Alle inzendingen over buren

ik tel tot tien ik kom wie niet weg is is gezien verstoppertje weggestoken achter de muren van de buren buut vrij kinderspel…

Zit papa daar nog steeds bij de buur ? En als ik eens roep brengt hij mij dan snoep uit die rijke westerse cultuur ?…

Alsof de bomen zich hebben teruggetrokken een soort van zwijgen hangt er mijn buur heeft de dode boom uiteindelijk wat een klaarte wat een verte geveld…

er loopt hier al dagen een man met 1001 vragen, zot op avontuur met jongere buur, wil hij god en klein keske behagen.…

't Zij Waal, of Rijn, of Maas, of alle drie te saam, 't Zij IJssel, Merw' of Lek, of drie in ene naam, Of zes in ene buik, ze moeten t' mijnent buren En willen niet in zee of kussen eerst mijn muren; Mijn muren zo gerekt, mijn zo gerijkte grond, Dat wie mij nu beziet, kan vragen waar ik stond.…

Een strafadvocate uit Buren schreef onderaan al haar facturen: ‘Wordt u graag snel rijk? Bedenk dan gelijk dat eerlijk het langst zal gaan duren.’…

Als ik mijn liefde bedrijf, nee niet in bed, maar als ik schrijf kijk ik alleen naar mijn vingers, niet naar de buren, wie weet wat er binnenkomt, als ik echt zou gaan gluren?…

Men zoekt met geweld naar een nieuwe held want zo'n molenpark maakt buren zot !…

Gooien we de mens voor leegogige, gladgeschoren leeuwen die om het bestaan van een dagboek slechts geeuwen, dan zijn we niet die betere verre vriend of goede buur, al kleden we ons naar de tijd en betalen we zuivere huur. Er zijn slechte buren geweest.…

zij was zo mooi (erop lag een lichtekooi), dat z'er schande van spraken, z'n buren.…

We kijken dus zuur want aan welke buur gaan wij onze "twelve points" nu geven ?…

Buur viert oudjaar met een kelder vol vuurwerk. ‘Die knallen, daar doe je het allemaal voor.’ Rotjes, kanonschoten, oorsmeerverkruimeling. Ik heb een vuurmuur, daar komt echt niks door.…

uit het donker van mijn kamer staar ik naar het maanlichtraam ik luister slapeloos naar de echo van een verre hond mijn slapen bonzen mee met het droeve dier en ik heb meelij met zijn buren…

Al zonnend in de tuin ontstak ze 't vuur van haar begerig gadeslaande buur. Ze lag, maar stond aan buurmans blikken bloot. Zodra hij op bezoek kwam, mocht-ie blijven. Ze wilden naastenliefde met elkaar bedrijven.…

het burengerucht overstemt de harde wind zomeravondzucht…

De huisraad van lang toegeknikte bovenburen, bekend van horen schuiven, wordt vandaag verbolgen op straat geduveld. De locale dichter staat onuitgeslapen voor het raam. Hij ziet er af en aan gemeubileerd trottoir en gaapt. Komt net het bed spiralend langs, daalt op een suffe stoel die met gekrulde tenen zwijgt. Wie haalt de koekoek? En uit de…

gekakel in de gang hoe is het mogelijk dat die kippen in bloemetjesjurken de lift namen naar de vijfde instappen knopje pikken uitstappen gescharrel op de kokosmat tijd voor een vos, passie en iets om over te roddelen…

De buren riepen: Zie je wel, Hij doet het toch, de bel! En nu is hij niet thuis. Of wel? ---------------------------------- uit: Maatstaf, december 1979…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu door zijn regen…

terras liggen daar gevallen de bovenbuur weet het zegt de glimlach die daar altijd op-staat hij veegt onderaan de stenen rondom en laat wat kleur brengt zijn leven sieren tot later de herfst alles heeft verdord hij geniet ook en lacht zijn zorgen weg de wereld op straat ziet er vaak anders uit maar hier is hij thuis samen met zijn buren…

Mijn nieuwe buren hebben hoeven Met grote ogen kijken ze mij aan Hun hoofden grazen in een stille cadans De herfst krijgt met hun hulp een buitenkans Intussen is mijn heg gans kaal gegeten tussen de bomen gloort thans de horizon in de verte kauwen hooglanders op de bosrand mijn huis staat nu in psychisch vaderland rust valt versterkend…

ook goeiemiddag meneer sudderwruck we dachten we wagen d'r een belletje aan ja met de heer en mevrouw trj vos-lem ha ha drie hoog u weet wel pal naast u van nog steeds samen onder één paraplu heb-u nou de dierendocumantair opstaan we dachten de oliphant te aanhoren ook zowaar de neushoorn jij schat de krokodil met frisse vogeltjes er gewoon…

een doffe slag de deur in het slot met stilte opgesloten in het hoofd van hij die blijft wonen de kamer hult zich rondom zijn besloten hoofd er is wat te doen, veel dat morgen ook nog kan de buren bellen luidkeels om geen suiker maar de muziek staat ze veel te luid de deur slaat opnieuw om dicht te blijven…

ze draagt haar sluier een mens onder de mensen en klaagt niet over het kruis dat anderen zo opzichtig torsen aan een gouden ketting om de onbedekte hals haar hennahanden bewegen in dezelfde nijver het gezin waar zou moeder genoemd de zorgen en liefde verdeelt in gelijke porties over allen zoals dat in gezinnen hoort haar tong valt soms…

Die avond met de nieuwe buren was het oergezellig geweest een geweldig welkomstfeest tot ver in de nachtelijke uren Er werd gelachen, gedronken over Koeman en kalfjes gepraat en ach ja, u weet hoe dat gaat men raakte al doende beschonken De buurman vroeg, finaal uit het lood naar de vrouw des huizes gebogen met wodka lime en wazige ogen…

De Teletubbies zijn altijd aan slag Zij brengen hun structuur aan in ons leven Je bedtijd voelt ineens als half zeven Vol kleur en overzichtelijk gedrag Maar rust heb je uiteindelijk nimmer meer Want dan klinkt weer het blije ‘nóg een keer!’…

mag ik in jouw kringetje ja we raken omdat de kinderen contactjes maken heb jij mijn cirkel al gezien huisje en wat extra’s misschien wij zijn erg gesloten er is geen tijd voor open alles kost nu eenmaal een vermogen jaja de buren ronden niet meer met elkaar zij en de kinderen wonen daar fijn dat we samen praten onze cirkels even…

De buren, in hun oudste klof Hebben geen dag meer onkruidvrij Terwijl die plantjes heerlijk stoeien.…

Buren bonken op onze muren: 'Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!' Voorbijgangers blijven staan, drukken hun neus tegen ons raam, roepen: 'En wij dan... Vlak ons niet uit...! Alsof wij niet gelukkig zijn!' lopen peinzend verder, vragen elkaar: 'Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook? Dat is toch zo?…

eerste instantie dacht ik dat ze temperament hadden, dat vuur en passie er vanaf zou spatten zolang ze er zijn heb ik het niet kunnen ontdekken alhoewel hun kleur genoeg zegt misschien zou de zon een reden kunnen zijn omdat ze aan de schaduwkant op het oosten wonen, zie ze iedere dag treurend hangen nu hebben ze geruild met andere buren…