verhaal te vertellen,
dus dan maar even via dit gedicht, verder moet
je mij niets vragen, ik zal het maar eenzijdig
beschrijven, in de update van mijn quarantaine
van de laatste dagen, moet je bij mijn dokter zijn.
De juiste toon is weg. De gesprekken gaan langs…
Anima
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.416 Is zij het hoogtepunt
van goddelijk verdriet en falen?
Is zij ontstaan
uit de verdorven wreedheid
van de natuur?
Is zij wat overblijft
als de bezieling der beschaafdheden
ons in duisternis achterlaat
om te vergaan in ons verloren zijn?
Is zij de belichaming van het kwaad
dat uit de diepste diepten
van de meest afgrijselijke woestenij…
Hier en overal mijn vriend?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 In de krochten van de geest,
heb ik het vermoeden dat ik op mijn
tochten hier al eerder ben geweest en
de diepste wonde hier het best geneest,
telde ik in woord en liefdesdaad nooit
ongeschonden waarin ik telkens schipbreuk
leed, de smaad en lot zichzelf
voorspelde, als roerganger verkleed
gebonden aan de stoutste dromen vallen oceanen…
Feit of fictie?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 40 De allerhoogste graad in
een zin of regel, die geen
twijfel laat bestaan, van
wat ik zeggen wilde,
daarin zou nog menig
onversneden boodschap
in een verhaal en daad
soms mee - of tegenzat,
uit vrije ziel geschreven,
uit ervaring of uit leed
of uit opperste geluk
bedreven en altijd weer
met tol en taal betaald.
de mythe tot…
De ironie van onze tijd ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 Mijn stad wat eerder een rijk van stinkend
water was, het geloof verjaagd door de
kronieken van eeuwen, gedompeld in een
verhaal soms ingetogen, de wet te
brengen in schuilkerk van de taal
de wachters van de grachten hun huizen
gekroond, door menige carillons bespot,
beklad door duiven waardoor de beelden
levend bleven in een mondiale…
In de kantlijn?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 24 Waan ik mij in de groeve
van belegen mijmeringen,
begeef ik mij uiteindelijk
op glad ijs, labyrint van
goed ogende bedoelingen
alle moed te plaveien,
verstild het zwijgen in tumult
van middelmatigheid, ben als doel
het beloofde dichtersparadijs
alweer ver voorbijgeschoten
alles vermeden met het krijt
van schone schijn, als dicht-lakei…
Het juiste perspectief?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 22 Ontwakend in
de dageraad,
dankzij het
spinsel op mijn
tijds-penselen
met z’n valse
streken
waterverf,
uitlopende
beweging op
het vergeelde
doek van
ongebleekte canvas
maskeert het
onbevangen
lichaam,
alles afgewogen,
verlaat als laatste
passagier een
voortdenderende
trein op een
onbenoemd station
met een te nauw…
Zwerfsteen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 50 Een zwerfsteen geboren uit
eruptie en de zwaartekracht
die hem baarde, ontleent z’n vorm
aan het slijk der aarde, markeert
z’n geslepenheid in ontberingen,
verhalen van kristal en mineralen
tijdsdruk van werelds wiel, geofferd
aan de energie van weerstand, in
gepolijst als oneindige beweging,
zonder begin en zonder einde
legt zichzelf…
De laatste haring?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 25 Geef mij de schubben van het
gulden vlies, deken van visionairs,
meer meetbaar dan voorheen,
vooruit te lopen in de schreden
van kwetsbaarheid, omgord ik het
zwaard van woorden als botte
bijl, als ik het vege lijf wil redden
altijd in eigen vooroordeel?
ben ik de groene weiden die
door de wereld wordt afgegraasd
een onverteerbaar…