hij heeft kind noch kraai
wel twee kanariepieten
twee bunder land
en twee kolenschoppen
van handen
samengevouwen
twee brieven van zijn vrouw
een haarlok en twee ringen
in een laatje bewaard
tja, zo gaan die dingen…
nog zie ik hem daar
met de zeis in z’n hand
onverzettelijk zwoegen
op z’n bunder land
het gras moest gemaaid
en nadat er was gehooid
werd er kunstmest vanuit
een emmer uitgestrooid
en het zaad gezaaid
toen na jaren z’n huid was gelooid
en z’n rug geplooid
nam hij nooit weer de zeis ter hand
maar nog eenmaal kwam hij hem tegen…
Starend over dit bedaarde
land laat ik een wensdroom vrij:
Geef ons op de nieuwe aarde
duizend bunder nieuwe klei.
Geef ons daarop, lieve Heer,
Zeerijp, Eenum, Garrelsweer.
Geef ons in dat eeuwig heden
een vernieuwd Uithuizermeeden.
Geef ons Roodeschool en Spijk
in de kromming van de dijk.…
Het groeit maar aan, ze komen jaar na jaar
op bunders waar een boer niet meer wil telen.
Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~
daarvan staan er in Nederland zo velen.
Tenslotte wil ik u nog mededelen
-ja echt het klopt, ik ben hier niet abuis-
stel je plak al die bouwsels aan elkaar,
dan staat van hier tot Sydney… rijtjeshuis!…
Het zandpad langs de akker
krek twee bunder
Gert, de oudste, niet de
slimste van de drie broers
ging die middag maaien
Ik, stadsjongen, mocht mee
op de zijplaats van de tractor
gebogen staal, rood geverfd
met ronde gaten
ruikend naar ijzer
Heen en weer, over het land
strook na strook
steeds keek ik naar het huis
dan weer naar de andere…