Alle inzendingen over buigt

Het kabinet is ziek, het kabinet is gek het kabinet heeft weinig te zeggen en zo is het dus net: alsof ze driftig aan het werk zijn! Het kabinet spoort niet, zit niet op 1 lijn en ik twijfel sterk, heel sterk of dat ooit het geval zal zijn. het kabinet gaat namelijk nu even beslissen of je na een ongelukje van " naast de pot pissen"…

Buigt het riet niet voor de wind keert de stroom niet op zijn schreden valt de zee niet uit de lucht? Gaat de morgen niet trug naar heden klinkt dan straks niet als een zucht of de zon niet drop of dronder is dan huiswaarts niet ook mijn klucht?…

de witte roos buigt naar mij ben ik licht waarnaar zij hoopvol uitziet of de witte roos buigt naar mij ben ik het licht waarop zij richt…

Je hebt zo helgroene ogen zegt ze ze buigt zich over mij heen zo groen als die steen je weet wel die ring die je me schonk maar lichter heller nog ze kust me niet ze verliest zich in mijn ogen ze buigt zich over mij heen…

De droefheid komt van God de Heer, En buigt ze u neer, Zij heft ook hemelwaart! Veel erger – erger is ’t verdriet, Dat u de domme wereld baart, Dat u de mens niet spaart – ’t Verheft u niet, Het buigt alleen ter aard!…

Het gras buigt onder mijn voet, een houding die slechts een tijdelijke is. Zodra ik verder loop, richt het zich weer op, sprietje voor sprietje. Buigt het gras te laat, ook afgesneden is het gedoemd mijn voet te dragen. Ik kom naar je toe, je armen zijn al gespreid. Mij hoor je niet klagen.…

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

Als alles lijkt verwoest door een verterend vuur de aarde nasmeult in de avondgloed buigt zich de boer over een verkoolde hen. Wanneer hij, vleugellam haar in zijn hand wil sluiten begroet hem het verholen dons in zachte piepgeluiden levende getuigen. Als alles lijkt verwoest buigt zich een losser over wie zijn vleugel zoekt.…

achter de einder buigt de hemel, steeds op weg naar oneindigheid…

gras baant zich een weg door een scheur in het asfalt en buigt voor de wind…

stormachtige wind buigt het riet in het water het spettert alom…

met voeten in stoppelriet buigt zij haar geschaafde rug over het water voor jou en mij .…

De velden zijn droog een regenboog buigt alleen voor hemels water.…

-------------------------------------------------- UIt: ' Wonderbaarlijk buigt zich over water', 2016.…

tussen wit en zwart buigt in krampachtig gevecht de laatste strohalm…

Ellersinghuizen wringt zich in bochten die de stromen vlochten rondom de huizen de Ruiten Aa legt enorme lussen en daar tussen houdt de weg zich niet recht hij buigt mee met de meanders hoe kan het ook anders bij zo'n vreemd idee Ellersinghuizen buigt mee met de stroom maar blijft autonoom houdt recht de huizen…

Ik hou van de weemoed in een lied als van mijn lichaam dat zich buigt over het jouwe en met fronzend reiken zich verzucht…

Een grasspriet buigt zich over het klavertje-vier en biedt haar zijn schaduw aan een traan bevloeit zijn wortels.…

vanochtend langs de kust kans op een bui, de kust kust de bui en buigt…

de mens een echo in diepte, in leegte kaatst klank en weer kaatst trilling buigt vervormt verstomd…

De vrouw is voor de man, wat voor de boog, de pees, Zij buigt hem, maar gehoorzaamt hem; zij trekt, maar dient hem steeds. Tezaam een nuttig paar, Is zij niets zonder hem, en hij niets zonder haar.…

De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

Kwetsbaarheid die Kracht is, voorwaarde Voor bezield leven, En de blauwe regen Die overvloedig Bloeit, maar toch Buigt in aandachtige Nederigheid…

hij zet zich op een al te tere tak en voelt dat hij heel diep buigt niet wetend dat hij ondanks zijn zang geen vleugels van een vogel heeft…

Witte vleugels breken het prille ochtendlicht aan de einder tussen wolken en zee waar het opstijgt uit het nacht'lijk duister Gedachten rapen schelpen ranke vingers glijden door zand en het zilte schuim vangt dromen waarin alles verloren ging tussen het wit en zwart van woorden Daar buigt de wind zich in haar schoot en zij buigt…

Heel apart maar oh zo gevoelig raakt men haar aan dan buigt ze nederig.…

buiten tijdsbesef vormen jaren het lichaam een soepel verloop in de bloei van het leven buigt wilskracht lome stappen…

hij praat hij zwijgt met de wind soms groeit hij niet tot in de hemel is zijn grens bereikt hij bezwijkt zijn wortels aarden niet meer hij buigt zich neer…

Zodat je je, als je je tot verzet opricht, juist buigt.…

bewegingloos naar vlakke zijde kartelt de abstractie ronding weg buigt zij in kil gevormde schaduw zijn onbehouwen wachten naar vorming toe…