Alle inzendingen over cactus

Ik voel mij net een cactus soms Dan ben ik prikkelbaar Die dag zijn alle mensen stom En iedereen doet raar Die dag zet ik mijn stekels uit Niemand komt in mijn buurt Voor mijn omgeving is het goed Dat zo'n bui nooit lang duurt Een vogel voor mijn open raam Een kleuter zwaait gedag Een oude vrouw met een rollator Schenkt mij haar liefste…

at je al een keer cactusvruchten in de zon kom eens naar El Jem op een blauwwit terrasje zet je strohoed lichtjes scheef…

in de verte zijgt de weg trillend tot vloeibaar een cactus kijkt droog…

cactus stekelige plant met rozewitte bloem opeens een zachte schoonheid verrassend…

in het harde daglicht leerde jij al vroeg dat je nooit genoeg tegen schijn beschut zou zijn om vrijuit van jezelf te geven te kwetsbaar door de helse pijn vocht jij fel voor overleven almaar dikker werd de huid met een scherp uitstaand verweer steeds meer wereld buitengesloten ingehouden de zuivere tranen slechts nog dan vergoten…

Kaal staat hij voor de blankheid der gordijnen, verschrompeld in wat kiezel en wat zand en mist zijn ziel: het alverschroeiend schijnen der eeuwge zomers van zijn vaderland. Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, spruit op een lichte morgen, als een vlam van 't heet verlangen dat hem gans vervulde, een bloem van heimwee uit zijn…

Hij wil het niet delen met wufte kamelen maar prikt rond zich als een cactus-plant.…

Op mijn vensterbank leeft een man van cactusbladen Al vele jaren wacht hij daar tot ik hem zie Dan raak ik even vingerzacht zijn naaldenjas en vraag hoe het hem gaat Maar hij zegt niets hij prikt…

Schermend achter de muizenissen die ons leven verstoren is het nieuws telkens weer de handicap in mijn ogen recessies, bonussen en weglopende bestuurders, dit zijn onvruchtbare gronden waar de goeie wil nooit geteeld zal worden dit Nederland lijkt een cactus paradijs op een eens zo vruchtbare bodem…

Ik wist me geen raad, had geen benul En droogde op Als een woestijn Die ene druppel Vond ik niet Leven dat verdort Door het ontbreken van liefdesduppels Weggeblazen door de wind Het steken van de cactus Als sporadische liefde Van harde woorden Vele woestijnen Waren ooit zeer vruchtbaar Wachtend op die ene druppel…

Ik ruik nog steeds de geur van de rode bloemen op de wilde cactus. Ik houd van de Sierra Bermeja, maar ik aarzel er naar toe te gaan zonder jou.…

je bloeit in varens vrucht al in olijven ik was cipressenstress ontvlucht wilde jou in paradijzen je bougainvillet in paars bij eerst ontmoeten oléanders in de wilde tuin komen ons in wit en rood begroeten je strakt in kale rots maar onweerstaanbaar is de Spaanse trots tot overleven, onze cactus heeft haar eerste bloem gegeven…

Hermans begiet de cactus. Wij oogsten wat we willen. Het licht stroomt sprakeloos. Wij doen niet aan de nacht. Wij zegenen de diepverzonken goudvis. Ik ben subliem gezelschap voor mijzelf. En Peter. Waar is Peter? ------------------------------ uit: 'Bombloesem', 2005.…

denk niet dat een gekko met miljarden trilharen plakt aan het glazen plafond wat jij doet met gebroken nagels ingescheurd tot op het bot met hetzelfde effect harpoenen van weerhaken voorzien je noemt cactus dus de naalden prikken in de huid zou willen dat ik zonder je kan de zon komt op, de maan gaat onder in jouw naam, uit mijn vlees…

getekend met een kunstig cracquelé gebarsten door de weerstanden die ze ondervond als ze anders groeide dan gewenst Haar bladeren scheefgegroeid in haar dagelijkse zoektocht naar het licht verschroeid aan de randjes als de warmte brandend werd somtijds hangend als ze meer gegeven had dan ontvangen wenste ze was ik maar een cactus…

in het Glutenland van Cactus en Papaver ziet men zon of ziet men zon niet feitelijk ziet de Gluut zon als maan in nevelen sterren wazig en van verre alles zweeft draait beweegt alleen de mens oh hoe draaierig staat stil uren eeuwen minuten tijden in rekening worden niet bekeken door Gluten anders dan als dom mensen gereken…

er is geen water, alleen maar dorst en aan die anderhalve cactus is ook geen eer te behalen   en in de verte blaken twee kleine heuveltjes in de zon   En dan ineens springt die oase mij in het oog, liggend op een heuvel, zacht glooiend met fijne sprietjes gras begroeid en met prille dauw bedekt   daar leg ik mij neer…

Dan is dit de prijs Het spijt me maar ik neem geen risico’s Ik moet het weten, zal ik worden behandeld als een cactus of een roos? Ik bedoel, hoe kan ik weten waarom je mij koos? Heb je gevonden wat ik wil Geef dan een gil Dan zal ik laten weten of ik met je verder wil…

je de muziek in mijn woorden of zijn het voor jou valse accoorden Ben ik een roepende in de woestijn in jouw hoofd en raken mijn woorden kant nog wal Zie je mijn verdriet als ik merk dat mijn woorden niet landen in jouw hart Bedoeld als blaadjes aan een orchidee prachtig en teer ontvang jij ze als stekels aan een cactus…

Op wie ik dien te zijn en op wie ik niet mag lijken hoe ik me dien te gedragen en hoe ik vooral mezelf moet zijn -de kat heeft inmiddels zijn behoefte in de cactus gedaan- what 's in a name zou ik zeggen Op de volgers die me pas laat ontdekten zij hebben nu de grootste mond, op hen valt niets aan te merken, de boeken geordend in de kast, en…

Dat mijn zijwiel fiets een motor was En ik met die veer indiaan Dat ik duizend-talig was En dat iedereen me kon verstaan Dat ik toen de beste was En gouden bekers kustte Dat ik bijna Jezus was Nooit een moment ruste Dat ik Meneer Cactus was Drukker bovendien Dat ik sneller dan Ritsma was Ze had het niet gezien Dat ik een schilder…

De zonnespiegel klettert venijnig stekend zilver in het beige zand Een felblauwe hemel vraagt de cactus die niet is waar hij mooi zou zijn Deuren gesloten voor dit moment Kauwend lokt hij visioenen uit zijn tent Met hulp van God zoals hij peyote benoemt Indiaan voor even niet zo beroemd Een eenzame steen schittert wit…

(voor Jacobus van Looy) In stilte groeiend, als een cactus in de Marokkaanse woestijn, krankzinnig met de heilige gekken, die hem de zon door zijn schedel boorden. Verliefd op het woelige Tanger, zoals later zijn collega uit Friesland. Hij verdween in de kleuren om hem heen, hij zwom tussen de siervissen in de vrije oceaan.…